Ευχαριστήριο επιστολή σε φορείς και πρόσωπα με τα οποία συνεργάστηκα κατά τη διάρκεια των 20 χρόνων απασχόλησης μου στο Θεατρικό Εργαστήρι του Ομήρειου Πνευματικού Κέντρου.
Στην πρόσφατη διακοπή αυτής της γόνιμης συνεργασίας βρισκόμουν στην Αθήνα, μόνιμη έδρα μου, και δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να αποχαιρετήσω όσους συνυπάρξαμε δημιουργικά σε ποικίλες διαδρομές της θεατρικής πράξης. Πιστεύω ότι η ποιότητα και ο χαρακτήρας των σχέσεων δεν διακρίνονται μόνο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης τους, αλλά επισφραγίζονται και από ανάλογης ποιότητας αποχαιρετισμό κατά τον αποχωρισμό, όταν μάλιστα σ αυτήν την περίπτωσή με αρκετούς συνοδοιπόρους μετράμε δεκάδες χρόνια θεατρο- παιδαγωγικής συναναστροφής. Δεν θα με δικαίωνε ως άνθρωπο, καλλιτέχνη και παιδαγωγό να κληροδοτήσω σε όλους τους αφοσιωμένους φίλους και αγαπημένους συνεργάτες την εικόνα ενός αδιάφορου- σιωπηλού αποχωρισμού. Δεν θα ήθελα να αφήσω την αίσθηση ότι για μένα αυτές οι καρποφόρες περίοδοι, τόσο πριν από το Θεατρικό Εργαστήρι Ομηρείου (1984-1996), όσο και κατά τη διάρκεια της συμμετοχής μου σ' αυτό (1996-2015), άφησαν ανεπηρέαστη την προσωπική μου ζωή όσο και την όποια εξέλιξη μου ως καλλιτέχνη και ως παιδαγωγού.
Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στη Χίο μου προκλήθηκε η επιθυμία να δραστηριοποιηθώ θεατρικά στο νησί, αξιοποιώντας την ιδιοσυγκρασία του Χιώτη και αναδεικνύοντας την ως μαγιά με την οποία θα συγκροτούσα μια θεατρική ερμηνευτική. Και αυτή η προτίμηση εν πολλοίς έχει καταγράφει και στις δραματολογικές μου επιλογές όπως: Ο Θάνατος του Περικλέους, Το Φιόρο του Λεβάντε, Μαλλιά Κουβάρια, Κωνσταντής και Μαριγάκι, Μήπως είσαι ο Παντελής, Το όνειρο του Δωδεκάμερου, Παραμύθι Μύθοι μύθοι, Εκκλησιάζουσες κ.ά. Είμαι περήφανος που πολύ καλλιτέχνες ανέδειξαν την προσωπική τους εκφραστική ταυτότητα σε ιδιαίτερο θεατρικό ιδίωμα, όπως ο αξέχαστος Δημήτρης Κρομμύδας.
Η πρόθεση μου να αξιοποιήσω την ομορφιά της ντοπιολαλιάς στην εκφορά του χιώτικού λόγου και η μεταφορά της στη σκηνή μου χάριζε μια ζώσα δημιουργικότητα σε όλα τα εκφραστικά επίπεδα. Μ αυτόν τον τρόπο ενώ πλουτίζονταν τα μαθήματα με νέο υλικό οι ηθοποιοί- σπουδαστές καλλιεργούσαν δεξιότητες, διατυπώνοντας ταυτόχρονα το βίωμά τους
Ευχαριστώ όλους τους φορείς που συνεργαστήκαμε στη διάρκεια αυτών των χρόνων όπως: Τους Ψυχαγωγούς, Την Θεατρική Ομάδα Χίου, Την Π.Ε.Κ.Ε.Β., Τον Μ.Ε.Ο.Θ., Τους Φίλους του Μουσικού Θεάτρου (τώρα ΑΡΤΙΟ), Το Σύλλογο Γυναικών. Επίσης, τους Νηπιαγωγούς και τους Δασκάλους που με καλούσαν στις τάξεις τους να οργανώσω παιγνίδια δημιουργικής έκφρασης, ανακαλύπτοντας ανάμεσά τους παλιότερους σπουδαστές μου από τις διδασκαλίες μου στο παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Ακόμη την πολυμελή -τότε- Χορωδία της Χίου που περιοδεύσαμε στην Κεφαλονιά και την Τρίπολη και βέβαια το Θεατρικό Τμήμα των Οινουσσών με τα «Κωμικά» θεατρικά μας καλοκαίρια.
Τους προέδρους του Ομηρείου, ξεκινώντας από τον Νίκο Παπαμιχαλάκη που με ενθάρρυνε να μεταφέρω σε μουσικό θεατρικό έργο το χιώτικό παραμύθι Κωνσταντής και Μαριγάκι, τον φίλο και λαμπρό ποιητή Αντώνη Λάρδα, τον επί χρόνια στην προεδρία του Ομηρείου και ενθουσιώδη φιλότεχνο Δημήτρη Μάντικα, ο οποίος και παρακολούθησε από κοντά την θεατρική μου παιδαγωγική, και την ευγενική τωρινή πρόεδρο Εύη Καλκούνη.
Το διοικητικό προσωπικό του Ομηρείου :Τον καλλιτέχνη φωτιστή Παναγιώτη Λούρο που μ αγάπη φώτισε τα θεατρικά μου οράματα, τον Γιάννη Αναδιώτη που με διακριτικό ενδιαφέρον πρόβλεπε και κάλυπτε δυσκολίες που δεν μπορούσα να υπολογίσω, αλλά και για τη θερμή τους φροντίδα την Ελευθερία Μανιτσούδη, την Νιόβη Μανωλάκη, την Πόπη Φούλη και τον Άκη Αναστασάκη.
Τους πολύτιμους και σταθερούς μου συνεργάτες, τη στιχουργό και ηθοποιό Ευγενία Ασλανίδου και τον μουσικό και αγαπημένο αδελφό στο χώρο της δημιουργίας Γιώργο Μισετζή.
Έρχομαι στους μαθητές μου τώρα, μικρούς και μεγάλους που με όλους διατηρούμε ζεστές σχέσεις, έχω να τους εμπιστευτώ ότι πήρα πολλά από τους ίδιους, τους είδα να ωριμάζουν, να μεγαλώνουν να γίνονται γονείς και να φέρνουν και τα παιδιά τους να ζήσουν τη χαρά της θεατρικής πράξης και θέλω να τους πω πως οι αφοσιωμένοι μας δάσκαλοι όπως και οι πιστοί μας μαθητές υπάρχουν για πάντα μέσα μας…. .Επίσης, για τους μικρούς μαθητές μου, που ανακάλυψαν μαζί μου την δημιουργικότητα των θεατρικών παιχνιδιών, να μην ξεχάσουν αυτή την δραστηριότητα διότι με τέτοιου είδους ενασχολήσεις αποκτούν δεξιότητες εκφραστικές μεν αλλά κυρίως μαθησιακές.
Τέλος ας έρθουμε σε σένα Γιάννη Τζούμα, την Ειρήνη Αναγνώστου, τον Δημήτρη τον Φρεζούλη που με έντυπο και τηλεοπτικό λόγο με υιοθετήσατε προβάλλοντας όλες τις θεατρικές και όχι μόνο προσπάθειές μου Μέσω υμών θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους τους ανθρώπους των Μ.Μ.Ε της Χίου που καθ οιονδήποτε τρόπο ασχολήθηκαν με τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες.
Κλείνοντας θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη στο κοινό της Χίου που μ αγκάλιασε με ζεστασιά, εμπιστοσύνη, αγάπη και εκτίμηση.