Μάιος του 1966 και αριβάρουμε από τη Χίο με τον κιτρινόμαυρο 'Κολοκοτρώνη ' του Ποταμιάνου, το ιταλιώτικο σκαρί των πολεμικών επανορθώσεων, το καράβι των Ελλήνων μεταναστών για τη Δυτική Ευρώπη, για Πειραιά - Μπρίντεζι.
Ο' Κολοκοτρώνης' που φοβόμουνα τα χρώματά του διέπλεε πάντα τον Ισθμό της Κορίνθου που εγώ και ο Γιάννης ,ο αδελφός μου, εντυπωσιαστήκαμε έχοντας για επίγειο άγγελο ένα καμαροτάκι.
Στο Μπρίντεζι πήραμε το τρένο για τη Νεάπολη της Ιταλίας. Η μητέρα μου μας είχε σκηνοθετήσει την άφιξη στον ασύρματο του πατέρα μου .
Θα φτάναμε αόρατοι στις μύτες των ποδιών. Κάποιοι όμως μας είδαν να βγαίνουμε από το ταξί στο ντόκο με τα σιλό και το έργο απέτυχε . Ο πατέρας ίπτατο στη σκάλα του Υβόννη του Κωνσταντάκη.
Μετά το άνοιγμα της πελώριας βαλίτσας μας με τα γλυκά (μασουράκια και τριγωνάκια) τους ξηρούς καρπούς και τη σούμα ακολούθησε η γνωριμία με τους αξιωματικούς και μέλη του πληρώματος που κρατούσαμε λιχουδιές από τους δικούς τους.
Οι αυτοσχέδιες άρες-παγίδες με το σιτάρι για τα περιστέρια ήταν αποκρουστικές στο κατάστρωμα.
Και τα σχέδια επί χάρτου ....μονοήμερες εκδρομές και καταναλωτικές επισκέψεις στα άγνωστα μας πολυκαταστήματα με τις ηλεκτρικές σκάλες , τις διαφημίσεις και το νέκταρ της ζωής τη δροσερή κόκα -κόλα στο καράβι του καπετάν Στέφανου Βολίκα, κουμπάρου των γονιών μου.
Ένα διπλό ταξί ναυλώθηκε για να μας πάει στην Πομπηία που καλύφθηκε από τη λάβα του Βεζούβιου το 79 μ.χ .Με το ξεναγό μας το Γκρέκο επισκεφθήκαμε το Μουσείο και ρωμα'ι'κές επαύλεις. Η έκπληξη ήταν οικία των Βέττι. Εκεί δόθηκε μια μικρή μάχη. Ο Γκρέκο είπε χαμηλόφωνα στην
ανδροπαρέα '' θα σας δείξω κάτι, αλλά οι γυναίκες και μικρός θα απομακρυνθούν ''!
Κρυμμένη πίσω από τον πατέρα μου τον είδα να ξεκλειδώνει ένα ντουλάπι με λεπτομέρεια τοιχογραφίας-του υπερμεγέθους φαλλού (πέους) του αγαπημένου Θεού των Ρωμαίων Πριάπου που αντισταθμιζόταν από ένα δίσκο ζυγαριάς με ένα σακούλι χρήματα. Όταν κλειδώθηκε το ερμάριο και ολοκληρώθηκε το οφθαλμόλουτρο ,πετάχτηκα μπροστά σε όλους και φώναζα:''ε ,λοιπόν, τα είδα όλα ''.
Η έπαυλη σήμερα έχει αποκαλυφθεί πλήρως όπως και δεύτερη με τον Πρίαπο ,το γιο του Διονύσου και της Αφροδίτης προστάτη της ευδαιμονίας και των ζώων, που μπορείτε να δείτε στο διαδίκτυο.
Στην επιστροφή μας ξαποστάσαμε στο Σαλέρνο του Σεφέρη και την αμμουδερή Μαρτσελίνα με τις μισοφωτογραφημένες νύφες πάνω στα κότερα από την ξαφνική βροχή. Για άλλη μια φορά σμήνος ελικοπτέρων πετούσε για τη στρατιωτική βάση του Αβιάνο.
Μέσα από τη σιδεριά του οχυρού της Νεάπολης παρακολουθήσαμε τον απόπλου του Υβόννη περιμένοντας το κρουαζιερόπλοιο Μεσσάπια για τον Πειραιά-το πλοίο που μετέφερε τους Κύπριους μετανάστες στην Αγγλία.
Αυτή τη φορά ο τρυφερός μας πατέρας αγόρασε μια πλαστική βάρκα για μένα και ένα ποδήλατο για το Γιάννη που μας ασφάλισε ο Πομπέιο στο ξενοδοχείο. Τέλος πληθώρα αλμυρών ερεθισμάτων και εμπειριών μας
εισπράξαμε σ' αυτό το ταξίδι.
Αναστασία Μανδάλα