Ο Γιώργος Κουλούρης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1971 και δολοφονήθηκε από Αλβανούς αστυνομικούς στις 30 Μαΐου 1999. Δυστυχώς, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί και οι λοιποί παρατρεχάμενοι επειδή διαθέτουν ανεπαρκή μνήμη, τους διέφυγε να αναφερθούν στην δολοφονία του Κουλούρη με αφορμή τη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα από αλβανούς αστυνομικούς.
Στις 29 Μαΐου 1999 ο Κουλούρης επιβιβάσθηκε στο λεωφορείο της γραμμής, από το Κάτω Σχολάρι προς τη Θεσσαλονίκη. Στο λεωφορείο υπήρχαν 13 επιβάτες και ο οδηγός. Λίγα λεπτά μετά την αναχώρηση του λεωφορείου εκδηλώθηκε πειρατεία από κάποιον Αλβανό ονόματι Φλαμούρ Πίσλι. Ο πειρατής είχε στις αποσκευές του δύο χειροβομβίδες και ένα Καλάσνικωφ. Τα αιτήματά του ήταν το λεωφορείο να τον μεταφέρει στην Αλβανία και η ελληνική κυβέρνηση να του δώσει 50 εκατομμύρια δραχμές και τρία Καλάσνικωφ.
Οι ελληνικές αρχές φοβούμενες να μην επαναληφθεί η περίπτωση της οδού Νιόβης που κατέληξε στο θάνατο της Αμαλίας Γκινάκη από τον ρουμάνο κακοποιό Σορίν Ματέι, κατέβαλαν τα λύτρα και παρέδωσαν τρία όπλα στον πειρατή τα οποία αυτός δεν δέχθηκε με το αιτιολογικό πως δεν ήταν της μάρκας που επιθυμούσε. To λεωφορείο περιπλανήθηκε καθ’ όλη την ημέρα. Το βράδυ γύρω στις δέκα ο Πίσλι πέταξε από το παράθυρο την μια από τις δύο απασφαλισμένες χειροβομβίδες, η οποία δεν εξερράγη.
Το λεωφορείο πέρασε από την Κρυσταλοπηγή στη 1:10 τα ξημερώματα της 30ης Μαΐου. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Πίσλι σκόπευε να παραδοθεί στην πλατεία της γενέτειράς του ή στα Τίρανα. Όμως, η αλβανική αστυνομία ενήργησε αντίθετα με τις προτροπές της ελληνικής αστυνομίας και ανέλαβε ένοπλη δράση· αποκλείοντας τον δρόμο του λεωφορείου με δύο ρυμουλκούμενα φορτηγά. Οι αστυνομικοί περικύκλωσαν το λεωφορείο και ζήτησαν από τον Πίσλι να παραδοθεί. Ο δράστης αρνήθηκε και τότε οι αστυνομικοί άνοιξαν πυρ εναντίον του λεωφορείου. Ο όμηρος Γιώργος Κουλούρης επιχείρησε να διαφύγει· άνοιξε την πόρτα του λεωφορείου αλλά, ένας αλβανός αστυνομικός «πιστεύοντας πως ήταν ο Πίσλι» τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Λίγα λεπτά αργότερα οι αλβανοί αστυνομικοί σκότωσαν και τον Πίσλι. Ο τότε υπουργός Δημοσίας Τάξεως χαρακτήρισε ως «επιπολαιότητα και αδιαφορία για τις ανθρώπινες ζωές» την απόφαση των Αλβανών να επέμβουν.
Αυτό το περιστατικό δείχνει πώς σκέπτονται και πώς ενεργούν οι γείτονές μας. Εμείς, όμως, το ξεχάσαμε και κανένας δεν το συνέδεσε με την δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Οι γείτονές μας έχουν άλλες αξίες, άλλη συμπεριφορά και ενεργούν διαφορετικά απ’ ό,τι η Ευρώπη και εμείς. Δεν είναι λίγες οι φορές που Αλβανοί υποδέχονται στην πατρίδα τους κακοποιά στοιχεία με επευφημίες δείχνοντας την ικανοποίησή τους που αυτά τα στοιχεία έχουν διαπράξει ακόμη και δολοφονίες Ελλήνων. Η μελέτη του προβλήματος ανήκει στην αρμοδιότητα της κοινωνικής ψυχολογίας για να εντοπισθούν τα αίτια και να υποδειχθεί η θεραπεία.
Σ’ αυτές όμως τις περιπτώσεις παρατηρούμε την απουσία του ελληνικού κράτους. Αυτή την υποχωρητικότητα έναντι των γειτόνων μας, Αλβανίας και Σκοπίων, πώς την αξιολογεί η Τουρκία; Δεν ξεχνώ την στάση του ελληνικού κράτους κατά τα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη. Το ελληνικό κράτος ακόμη δεν έχει ανακοινώσει τον αριθμό των θυμάτων!