Το Πολυτεχνείο για να συνεχίσει να ζεί... πρέπει να φύγουν από τη μέση αυτοί, που δεκαετίες τώρα βρομίζουν την μνήμη του... ικανοποιώντας εμπάθειες, συμφέροντα αλλά και πολιτικές σκοπιμότητες καθώς και άλλα ζιζάνια και παράσιτα...
Έτσι, πάντα δίνεται και μια χρυσή ευκαιρία στους απανταχού προβοκάτορες των κομματικών και άλλων συμφερόντων... να αποσταθεροποιούν αυτές τις μέρες τής επετείου την κοινωνία ασελγώντας με όλους τους τρόπους και χωρίς αναστολές.
Έτσι δεν μας επιτρέπουν (μας απαγορεύουν θα έλεγα) να μπορέσουμε να κλειστούμε στην καρδιά μας να συλλογιστούμε, να κάνουμε ένα απολογισμό του αγώνα και της θυσίας.
Μα και να συγκρίνουμε το χθες με το σήμερα.
Να συγκινηθούμε να προσευχηθούμε και να κλάψουμε λυτρωτικά, ξεπλένοντας τα μάτια μας για να δούμε εκείνες τις συγκλονιστικές αλήθειες που δίνουν στη ζωή μας αληθινό ανάστημα.