Εννοείται ότι η κυρίαρχος οντότητα ενός κατοικημένου νησιού είναι οι άνθρωποι που το κατοικούν και ότι στο σύνολο αυτού του πληθυσμού αναφερόμαστε όταν κάνουμε τη βιογραφία του. Ευρήματα προϊστορικά αναφέρονται στην γέννηση, της Χίου και τα επόμενα στην ανάπτυξη και διαχρονική βιοτροχιά της. Η συγγραφέας του βιβλίου η γλύπτρια, η “πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Εικαστικών τεχνών”, η φέρουσα τον τιμητικό τίτλο “Γυναίκα της Ευρώπης” και “Καθηγήτρια Θεωρητικών και Ιστορικών σπουδών της Α.Σ.Κ.Τ.”, η πρώτη Χιώτισσα Ακαδημαϊκός, τα ευρήματα αυτά χρησιμοποιεί για να καταγράψει και να περιγράψει τη βιοτροχιά αυτή μέχρι σήμερα.
Η τοπική Ιστορία της Χίου δεν υστερεί των άλλων ελληνικών τόπων σε αγώνες για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία και αυτοί αιτιολογούνται από το απαυγάζων φως ενός διαχρονικού χιακού πολιτισμού. Με βαθύ αίσθημα ευθύνης και αγάπης για τον πολιτισμό αυτό και το νησί που τον δημιούργησε η συγγραφέας ερευνά τους τόπους της γης και ανακαλύπτει τα χιώτικα έργα τέχνης που τους στολίζουν και τους φωτίζουν. Το βιβλίο “Η ΧΙΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ (Ιστορία, τέχνη, πολιτισμός)” των 300 σελίδων έχει μία βιβλιογραφία 200 συγγραφέων από τους οποίους μεταξύ άλλων συνάγετε και το ότι η “Χιακή Σχολή Γλυπτικής” ήταν τον 7ον αιώνα η ΠΡΩΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. Το βιβλίο έχει πολλά ξενόγλωσσα κείμενα και δεν είναι αποθήκη γνώσεων αλλά επιστημονικό εργαστήρι παραγωγής γνώσης και επομένως είναι βοήθημα για τους επιστήμονες αλλά και πολύ ενδιαφέρον για τους αναγνώστες. Τα έργα και τα γεγονότα η συγγραφέας αφού τα καταγράψει, τα περιγράψει και τα φωτογραφίσει όπου είναι επιτρεπτό, τα καταχωρεί μέσα στο βιβλίο της και τα “επαναπατρίζει” για να τα βλέπουν και να παραδειγματίζονται διαχρονικά οι γενεές.
Χρειάστηκε πολύς κόπος, χρήμα και χρόνος, για να ολοκληρωθεί το τόλμημα αυτό που είναι το πρώτο και μοναδικό στο είδος του και στο περιεχόμενο. Πέρασαν είκοσι χρόνια έρευνας και διάσωσης των έργων τέχνης και της χιακής ιστορίας γενικότερα. Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του έχει το τέλος δέντρου που έκοψαν τις ρίζες του και η κα Μαίρη Παπακωνσταντίνου εκπληρώνει το χρέος για τη μικρή και τη μεγάλη Πατρίδα της, τώρα που ζει καιρούς χαλεπούς. Τώρα είναι η δική μας η σειρά να σηκώσουμε τα βάρος των χορηγιών για την έκδοση του βιβλίου και τα πλατιά και ατέλειωτα ταξίδια του. Γιατί ως γνωστό οι αξίες της ιστορίας μας είναι αυτές που δίνουν την πνευματική τροφή αλλά και το ψωμί που είναι καθημερινά στο τραπέζι μας.
Δυστυχώς σ’ αυτή τη χώρα είθισται να ευχαριστούμε ετεροχρονισμένα τους επιφανείς φιλοτεχνώντας αγάλματα και προτομές. Ας ελπίσουμε ότι θα συγχαρούμε την κυρία Μαίρη Παπακωνσταντίνου έγκαιρα, για να δουν εικοσαετείς οι κόποι και η εθνική της προσφορά τη δικαίωση.