Παίρνοντας αφορμή από τη φωτογραφία που ανέβασε στο διαδίκτυο ένας παιδικός μου φίλος που δείχνει το Χριστό να φεύγει στους ουρανούς μου ήρθε στο νου ένα γεγονός από τα παιδικά μου χρόνια!
Όταν λοιπόν είμαστε παιδάκια με τη Στέλλα την αδερφή μου, ένα χρόνο μεγαλύτερη από εμένα, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μας έπαιρναν οι γονείς μας και πηγαίναμε να κάνουμε Ανάσταση στη Μητρόπολη! Στη Μυτιλήνη!
Στεκόμαστε όλοι στο χώρο πίσω από το ψηλό καμπαναριό και περιμέναμε με αγωνία το δεσπότη να αρχίσει να ψάλει το "Χριστός Ανέστη" κρυμμένοι εμείς πίσω από τον πατέρα μας μιας και φοβόμαστε τα μπομπάκια που πετούσαν γύρω μας!
Με έτοιμα όμως τα μάτια και γεμάτοι αγωνία κοιτάζαμε ψηλά περιμένοντας να δούμε τον Χριστό να πετά και να φεύγει στον ουρανό!!
Την ώρα που άρχιζε να ψάλει ο δεσπότης ο μπαμπάς μου κάθε φορά μας έλεγε "νάτος νάτος φεύγει"!! Εμείς όμως ποτέ δεν μπορέσαμε να τον δούμε! Κάθε φορά απογοητευμένοι καθώς γυρίζαμε σπίτι πιστεύαμε με τη Στέλλα πως δεν προλάβαμε! Χριστός Ανέστη λοιπόν! Μα ανάσταση στις ψυχές μας και κυρίως στα μυαλά μας!
Αυτή είναι το μήνυμα του Χριστού!Μια ευχή 2000 χρόνων που μου φαίνεται με όσα έγιναν στη εκκλησία της Ευαγγελίστριας πως δεν θα προλάβουμε ποτέ να τη δούμε να πραγματοποιείται, όπως πιτσιρικάδες δεν είδαμε ποτέ το Χριστό να πετά προς τους ουρανούς κάθε Μεγάλο Σάββατο βράδυ στη Μητρόπολη της Μυτιλήνης!!!