Πάνω από 40 χρόνια ταξιδεύω στον τρίτο κόσμο.....και έχω δει πολλά άγρια και φρικτά πράγματα να κάνουν οι άνθρωποι....
Έχω δει πως εξαργυρώνεται η εξαθλίωση που επιβάλλουν οι σκοτεινοί άνθρωποι του χρήματος και των συμφερόντων....
Έχω δει πάτερα να εκδίδει το δωδεκάχρονο κοριτσάκι του για να φάει ο ίδιος και να ταΐσει την υπόλοιπη οικογένεια ....
........έχω δει εν πάση περιπτώσει όλες τις προεκτάσεις της εξαθλίωσης......
Σε όλο όμως το φάσμα των ανθρώπων πλούσιων και φτωχών
το μέτρο του πόνου είναι το ίδιο.....
Η δυστυχία γύρω μας σε όλους τους ανθρώπους δεν πάει πίσω
Παντού Σταυροί……. παντού πόνος ....
Ο κακός άνθρωπος έχοντας έναν πανύψηλο και εξαιρετικά εκτεθειμένο εγωισμό ..
που πολύ εύκολα πληγώνεται ….. κτυπώντας στα δοκάρια των οροφών των εμμονών του.......
και με αυτόν τον τρόπο γίνεται εμπαθής και πωρωμένος
Γιατί τα αίματα του πληγωμένου εγωισμού του... έχουν κάνει τον εσωτερικό του κόσμο.... εξαθλιωμένο και ζοφερό
(Ηθική εξαθλίωση )
Μου προκύπτει λοιπόν το συμπέρασμα κάτι σαν απολογισμός της ζωής μου κατά κάποιο τρόπο...........
πως η μόνη μνήμη όλων των ανθρώπων
που είναι συνομήλικη της αιωνιότητας
……..ΕΙΝΑΙ …………….. Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Καλή σαρακοστή
……………….ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ…………..