Κάποιοι γονείς έτυχε να βρεθούν αυτές τις μέρες σε γιορτές νηπιαγωγείων. Είναι ένα θαύμα να βλέπεις τα παιδιά, πανέμορφα, πανέξυπνα όλο ενέργεια να παίζουν ή να χορεύουν, ν’ αγκαλιάζονται ή να χαμογελούν μ’ εκείνη τη αχειροποίητη αθωότητα που σε βάζει στο διερώτημα. Τι ακριβώς παθαίνουμε μεγαλώνοντας; Ύστερα, κάνεις τη δύσκολη σκέψη να ταξιδέψεις στο μέλλον τους. Αυτοί που κρατάνε στα χέρια τους τις τύχες των παιδιών μας ποιοι είναι; Τι έκαναν στη ζωή τους, ποια ήταν η συνεισφορά τους στο δημόσιο βίο; Στ’ αλήθεια εμπιστευόμαστε τούτους εδώ που κυβερνάνε να κόψουν εθνικό νόμισμα; Ξεχνάμε ότι τη δεκαετία του ’80 κάθε που γίνονταν εκλογές τύπωνε αβέρτα νόμισμα η εξουσία και εκτοξεύονταν ο πληθωρισμός στο 25 και 30%; Ξεχάσαμε πόσα χρόνια μας πήρε, πόσες θυσίες, για να πέσει το νούμερο να γίνει μονοψήφιο; Ποιος θα τους συγκρατήσει όταν θα ‘χουν καβαλήσει εντελώς το καλάμι προς τη σοσιαλιστική ολοκλήρωση που δεκαετίες φαντάζονται;
Τούτοι εδώ οι «αριστεροί» (στη λέξη χρειάζονται πολλά ζεύγη εισαγωγικά) πριν τις εκλογές ήταν βέβαιοι ότι θα κάνουν πρόταση στην Ευρώπη και θα γίνει δεκτή. Διαψεύστηκαν. Ήταν βέβαιοι ότι θ’ αλλάξουν την Ευρώπη. Διαψεύστηκαν. Ύστερα ήταν βέβαιοι ότι θα κάνουν συμφωνία. Διαψεύστηκαν. Βδομάδα την εβδομάδα μας έταζαν συμφωνία σαν το μαρτύριο της σταγόνας. Μα πόσες διαψεύσεις πρέπει να έρθουν πια για να καταλάβουμε ότι μας δουλεύουν; Τώρα είναι βέβαιοι ότι θα αναβαπτιστούν με το δημοψήφισμα για να διαπραγματευτούν, μα είναι κάποιος τόσο αφελής για να τους πιστέψει;
Τούτοι εδώ οι δήθεν «αριστεροί» οι δήθεν απροσκύνητοι και χαλαροί που κρύβουν τα φραγκάκια τους στο εξωτερικό δεν έχουν να χάσουν από μια κατεστραμμένη Ελλάδα. Γι’ αυτό χρησιμοποιούν τη λέξη «ζαριά» για το δημοψήφισμα. Η ασυνείδητη επιλογή των λέξεων λέει πολλά. Παίζουν στα ζάρια τις ζωές των παιδιών. Πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά με την τιμή του γάλακτος ή του κρέατος να καλπάζει κι αυτοί να τυπώνουν αβέρτα «τσολάκογλου»; Ποιος θυμάται τα παιδιά που έφτιαχναν τοίχους με το πληθωριστικό νόμισμα της Κατοχής, συνειδητοποιούμε ότι κάθε 100 χρόνια συμβαίνει στην Ελλάδα μια μεγάλη καταστροφή κι είναι τώρα η πιο κατάλληλη στιγμή;
Και το πιο φοβερό ερώτημα είναι. Μπορεί να πορευτεί η Ελλάδα για τα επόμενα 20 χρόνια απομονωμένη, καταχρεωμένη, ντροπιασμένη κάτι σαν Κούβα τον Βαλκανίων; Ο ίδιος ο Βαρουφάκης δεν έλεγε ότι το grexit θα μας γυρίσει πίσω στη Νεολιθική εποχή, τώρα το grexit είναι καλό; Μήπως οι τύποι αυτοί οι δήθεν αριστεροί εκτός από ψεύτες είναι και ψυχικά διαταραγμένοι, διότι δεν είναι κατανοητό το γιατί χαμογελούν. Εδώ συζητάμε για πτώματα παιδιών, φαίνεται πως τους είναι αδύνατο να διατηρήσουν την ελάχιστη δόση σοβαρότητας.
Ας κλείσει το κείμενο με λίγες φράσεις του πραγματικού αριστερού ποιητή και αγωνιστή Τίτου Πατρίκιου για ένα γεγονός που οι εξουσιαστές «αριστεροί» αποσιωπούν έντεχνα: "Κι εγώ θα ήμουν υπέρμαχος της δραχμής αν είχα λεφτά στο εξωτερικό, οπότε θα τα έφερνα εδώ και θα γινόμουν πάμπλουτος. Άλλοι όμως -και κυβερνητικοί- έχουν πολλά λεφτά στο εξωτερικό, οπότε η επιστροφή στη δραχμή θα τους πλουτίσει ακόμη περισσότερο"