Ένα ονειρεμένο ταξίδι πήρε τέλος στο μικρό μεσογειακό λιμανάκι της Γαλλίας το Καρρόντε, λίγο πιο δυτικά από τη Μασσαλία, όπου ξεφορτώσαμε την τελευταία παρτίδα ζίρκομ από την Αυστραλία.
Ο καπετάν Μιχάλης ήταν συγκινημένος όχι μόνο γιατί είχε βρει Έλληνες σε αυτό το μικρό λιμάνι αλλά αυτοί που βρήκε ήταν και άνθρωποι με κοινό χόμπι με εκείνον, δηλαδή την ξυλογλυπτική.
Οι ναυλωτές ήδη μας είχαν από μέρες ενημερώσει για το επόμενο ταξίδι.
Φορτίο σιτάρι ουγγαρέζικο από τη Ριέκα λιμάνι τη Κροατίας στην κορυφή της Αδριατικής θάλασσας με προορισμό Ινδονησία.
To καινούργιο τούτο ταξίδι, μας είχε,.. λίγο αναστατώσει, γιατί ουσιαστικά πηγαίναμε σε εμπόλεμη περιοχή.
Οι συζητήσεις δίνανε και παίρνανε κι ο πλοίαρχος ο καπετάν Μιχάλης άνοιγε έντονες συζητήσεις εξαιρετικά κατατοπιστικές για την πρόσφατη ιστορία των περιοχών της Γιουγκοσλαβίας από την αρχή του 20ου αιώνα.
Η κυρία Φωτεινή η γυναίκα του που ήταν μαζί στο ταξίδι καθώς και η Ηρώ νιόπαντρη κοπελίτσα γυναίκα του υποπλοιάρχου του καπετάν Κωστή, δείχνανε ανήσυχες.
Ήταν μια μέρα, περίπου στα τέλη του Οκτώβρη (του 1993) και γύρω στις 9.30 το πρωί μπαίναμε στο στενό του Οτράντο την είσοδο της Αδριατικής θάλασσας.
Εκεί μας κάλεσαν στο VHF (ραδιοτηλέφωνο) από τον νατοϊκό στόλο της Μεσογείου που περιφρουρούσε για τον αποκλεισμό της Σερβίας και του Μαυροβουνίου.
Αφού ζήτησαν τα πλήρη στοιχεία του πλοίου και πλοιοκτητών, διεθνή διακριτικά καθώς και λιμάνια αναχώρησης και προορισμού, μας διέταξαν να διακόψουμε το ταξίδι μας για νηοψία και να σταματήσουμε της μηχανή πρόωσης.
Στη συνέχεια μας έδωσαν εντολή να ανοίξουμε όλα τα αμπάρια και να συγκεντρωθούν ο πλοίαρχος με τα ναυτιλιακά έγγραφα το πλήρωμα και οι επιβαίνοντες στο σαλόνι του πλοίου.
Όταν συνέβαιναν αυτά εγώ βρισκόμουν στο μηχανοστάσιο, και ο καπετάνιος με κάλεσε επειγόντως να πάω στη γέφυρα του πλοίου.
Μόλις έφθασα στη γέφυρα ο καπετάν Μιχάλης ανακοίνωνε στο πλήρωμα από τα μεγάφωνα πως στο πλοίο ότι θα γίνει νηοψία από πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ.
Στη συνέχεια, με το που με είδε, μου είπε να τεθεί η μηχανή σε κατάσταση ετοιμότητας προκειμένου να σταματήσουμε για την νηοψία.
Κοιτάζοντας προς τα πρίμα, βλέπω τον ναύτη της βάρδιας να υψώνει τη ελληνική σημαία του πλοίου.
Η Κυρία Φωτεινή και η Ηρώ παρατηρούσαν ανήσυχες όλες τις ενέργειες καθισμένες σε μια γωνιά της γέφυρας (τιμονιέρας).
Μόλις συντελέστηκαν τελικά οι βασικές προετοιμασίες, ο καπετάν Μιχάλης είπε στον υποπλοίαρχο να συγκεντρώσει όλο το πλήρωμα στο καπνιστήριο.
Ύστερα βλέποντας την ανησυχία των γυναικών τις καθησύχασε.
Εγώ (Α’ μηχανικός) με τη σειρά μου, του επιβεβαίωσα ότι η μηχανή είναι σε ετοιμότητα και ο δεύτερος μηχανικός με το πλήρωμα της μηχανής βρίσκεται στο μηχανοστάσιο.
Ο καπετά Μιχάλης με κοίταξε προβληματισμένος. «Ότι και να γίνει φίλε μου», μου λέει κοφτά, «ότι σου πω εγώ θα κάνεις».
Δεν χρειαζόταν να μου το πεις, του απάντησα χαμογελαστός, εσύ είσαι ο πλοίαρχος. Δεν φάνηκε να έδωσε ιδιαίτερη σημασία στα λεγόμενά μου.
Κάτι σαν εντολή είπε στον Σπύρο τον ασυρματιστή ο οποίος ήταν κολλημένος στο ραδιοτηλέφωνο της γέφυρας και η κυρία Φωτεινή λίγο παραπέρα μας παρακολουθούσε.
Σε λίγο κάναμε «κράτει» τη μηχανή και περιμέναμε έτσι συζητώντας μέσα σε ένα κλίμα που υπόβοσκε η ένταση. Από τις 9.30 το πρωί έφτασε τέσσερις παρά τέταρτο το απόγευμα χωρίς να γίνεται τίποτα,
Το πλήρωμα νηστικό δεν στρώσαμε τραπέζι, δεν ήπιαμε ένα καφέ
Όπου ξαφνικά μας καλούν οι σύμμαχοι οργισμένοι λέγοντας μας, ότι κάποιος, δε συμμορφώθηκε με τις διαταγές και κυκλοφορεί άσκοπα στη γέφυρα του πλοίου. Ο καπετάν Μιχάλης άστραψε και βρόντηξε, άρπαξε το μικρόφωνο από τον Σπύρο και τους είπε αυστηρά : « Το πλοίο έχει πίσω ελληνική σημαία και έλληνα πλοίαρχο». Δεν το καταλάβατε ακόμη; Γι' αυτό και ο πλοίαρχος δεν το εγκαταλείπει. Εγώ λοιπόν είμαι κύριος του πλοίου μου και διατηρώ, πλήρωμα ετοιμότητας στο μηχανοστάσιο και αντίστοιχα στη γέφυρα».
Η απάντηση από την ναυτική δύναμη ήταν πως αυτό είναι εντολή αντιναυάρχου επικεφαλής του στόλου και πρέπει άμεσα να συμμορφωθεί.
Ο καπετάν Μιχάλης απάντησε με μια δόση σαρκασμού πως «ένας άσημος καπετάνιος ΕΛΛΗΝΑΣ, αψηφά τις εντολές του και δεν εγκαταλείπει τη γέφυρα του πλοίου του».
Ο αξιωματούχος, που δεν περίμενε τέτοια απάντηση άρχισε σε ποιο έντονο ύφος να απαριθμεί νόμους και άλλα σχετικά προσπαθώντας να φοβίσει τον καπετάνιο. Το αυτί του καπετάν Μιχάλη όμως δεν ίδρωσε και παράμεινε ακλόνητος και σταθερός. Έμεινε με ψηλά το κεφάλι και κοίταζε τριγύρω με βλέμμα τίγρη μη μπορώντας να δεχτεί αυτά τα απαράδεχτα που του έλεγαν.
Και ενώ συμβαίνανε αυτά ακούσαμε ελικόπτερα που σε λίγο βρέθηκαν πάνω από το κατάστρωμα του πλοίου κατεβάζοντας με σχοινιά σημαντικό αριθμό πεζοναυτών με πλήρη οπλισμό αλλά και κάμερες.
Αφού κατέλαβαν το πρόστεγο μπήκανε στο κομοδέσιο (χώροι ενδιαίτησης) του πλοίου και πιάσανε θέσεις στο μηχανοστάσιο στο καπνιστήριο ενώ στη γέφυρα έφτασαν περίπου 6 από αυτούς με τον επικεφαλής της ομάδας και με τον χειριστή της βιντεοκάμερας που δεν σταμάτησε ούτε δευτερόλεπτο να καταγράφει..
Ο επικεφαλής της δύναμης με βλοσυρό ύφος ρώτησε τον καπετάν Μιχάλη γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές.
Ο καπετάνιος τον κοίταξε αυστηρά, ίσια στα μάτια και η απάντηση ήρθε κοφτή και ξεκάθαρη. « Ότι γίνεται εδώ μέσα εγώ έχω την ευθύνη γιατί είμαι ο πλοίαρχος και ο πλοίαρχος ακολουθεί το πλοίο του ακόμα και στο βυθό.»
Και συνεχίζει αυστηρά να τους στολίζει. «Κρίμα που λέγεστε ναυτικοί. Δεν είστε ναυτικοί, οι ναυτικοί έχουν άλλο κώδικα συμπεριφοράς» και συνέχισε απτόητος. «Δεν σεβαστήκατε εμένα και το πλήρωμα μου, με ποιο δικαίωμα μας κρατάτε νηστικούς σχεδόν 7 ώρες χωρίς να λαβαίνετε υπόψη σας καμιά δεοντολογία. Είμαστε ελεύθεροι και Έλληνες…» «Με χαρά, όλοι οι επιβαίνοντες του πλοίου, θα βοηθούσαμε τους ομόδοξους Σέρβους με τους οποίους το 1940 αντισταθήκαμε στη Φασιστο/Ναζιστική λαίλαπα, μα τώρα τα ξεχνάτε »
Και το στόλισμα έγινε χείμαρρος που δεν μπορεί να χωρέσει σ’ αυτό το μικρό χρονικό και πήρε από κάτω τους «συμμάχους» μας.
Την ώρα που τους τα «έψελνε» ο καπετάνιος, ένας ακόλουθος μετέφερε τα λόγια του με το ράδιο στον αντιναύαρχο επικεφαλής του νατοϊκού στόλου.
Και τι δεν τους είπε μέχρι και «τσοπάνηδες» τους αποκάλεσε (Άκρως προσβλητικός χαρακτηρισμός για ναυτικούς).
Λίγο- λίγο αρχίσανε να μαζεύονται όλοι οι καταδρομείς στη γέφυρα χαλαρωμένοι και με ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους εμφανή διάθεση συγνώμης.
Η φωνή του αντιναύαρχου ακούστηκε στο ραδιοτηλέφωνο συγκαταβατική γεμάτη μέλι, όπου απευθύνεται στον καπετάν Μιχάλη και του ζητά συγνώμη για όσα έλαβαν χώρα όλες αυτές τις ώρες.
Το πρόσωπο του καπετάν Μιχάλη σαν από μαγεία άλλαξε και με απίστευτη μεγαλοψυχία και περηφάνια ζήτησε την κατανόηση του. Ο επικεφαλής της αποστολής και η συνοδεία του πριν φύγουν με τον ίδιο τρόπο που ήλθαν, τον χαιρέτησαν με εγκαρδιότητα και ειλικρινή σεβασμό. Όπως χαιρέτισαν και ζήτησαν συγνώμη από τις κυρίες και τους υπόλοιπους που ήμασταν παρόντες στη γέφυρα.