Μη μας φανεί παράξενο, στην Ελλάδα όλα γίνονται, ακόμη και του σπανού τα γένια γενειάδα γίνονται και φωλιάζουν μέσα τα διάφορα γνωστά ζωύφια και μικρόβια. Έτσι, παντρεύεται το αρσενικό με το θηλυκό και γυρεύουν σπίτι για να στεγάσουν την αγάπη τους. Τότε τους παίρνει ένας ορειβάτης και τους δείχνει τα βουνά της περιοχής, ‘’πάρε κόσμε οικόπεδο με θέα’’, φωνάζει και τους πουλάει τους χείμαρρους του βουνού. Αυτά είναι τα ‘’οικόπεδα’’ που συνήθως διατίθενται στην αγορά και από αυτά ο άστεγος καλείται να επιλέξει. Επιλέγει λοιπόν αλλά για να κτίσει χρειάζεται άδεια που επειδή το ‘’οικόπεδο’’ είναι παράνομο πρέπει να πληρώσει το κατιτί. Το νεόκτιστο είναι ο μαστός με τις τρείς θηλές , από την μεγάλη θηλή γαλακτίζεται το κράτος. Είναι και ο προϊστάμενος ο οποίος θέλει το μερίδιό του, είναι και ο αρχιμάστορας, και τελικά πίνουν οι τρεις θηλάζοντες το γαλατάκι τους, χτίζεται το σπίτι και περιμένει την κάποια Θεομηνία για να παρασυρθεί από τον χείμαρρο. Αυτά από λίγο έως πολύ είναι σε όλους γνωστά από το προσκήνιο όμως υπάρχει και παρασκήνιο. Είναι ο καπάτσος πολίτης που φοροδιαφεύγει παντοιοτρόπως είναι και το κράτος που χρειάζεται έξοδα για να λειτουργήσει, να πληρώσει και τον κομματικό στρατό του και αντί να γίνει αντιλαϊκό πατάσσοντας την φοροδιαφυγή δημιουργεί την ανάγκη στον πολίτη και του τα παίρνει από εκεί, εισπράττοντας πρόστιμο για να νομιμοποιήσει το αυθαίρετο. Τώρα ο πολίτης χαίρεται γιατί οι κυβερνώντες του έδωσαν την ευκαιρία να παρανομήσει και να το νομιμοποιήσει και τους ψηφίζει, ενώ αυτοί χαίρονται που αντί να δυσαρεστήσουν τον ψηφοφόρο πήραν τα χρήματα πήραν και την ψήφο του. Αν ερευνήσουμε άλλες πιο προηγμένες χώρες θα βρούμε ολόκληρα προάστια άκτιστα, ρυμοτομημένα με τις παροχές νερού γκαζιού και ρεύματος έτοιμες να συνδεθούν με την υπό ανέγερση κατοικία. Η πάσχουσα όμως από την κρίση αξιών κοινωνία μας δεν εντοπίζει και δεν ευαισθητοποιείται από τις πολεοδομικές παρανομίες που τελικά οδηγούν σε ανθρώπινα δράματα και αισθάνεται βλάξ, όποιος δεν καταφέρνει να παρανομήσει. Από τους πονόψυχους που οδύρονται τίθεται το ερώτημα: Ποιος θα πληρώσει για τις καταστροφές και κυρίως για τις χαμένες ζωές το ατίμητο τίμημα; Φυσικά κάθε άλλος εκτός από εμάς. Θα τις πληρώσει ο έσχατος των Ελλήνων που διαθέτει το τσαπάκι του και γκρεμίζει το κατά δύναμιν με απονιά αυτήν την όμορφη και παράξενη Πατρίδα; Θα την πληρώσουν οι οικονομικοί και πολιτικοί μεγαλοπαράγοντες που διαθέτουν την μπουλντόζα τους για το γκρέμισμα; Βέβαιον επίσης είναι ότι για τον πόνο και το δάκρυ που θα κατακλείσει τα ρέματα της συμφοράς, ελάχιστοι θα θρηνήσουν ειλικρινά.