Ισοδύναμα κατά το Δοκούν

Τετ, 21/01/2015 - 15:27

Η πολιτική κατάσταση στη χώρα είναι για γέλια ή για κλάματα; Αν δεν επρόκειτο για τη χώρα μας ίσως να ήταν για γέλια, επειδή όμως πρόκειται για τη χώρα μας και για ένα έκαστο από εμάς είναι για κλάματα. Οι πολιτικοί μας έχουν καταφύγει σε παντός είδους διαφημιστικά τεχνάσματα τα οποία πληρώνουμε εμείς, πληρώνουμε αυτούς για να πρωταγωνιστούν και να μας υποτιμούν αφού, μας θεωρούν ηλίθιους.

Οι επικείμενες εκλογές μπορούν να χαρακτηρισθούν έκτακτες, αφού διεξάγονται πρόωρα λόγω της αδυναμίας εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας. Το πρώτο θέμα της νέας βουλής θα είναι η εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. Τα κόμματα, όμως, δεν μας λένε ποιους υποψηφίους θα προτείνουν. Η μόνη υποψηφιότητα που μπορεί να ισχύει είναι αυτή του κου Δήμα. Καμιά άλλη υποψηφιότητα δεν έχει ανακοινωθεί από τα κόμματα. Δεν θα έπρεπε άραγε;

Για την σπατάλη του δημοσίου χρήματος δεν είναι υπεύθυνα μόνον τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει αλλά και τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως. Σε κάθε πρωτοβουλία του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος για κάποια μεταρρύθμιση το αντιπολιτευόμενο κόμμα αντιδρούσε αρνητικά, πολλές φορές και βίαια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η περίπτωση των αστικών λεωφορείων Αθηνών. Η αλλαγή που επιχειρήθηκε προ εικοσαετίας περίπου προσέκρουσε στη βίαιη αντίδραση του τότε αντιπολιτευομένου κόμματος το οποίο όταν ήλθε στη εξουσία επανέφερε το παλαιό καθεστώς το οποίο και έπαυσε να υπάρχει με την έλευση της τρόικας! Στο διάστημα αυτό η επιβάρυνση του κράτους ανήλθε στα 6,5 δισεκ. ευρώ!

Το ελληνικό κοινοβούλιο αριθμεί 300 βουλευτές. Αναλογικά, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα έπρεπε να έχει το πολύ 200. Τι στοιχίζει κάθε βουλευτής; Πέρα από την αποζημίωση του, το Δημόσιο του διαθέτει σωματοφύλακα, επιστημονικό προσωπικό κλπ. Κανένα κόμμα δεν θίγει αυτό το ζήτημα. Το άφησαν για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Από την αποκατάσταση της δημοκρατίας μέχρι σήμερα θα έπρεπε να έχουν διεξαχθεί δέκα εθνικές εκλογές· έχουν διεξαχθεί δεκαπέντε και οδεύουμε στην δέκατη έκτη. Η σπατάλη για τον σκοπό αυτόν με πρόχειρους υπολογισμούς πλησιάζει το ένα δισεκ. ευρώ.

Χρηματοδοτούνται ιδιωτικοί οργανισμοί όπως οι ΜΚΟ και τα πολιτικά κόμματα. Θα έπρεπε άραγε; Τα τελευταία δανειοδοτούνται από τις τράπεζες. Η δανειοδότηση των τότε δύο μεγάλων κομμάτων που δανειοδοτήθηκαν δεν πληρούσε τα χρηματοπιστωτικά κριτήρια γι’ αυτό και οι πολιτικοί μας φρόντισαν δια νόμου να απαλλάξουν πάσης ευθύνης τα τραπεζικά στελέχη. Τα χρήματα δεν πρόκειται να επιστραφούν αφού το ένα από τα τότε μεγάλα κόμματα τείνει προς εξαφάνιση ακολουθούμενο από το άλλο. Τον λογαριασμό θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι, αμέσως ή εμμέσως.

Οι τροϊκανοί ζήτησαν το κλείσιμο ενός μεγάλου αριθμού οργανισμών. Την ευθύνη ανέλαβε ο κος «μαζί τα φάγαμε», ο οποίος και δεν έπραξε τίποτε. Οι τροϊκανοί λησμόνησαν να συμπεριλάβουν και την Δικαιοσύνη. Έτσι, το 2011 ιδρύθηκαν τέσσερα νέα εφετεία, προς εξοικονόμηση πόρων!

Από σφάλμα του Πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή οι δικαστές έδωσαν στους εαυτούς τους ουσιώδεις αυξήσεις το 2008. Αυτό το λησμόνησαν άπαντες. Ενώ όλοι είναι υπέρ της αποκαταστάσεως των μισθών των δικαστικών στο επίπεδο του 2012 διότι, αυτοί πρέπει να ζουν αξιοπρεπώς ενώ υπάρχουν άστεγοι και υποσιτιζόμενα παιδιά. Εδώ έχει εφαρμογή το βιβλίο του Darrell Huff, How to Lie with Statistics, (ελληνική έκδοση Η Απάτη της Στατιστικής, εκδόσεις Οξύ).

Θυμάστε τι έγινε με το εισιτήριο εισαγωγής σε δημόσιο νοσοκομείο επί υπουργίας Α. Γεωργιάδη; Για την μη εφαρμογή του μέτρου ζητήθηκαν ισοδύναμα. Τα εκατομμύρια που θα απαιτηθούν για τα τρέχοντα και τα αναδρομικά των δικαστικών πού θα βρεθούν; Γιατί δεν ζητήθηκαν ισοδύναμα;

Τα παραπάνω τα γράφω απευθυνόμενος στον μισθωτό, τον συνταξιούχο· τον μικρομικρό, μικρομεσαίο και μικρομεγάλο επαγγελματία και όλους τους μικρούς, να τους είπω ότι η τρόικα με όλα τα λάθη που έκανε και πρέπει να ζητήσουμε αποζημίωση, έκανε και ένα καλό, εισήγαγε την λέξη ισοδύναμο στην καθημερινότητά μας. Πρέπει όμως αυτή η έννοια να εφαρμόζεται παντού διότι, πόροι δεν πέφτουν από τον ουρανό. Για το κονδύλι που αφορούσε στην υγεία του λαού ζητούσαν ισοδύναμα. Για την αξιοπρεπή διαβίωση των δικαστών, όχι. Ευχαριστώ πολύ!

Άλλες απόψεις: του Σαράντη Χαλιωρή