“Τα παιδία παίζει” γιατί δεν έχουν ακόμη πείρα και συνείδηση γι αυτά που τους βάλαμε στο στόμα οι μεγάλοι αλλά παπαγαλίζουν και αναμασούν ότι τα μπουκώσαμε εμείς. Οι γονείς είναι αυτοί που κουρδίζουν τα παιδάκια και τα φέρνουν στην Περιφέρεια να απαιτήσουν με την “στεντόρεια φωνή” τους να μην κλείσουν τα σχολεία. Λάθος είναι η πρώτη μας εντύπωση για τα αθώα παιδάκια που ζητούν άλλα αντί άλλων, το λάθος είναι στους μεγάλους που άφησαν το χωριό τους να ρημάξει. Έτσι, και μετά το κλείσιμο της Δ.Ε.Η και άλλων κρατικών υπηρεσιών τα παθήματα δεν μας έγιναν μαθήματα, δεν λάβαμε μέτρα για την ανακοπή της πληθυσμιακής διαρροής.
Σήμερα το 90% περίπου των αξιωματικών του Ε.Ν. είναι μέτοικοι Αθηνών και μόνο το 10% παραμένουν στην Χίο απόδειξη ότι το νησί ερημώνει και είναι εμφανή τα σημάδια με τα ερειπωμένα χωριά και τις κωμοπόλεις και με τα ερειπωμένα κλειστά σχολεία. Ερωτούμε λοιπόν υποθετικά αν τα παιδάκια που ήρθαν για να διαμαρτυρηθούν και να απαιτήσουν ήταν ακόμη λιγότερα, τι εργασιακή απασχόληση θα εύρισκαν αφού στο χωριό δεν παράγει τίποτα και δεν υπάρχει ούτε μία θέση εργασίας; Αυτά θα μετοικήσουν όπως και οι προηγούμενοι στην Αττική, θα έρχονται δύο εβδομάδες τον Δεκαπενταύγουστο και τα παιδιά τους αποχνωτισμένα θα κάνουν τις διακοπές τους στην Σαντορίνη.
Άδικα λοιπόν θα κάνει το κράτος σχολεία αφού δεν θα έχουν μαθητές και θα ερειπωθούν όπως και τα προηγούμενα. Άδικα οι γονείς θα προτρέπουν τα παιδιά να διαμαρτύρονται αλλά αν πρέπει να διαμαρτυρηθούν καλά θα κάνουν να τα διδάξουν να απαιτούν από το κράτος θέσεις εργασίας με την ανάπτυξη των Καρδαμύλων και του νησιού γενικότερα. Τα Καρδάμυλα έχουν αγροτική παράδοση ( Σπίτι όσο χωρείς και γη όση θωρείς, έλεγαν), και δεν ήταν ποτέ ούτε Ύδρα, ούτε Σπέτσες, ούτε Ψαρά. Δεδομένου λοιπόν του ότι οι αξιωματικοί εμπορικού ναυτικού μετοικούν με τις οικογένειές τους στην Αθήνα, πρέπει να αφήσουμε τα ναυτικά πλουτηλίκια όταν μας επισκέπτονται κυβερνητικοί φορείς και να απαιτήσουμε χρήματα για επενδύσεις πρωτογενείς και δευτερογενείς καθώς και την κρατική συμπαράσταση για την διάθεση του προϊόντος όπως γίνεται στις προηγμένες χώρες. Στην ανάγκη ας έρθουν ακτήμονες άνεργοι νέοι από την μητροπολιτική Ελλάδα που είναι εξοικειωμένοι με την καλλιέργεια της γης για να καθίσουν πάνω στα γεωργικά τρακτεράκια στα οποία μπορεί να μη χουζουρεύουν οι γηγενείς νέοι, να κάνουν ακριβές Π.Ο.Π. καλλιέργειες και βιοτεχνικές μεταποιητικές εργασίες, να δει και ο τόπος μας προκοπή.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ο Δήμαρχος κ. Ε. Μελιτζάνης είδε το πρόβλημα και έφερε γεωπόνους να εξετάσουν το έδαφος και να μας πουν τι πρέπει να καλλιεργήσουμε. “Φωνή βοόντος εν τη ερημική ερήμω” και ορίστε τα αποτελέσματα. Ο “τόπος παραδείσου και κατοικία δαιμόνων” όπως τον χαρακτήρισε ο Πανεπιστημιακός Καρδαμυλίτης Ζολώτας έγινε “τόπος κολάσεως”. Ειδικά τον χειμώνα με τα διάσπαρτα φωτάκια εδώ και εκεί, δίκην νεκροταφείου με διάαπαρτα τα καντήλια των μνημάτων.
Να αφήσουμε λοιπόν τις φαιδρότητες με τα παιδάκια και τις κάθε λογίς φιέστες γύρω από το κρεβάτι του μεγάλου ασθενούς που χαροπαλεύει Ας μην εθελοτυφλούμε και ας μην αδιαφορούμε. “γαία πυρί μιχθείτο”. Ας μπούμε μπροστά από τα παιδάκια να δούμε πως θα παράγουμε στις γόνιμες εφτά κοιλάδες και τον μεγάλο κάμπο του χωριού και πως θα μεταποιούμε προϊόντα για να δώσουμε επί τέλους αναστάσιμες αναπνοές σ΄ αυτόν τον παράδεισο που μας χάρισε ο Θεός.