Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη,
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α! Όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
(" Τα Τείχη" Κ. Καβάφη)
Ανεπαισθήτως λοιπόν, κλείστηκε από τον κόσμο έξω, ένας ιστορικός λαός, ο ελληνικός, γιατί "δεν άκουσε ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον", όταν αργά και μεθοδικά έκτιζαν "μεγάλα κ' υψηλά τείχη τριγύρω του".
Όταν, "χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ" δόθηκε η εξουσία σε ανθρώπους "χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ"
Όταν εκφυλίστηκε η δημοκρατία και μετετράπη σε ασυδοσία, χάθηκε η κοινωνική συνοχή, η αίσθηση ότι ανήκουμε σε μια ευρύτερη συλλογικότητα
Όταν υποβιβάστηκε το κράτος δικαίου, ο σεβασμός και η τήρηση νόμων και θεσμών
Όταν προηγήθηκε, στη διακυβέρνηση της χώρας, το κόμμα έναντι του δημόσιου συμφέροντος
Όταν κατέρρευσαν οι πανανθρώπινες αξίες του πολιτισμού του και καταπατήθηκε η έννοια του μέτρου σε όλους τους τομείς, όταν λοιδορήθηκε η ανιδιοτέλεια, η τιμιότητα, η εργατικότητα, η υπευθυνότητα, η αίσθηση του χρέους, η φιλοπατρία
Όταν "καταργήθηκε" το σχολειό, η εκπαίδευση έπαψε να παρέχει αγωγή, αλλοιώθηκε η γλώσσα, αλλοτριώθηκε η θρησκεία, λησμονήθηκε η παράδοση, υπονομεύτηκε η ιστορική αυτογνωσία και ταυτότητα του λαού
Όταν απωλέσθη η ικανότητα κριτικής στάσης και κυριάρχησε ο μιμητισμός λόγω υποταγής στην ηγεμονία των ΜΜΕ
Όταν κατασπαταλήθηκε χρήμα δανεικό στη διατήρηση του πελατειακού κράτους αντί της αξιοποίησης τους σε υποδομές και ανάπτυξη, όταν λεηλατήθηκε αλόγιστα η φύση με μοναδικό μέλημα τον άκρατο υπερκαταναλωτισμό
Ανεπαισθήτως οδηγήθηκε σε κρίση πολιτική, πολιτισμική, ηθική, οικονομική και βρέθηκε ανοχύρωτος μέσα στην παγκόσμια κρίση.
"Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ."
Πώς ένας ολόκληρος λαός εναγκαλίσθη το λαϊκισμό και πίστεψε "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" ότι χωρίς συνοχή, αλληλεγγύη, σύνεση, σοβαρότητα, πειθαρχία, προσπάθεια, μπορεί να εξασφαλίσει τη συνέχειά του και να μετέχει στις ιστορικές αλλαγές;
Και τι μέλλει γενέσθαι;
Θα θυσιαστούν και πάλι οι έντιμοι, φιλότιμοι νοικοκυραίοι αυτού του τόπου, που πάλευαν και παλεύουν για δημιουργία και προκοπή, θα θυσιαστούν, δυστυχώς, τα νέα παιδιά αφού οι καιροί απαιτούν την τιμωρία των αθώων και όχι των υπαίτιων.
"Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη, διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον."
Με τη νέα γενιά των επιστημόνων, τα έξυπνα μυαλά με τα τόσα πνευματικά εφόδια μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σ' αυτή την εποχή των υψηλών επιστημονικών επιτευγμάτων και ανακαλύψεων. Αντ' αυτού υποθηκευσε το μέλλον της και έσβησε τα όνειρά της.
Έρχονται δύσκολες μέρες για τον Ελληνισμό, οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί.
Δυστυχώς στις επερχόμενες κοσμοϊστορικές αλλαγές αντί να έχει λόγο, βρέθηκε στο περιθώριο των εξελίξεων και "ωσάν τις μωρές παρθένες κλείστηκε έξω του Νυμφώνος" και κατήντησεν "των Ευρωπαίων περίγελως". Το χειρότερο ότι μάλλον οδηγείται εκτός ιστορίας.
Νιώθουμε ότι η χώρα μας θα καταρρεύσει απρόσμενα και ραγδαία αν δεν γίνουν ριζικές αλλαγές στην εκπαίδευση, στη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος, αν δεν αφήσουμε πίσω όλα τα αρνητικά που μας έφεραν εδώ, αν δεν αξιοποιηθεί το νέο επιστημονικό δυναμικό, αν δε στηριχτούμε στις δικές μας παραγωγικές δυνάμεις, κυρίως αν δε δοθεί όραμα στην ελληνική κοινωνία.
Μια είναι η λύση να γίνει ευκαιρία αυτή η κρίση για περισσότερη αυτογνωσία, σωφροσύνη, υπευθυνότητα, ειλικρίνεια, τιμιότητα, εργατικότητα, δημιουργία, αγωνιστικότητα, δύναμη, τόλμη, όραμα και ελπίδα κυρίως από τους κυβερνώντες αυτού του προδομένου τόπου αλλά και από όλο τον ελληνικό λαό. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.
Εξάλλου "όλα αλλάζουν". Είναι στο χέρι μας. Αρκεί να το πιστέψουμε.
Αλεξάνδρα Σταματουλάκη
Συνταξιούχος Δασκάλα