Με την ευκαιρία του εορτασμού των ‘’Ευρωπαϊκών Ημερών Θάλασσας 2016’’ το Πανεπιστήμιο Αιγαίου υλοποιεί πρόγραμμα εκδηλώσεων μέσα στο οποίο εντάσσεται και η ‘’Νησιωτική Ανάπτυξη’’. Αυτό το τελευταίο μας ενδιαφέρει άμεσα γιατί η πολύπλευρη προσπάθεια αποσκοπεί στην ανάπτυξη και στην ευζωία των νησιωτών.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία για να διαμορφώσουμε συμπεράσματα θα διαπιστώσουμε ότι το Χιακό συνάλλαγμα βοήθησε στην ανάπτυξη της Κρήτης, της Μυτιλήνης και άλλων Ελληνικών τόπων γενικότερα, αλλά στην Χίο προξένησε οικονομικό μαρασμό, πληθυσμιακή αποψίλωση και ερείπια. Η συμπαιγνία διαφόρων παραγόντων εχόντων διάφορα συμφέροντα οδήγησε την νεολαία η οποία νόμισε ότι ήταν δική της επιλογή στην θάλασσα. Τα χωριά της Κεντρικής και Βόρειας Χίου μεταπολεμικά έπαθαν την μεγαλύτερη ζημιά, τα ερείπια είναι διάσπαρτα παντού. Πολλά χωριά εγκαταλείφθηκαν ακόμη και στην πόλη Χίο υπάρχουν ερείπια στις γειτονιές. Στα Καρδάμυλα ζούσαν 3000 περίπου κάτοικοι και λειτουργούσαν 27 παντοπωλεία, 6 αλευρόμυλοι, 2 υδρόμυλοι και τρία ελαιοτριβεία ερείπια των οποίων υπάρχουν σήμερα στην κωμόπολη αυτήν.
Η ερήμωση χαρακτηρίζει μόνο αυτό το κατ’ εξοχήν ναυτικό νησί της χώρας, γιατί οι κάτοικοί του δεν είναι παραδόπιστοι και εγκατέλειπαν ‘’τα δώρα άδωρα’’ της θάλασσας που δεν τους έδιναν το δώρο της ευτυχίας που είναι ο και προορισμός του ανθρώπου στην ανθρώπινη βιοτροχιά. Έτσι, μόλις τα παιδάκια τους γινόταν 18 χρονών μετοικούσαν στην Αθήνα για να τα σπουδάσουν και να βρουν στεριανή απασχόληση. Τώρα οι Χιώτες βρίσκονται ριζωμένοι στην Καλλίπολη, στην Βούλα και στην Καλλιθέα και πηγαίνουν στα εξοχικά τους στην Ανάβυσσο και αλλού, ενώ έρχονται λίγες ημέρες στο χωριό καταγωγής τους να βάλουν ποντικοφάρμακα στους ποντικούς των πατρικών σπιτιών, ενώ τα παιδιά τους κάνουν διακοπές στην Σαντορίνη, στην Μύκονο και αλλού.
Αυτή την Χίο ανάπτυξε το ναυτιλιακό συνάλλαγμα και προσέφεραν πολύ κακές υπηρεσίες στον τόπο τους όσοι παραδόπιστοι διαχρονικά έταζαν στα παιδάκια την απατηλή οικονομική ευτυχία μακριά από αγαπημένα πρόσωπα και τις μικρές και μεγάλες χαρές της στεριανής ζωής, μέσα στις πλωτές, σιδερένιες ψυχοβόρες φυλακές.
Ας ελπίσουμε ότι η αγάπη των Πολιτικών και Θρησκευτικών αρχόντων προς τον άνθρωπο και το νησί, με ενότητα θα το αναπτύξουν τουριστικά και με πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή. Γιατί η θάλασσα μπορούσε να πλουτίζει λίγους στεριανούς, μαστόρους, εμπόρους, μανάβηδες, χασάπηδες κ.λπ., εις τους οποίους κατάληγαν τα εμβάσματα, αλλά ερημώνει και νεκρώνει ένα αξιόλογο ακριτικό κομμάτι της Ελληνικής επικράτειας.
Στην εποχή μας παρατηρείτε η παρακμή της Ελλ. Εμπ. Ναυτ. διότι αφ ενός η παγκόσμια συστημική κρίση που υφέρπει μειώνει τις μεταφορές και αφ εταίρου η ναυτιλία πηγαίνει στα χέρια των υποανάπτυκτων χωρών που, ανταγωνιζόμενοι μπορούν να κτυπούν τα ναύλα στις ναυλαγορές . Κρίσιμος παράγοντας είναι και οι πληθώρα πλοίων που ναυπηγήθηκαν σε σχέση μα την μείωση των μεταφορών. Εις την έγκριτη εφημερίδα Real news της 26ης Μαρτίου 2016διαβάζουμε: Η παρατεταμένη ύφεση στην ποντοπόρο ναυτιλία έχει δημιουργήσει αβεβαιότητα στην επόμενη ημέρα πολλών εταιριών οι οποίες αναγκάζονται είτε να βγάλουν τα πλοία στο σφυρί είτε να κλείσουν. Η εφημερίδα γράφει ότι 50 πλοία έχουν δέσει στην Ελευσίνα ενώ έχουν δοθεί 600 αιτήσεις για παροπλισμό και ότι έχουν ματαιωθεί οι παραγγελίες στα ναυπηγεία.
Έτσι για πολλοστή φορά μετά τον 2ο Παγκ. Πόλεμο έχουμε μια κρίση που όμως αυτή τη φορά δεν έχει ορατό τέλος γιατί είναι διαστημική. Από την διαχρονική μετά τις τελευταίες δεκαετίες ναυτιλιακή παρακμή η τελευταία είναι η σοβαρότερη και δίνει την χαριστική βολή. Οι μαθητές στα σχολεία, οι πιστοί στις εκκλησίες, οι πελάτες στα καταστήματα, οι ψηφοφόροι στις κάλπες, οι αναγνώστες των Μ.Μ.Ε. συνεχώς μειώνονται. Οι ιερείς, οι δάσκαλοι , οι έμποροι, οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι ‘’αεροβατούν και ότι θυμούνται χαίρονται’’ αλλά αν δεν γίνουν ρεαλιστές και αν δεν αφήσουν τις ναυτικές φιέστες και τους κατά πάγια πρακτική ανεδαφικούς και ουτοπικούς ναυτικούς ύμνους, σύντομα δεν θα έχουν αντικείμενο απασχόλησης. Οι νέοι ήδη μετοικούν και μεταναστεύσουν και μαύρη ξέρα θα καταντήσει αυτή η τόσο όμορφη και παράξενη Πατρίδα.