Kύριε Διευθυντά,
Η σαρωτική νίκη τού Τράμπ θέτει επιβλητικά διλήμματα, ιδιαίτερα για την Ευρώπη. Δεν ενδιαφέρει εάν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με τίς πολιτικές και τρόπους διακυβέρνησης πού προτίθεται να επιβάλει ο νέος πρόεδρος. Ενδιαφέρει πλέον η αδηριτη αναγκαιότητα διαμόρφωσης θέσεων συνδιαλεκτικών και συνεργατικών με τίς ΗΠΑ. Ενδεικτικά, ο πρόεδρος Μακρόν είχε εκτενή και εποικοδομητική συνομιλία με τόν Τράμπ τήν επόμένη τής εκλογής του, παρακάμπτοντας προφανὠς και τίς αντιθέσεις τής Γερμανίας αλλά και τίς δικές του προσωπικές αντιπάθειες. Ανάλογες κινήσεις έγιναν ήδη από την Ολανδία, Ιταλία και Ουγγαρία. Σίγουρα δεν θα είναι οι μόνες.
Η πορεία προς την επίλυση τών ευρωπαϊκών διλημμάτων θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά για την Ε.Ε. και την Ευρωπαϊκή ήπειρο γενικώτερα, δημιουργώντας τίς συνθηκες μιάς αναγέννησης με ιστορικές καταβολές. Με αυτή τη θετική διαπίστωση κατά νου, το ιστορικό προηγούμενο τής συνένωσης πολλών, ετερόκλητων κρατιδίων πού δραστηριοποιήθηκαν εξ ανάγκης από τίς προκλήσεις τού διεθνούς υπερθαλάσσιου εμπορίου, ενώ οι κοινές ηθικές αξίες του χριστιανισμού και οι προσωπικές φιλοδοξίες πολιτών τους παρέμεναν το στιβαρό, σταθερό έρμα τής πορείας τους από το 13ο μέχρι και τον 15ο αιώνα, θα πρέπει να λειτουργήσει όχι μόνο σάν έμπνευση αλλά και σάν παραδειγματική υπόθεση εργασίας για τούς επιφανείς πολιτικούς εντός και εκτός Ε.Ε. Επιβάλλεται πλέον να μιλαμε όλοι μαζί – και τά ΜΜΕ ιδιαίτερα με στεντόριες φωνές – για την μετα-Τραμπική Αναγέννηση τής Ευρώπης.
Θα αναφερθὠ στα τρία σημεία πού επιβάλουν πλέον την ευρωπαϊκή συνεργασία, όπως αυτά θίγονται στις εμπεριστατωμένες, επίκαιρες εκθέσεις τού Μάριο Ντράγκι: την ανάγκη κοινής εξωτερικής πολιτικής, την ανάγκη κοινής αμυντικής πολιτικής και την ανάγκη κοινής οικονομικής πολιτικής για θέματα πού αφορούν την Ε.Ε., τόσο στην Ευρώπη οσο και διεθνώς. Και στους τρείς αυτούς βασικούς τομείς η Ευρώπη υστερεί σέ παγκόσμιο επἰπεδο, ενώ η γραφειοκρατική δομή των Βρυξελλών καθυστερεί και περιπλέκει άσκοπα όχι μόνο συλλογικές αποφάσεις αλλά και αποφάσεις σέ εθνικό επίπεδο.
Η «Αναγέννηση τής Ευρώπης» αποτελεί πλέον επιτακτική αναγκαιότητα, όχι μόνο εξαιτίας τής εκλογής Τράμπ αλλά και εξαιτίας των προκλήσεων τής κραταιάς Κίνας και τής αποδεδειγμένης αδυναμίας των Βρυξελλών να προστατεύσουν την ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία τής ηπείρου πού εν πολλοις διευθύνουν και εκπροσωπούν. Η Ευρώπη αδυνατεί να εξασφαλίσει μια σταθερή ειρήνη στην Ουκρανία, ενώ η φωνή της δεν ακουγεται σχεδόν καθόλου στα πολύπλευρα γεγονότα του Ισραήλ. Η παρουσία Βορειοκορεατικών στρατευμάτων σέ ευρωπαϊκά εδάφη αποτελεί σίγουρα την πλέον απαξιωτική υπενθύμιση τής αβελτηρίας των Βρυξελλών.
Με εκτίμηση,
Μιχάλης Μόσχος
Καθημερινή 12/11/24