Σχετικά με τη σχεδιαζόμενη από τον Δήμο Χίου (ΔΕΥΑΧ) δημιουργία Μονάδας Βιολογικού Καθαρισμού στην Τοπική Κοινότητα Βολισσού καταθέτω ορισμένες σκέψεις μου, με την προσδοκία ότι ενδέχεται αυτές να συμβάλουν στη λήψη τής πλέον ορθής και ενδεδειγμένης, για την περίσταση αυτή, επιλογής.
Εξ όσων γνωρίζω η Δημοτική Αρχή Χίου, δια της ΔΕΥΑΧ, έχει εκπονήσει τεχνική μελέτη που σχετίζεται με τη χωροθέτηση τής σχεδιαζόμενης Μονάδας Βιολογικού Καθαρισμού στην Κοινότητα Βολισσού. Και η μεν ΔΕΥΑΧ θεωρεί ως καταλληλότερο χώρο για τη δημιουργία τής Μονάδας Βιολογικού Καθαρισμού την περιοχή «Αμμουδάρες», ενώ η Τοπική Κοινότητα Βολισσού -τόσο δια του Τοπικού Συμβουλίου που την εκπροσωπεί όσο και δια Λαϊκής Συνελεύσεως τών Βολισσιανών, η οποία έλαβε χώρα κατά το φετινό καλοκαίρι,- διαφωνεί και εναντιώνεται στην επιλογή τής «Αμμουδάρας» (νοτίως τού χωριού). Συγκεκριμένα οι Βολισσιανοί «εν ενί στόματι και μιά καρδία» κρίνουν ως προσφορότερο χώρο για τη φιλοξενία τής Δομής Βιολογικού Καθαρισμού τής Βολισσού τη θέση «Χαλικιά», η οποία κείται δυτικά τού χωριού τους.
Θα εξηγήσω κι εγώ για ποιους λόγους δεν θα πρέπει να επιλεγεί από τη ΔΕΥΑΧ, για την κατασκευή τής εν λόγω Δομής, η περιοχή «Αμμουδάρες»:
Η περιοχή αυτή, που κείται ακριβώς στο νότιο μέρος τού οικισμού, είναι ένα βαθύ λαγκάδι (μήκους περίπου 800 μέτρων προς νότον, και πλάτους περίπου 400 μέτρων εξ ανατολών προς δυσμάς), κατάφυτο από αιωνόβιες ελιές, το οποίο αποτελεί τη «γέφυρα» τής Βολισσού με τις παραλίες τών «Λιμνιών» και των «Λευκαθιών» αφενός αλλά και με την παραλία τής «Λήμνου» αφετέρου. Δηλαδή η συγκεκριμένη λαγκαδιά αποτελεί, από την πολύ παλιά εποχή, γεωργική έκταση. Και μάλιστα είναι αγροτική περιοχή υψηλού γεωργικού ενδιαφέροντος (υψηλή παραγωγή ελαιοκάρπου) αλλά και μεγάλης φυσικής και αισθητικής αξίας, εφόσον αυτή «η θάλασσα ελαιώνων», με το γκριζοπράσινο χρώμα της, «ξεκουράζει» το μάτι εκείνου τού επισκέπτη ο οποίος από το χωριό τής Βολισσού αγναντεύει προς τα «Λιμνιά».
Εάν λοιπόν η συγκεκριμένη περιοχή χρησιμοποιηθεί ως χώρος εναπόθεσης λυμάτων – έστω και βιολογικώς επεξεργασμένων!! – είναι βέβαιον ότι θα απωλέσει τόσο τον γεωργικό της χαρακτήρα όσο και την αισθητική και νατουραλιστική της αξία. Δηλαδή η περιοχή αυτή πολύ σύντομα θα είναι μονάχα ένας βόθρος λυμάτων.
Επίσης θα επιβαρυνθεί ανεπανόρθωτα ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας: θα μολυνθούν τα υπόγεια ύδατα και θα βλαβούν ανεπανόρθωτα οι «φλέβες» που τροφοδοτούν τα πηγάδια τής περιοχής. Σημειωτέον ότι στην περιοχή «Αμμουδάρες» υπάρχουν φρέατα εκατοντάδων ετών, αληθινά έργα τέχνης, κατασκευασμένα από μαστόρους τής πέτρας, ικανά ν’ αντέξουν στην αιωνιότητα! Ακόμα, εξαιτίας τής σχεδιαζόμενης εκεί Δομής, αυτομάτως θ’ αλλάξει χρήση η γη: από γεωργική η γη θα μεταλλαχθεί σε βόθρο! Πιο αναλυτικά: ποιος Βολισσιανός γεωργός θα ξαναπάει πια στα χωράφια και στους ελαιώνες του, όταν, στην καλύτερη περίπτωση, αφενός θ’ ανησυχεί για την ποιότητα τών καρπών που πρόκειται να συγκομίσει και, στη χειρότερη περίπτωση, αφετέρου θα τρέμει στην ιδέα ότι, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να βουλιάξει και να πνιγεί μέσα στα βοθρολύματα;
Επιπροσθέτως τα βοθρολύματα, εμποτίζοντας σταδιακά τις υπόγειες στοιβάδες τού εδάφους, οπωσδήποτε θα «φτάσουν» προς νότον μέχρι τα «Λιμνιά» και τα «Λευκάθια». Οπότε θα επιβαρυνθεί και το θαλάσσιο υπέδαφος, με τις ανάλογες βεβαίως συνέπειες: απονέκρωση και μαρασμός καί τής θαλάσσιας ζωής.
Τέλος θα πληγεί καί η τουριστική οικονομία τής περιοχής: τόσο στη Βολισσό όσο και στις προαναφερθείσες παραλίες δραστηριοποιούνται ορισμένοι επιχειρηματίες με τουριστικές επιχειρήσεις (ενοικιαζόμενα καταλύματα, ταβέρνες κ.ά.π). Η περιβαλλοντική κακοποίηση τής περιοχής είναι βέβαιον ότι θα επηρεάσει δυσμενώς και την τουριστική οικονομία τής συγκεκριμένης περιοχής.
Ας δούμε τώρα το πράγμα από την πλευρά τής ΔΕΥΑΧ: η Δημοτική αυτή Εταιρεία προκρίνει την περιοχή «Αμμουδάρες» έναντι τής περιοχής «Χαλικιά» για κάποιους λόγους βεβαίως, προφανέστατα τεχνικούς και οικονομικούς – υποθέτω. Μάλλον προκρίνονται «οι Αμμουδάρες» λόγω θέσως: βρίσκονται πολύ κοντά στον οικισμό και μάλιστα όλη αυτή η περιοχή είναι μια κατωφέρεια. Που σημαίνει αφενός πως τα λύματα από μόνα τους «θα πηγαίνουν στη θέση τους» και αφετέρου πως το οικονομικό κόστος θα είναι περιορισμένο. Αντίθετα, αν επιλεγεί η περιοχή «Χαλικιά», τα βοθρολύματα για να «ταξιδεύουν» μέχρι εκεί θα χρειάζονται οπωσδήποτε «ηλεκτρομηχανική υποστήριξη», όπερ σημαίνει σημαντική αύξηση τού οικονομικού κόστους, τόσο αυτού τής κατασκευής όσο κι εκείνου τής συντήρησης τού αποχετευτικού δικτύου.
Κατανοεί κανείς τον πολύ «λογικό» και εντελώς λογιστικό τρόπο σκέψης τών ιθυνόντων τής ΔΕΥΑΧ. Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει να προβληματιστούμε τι στ’ αλήθεια προέχει: το οικονομικώς και λογιστικώς συμφέρον ή το περιβαλλοντικώς τοιούτο; Το λογιστικώς συμφέρον είναι εφήμερο και άπαξ καταβαλλόμενο. Ενώ το περιβαλλοντικώς συμφέρον είναι παντοτινό!
Εναπόκειται λοιπόν στη Δημοτική Αρχή Χίου να κάνει την επιλογή ανάμεσα στο οικονομικώς και τεχνικώς χρήσιμο από τη μια και στο περιβαλλοντικώς επωφελές από την άλλη. Διότι, εάν τελικώς η Δημοτική Αρχή εμμένει στην άποψή της να κατασκευασθεί οπωσδήποτε η Μονάδα Βιολογικού Καθαρισμού τής Βολισσού στη θέση «Αμμουδάρες», τότε ίσως να είναι συμφερότερο για το «οικοσύστημα» τής Βολισσού να παραμείνει σε ισχύ το σημερινό αποχετευτικό σύστημα τού χωριού. Διότι «μεταξύ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστον»!