Όσοι διαβάζετε τα κείμενά μου, ασφαλώς γνωρίζετε ότι είμαι Χιώτης και ανήκω (κατάγομαι, αν προτιμάτε) στη μέση αστική τάξη. Ο πατέρας μου ήταν Πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού και δεν μας έλειπε τίποτε στις δύσκολες εποχές!... Ακόμα και ποδήλατο και πατίνι μου είχε φέρει από το εξωτερικό (Ιαπωνία;) που κατά καιρούς ταξίδευε!...
Αυτά σκέπτομαι όταν βλέπω πολλούς (κυρίως ενήλικες) να χρησιμοποιούν το πατίνι[1] για τις μετακινήσεις τους, εκσυγχρονισμένο βέβαια με μηχανισμούς, τρέχοντας με μεγάλες ταχύτητες και οδηγώντας επικίνδυνα ανάμεσα στα αυτοκίνητα και τον κόσμο!... Και διερωτώμαι εγώ ο «αφελής» και πρώην χρήστης πατινιού: «Υπάρχει νομοθεσία για το πατίνι ή δεν υπάρχει; Πού ανήκουν οι επιβαίνοντες, στους πεζούς ή τους εποχούμενους, όσους δηλαδή χρησιμοποιούν δίκυκλα; Γιατί χρησιμοποιούν ΚΑΙ τα πεζοδρόμια, και τους δρόμους και τους ποδηλατοδρόμους;»
Αλλά, για να κάνω και το «δικηγόρο του διαβόλου», δεν θυμάμαι να έχω ακούσει μέχρι σήμερα κανένα σοβαρό τροχαίο με πατίνι! Συνήθως τα τροχαία τα ακούμε ή τα διαβάζομε αυθημερόν, και μάλιστα «επηυξημένα και βελτιωμένα» διότι οι ανταποκριτές και οι δημοσιογράφοι βάζουν και… «αλατοπίπερο»!...
Αγαπητοί Αναγνώστες[2],
Ξεκίνησα να γράφω έχοντας ευχάριστες αναμνήσεις από ένα αθώο παιδικό παιχνίδι, το οποίο με τις σύγχρονες βελτιώσεις του έχει εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο και χρήσιμο μεταφορικό μέσο! Δεν είμαι κατά της χρήσεως του πατινιού για την ταχύτερη μεταφορά, ακόμα και ηλικιωμένων (είδα και τέτοιους, γυναίκες και άνδρες, να το χρησιμοποιούν)! Είμαι υπέρ της ΝΟΜΙΜΗΣ και ΑΣΦΑΛΟΥΣ χρήσεως αυτού του εργαλείου, αυτού του μεταφορικού μέσου που λέγεται «πατίνι»[3], για να μην κλάψομε αθώα θύματα ή (ακόμα χειρότερα) να μη δουν τα μάτια μας ανάπηρους (ακρωτηριασθέντες κλπ.) προσφιλή μας πρόσωπα!
Ελπίζοντας να μην παρεξηγηθώ για τα γραφόμενά μου και ελπίζοντας σε κάποιο διάλογο, αναμένω επιζητώντας την επιείκειά σας!
[1] Το τι είναι (ήταν) πατίνι, το διαβάζομε στη σελ. 782 του κεξικού του Γ. Μπαμπινιώτη «Λεξικό για το Σχολείο και το Γραφείο», 2004.
[2] Και Αναγνώστριες βέβαια!
[3] Άραγε ποια είναι η επιστημονική του ονομασία; Για τα παιδιά ήταν ένα όργανο γυμναστικής, για τους μεγαλύτερους είναι εργαλείο συνώνυμο με τις δυσκολίες: «Έγινε η ζωή μας πατίνι» κλπ. κλπ.