Όχι, δεν «έκλεψα» τον τίτλο του κειμένου μου από τον επώνυμο και «σωστό» λογοτέχνη Γεώργιο Βιζυηνό, ο οποίος γράφει για «το μόνον της ζωής του ταξίδιον», διότι εγώ έκανα πάρα πολλά ταξίδια στη ζωή μου. Απλώς σκέπτομαι ότι, επειδή είμαι 82 ετών και η ταλαιπωρία του ταξιδιού ήταν μεγάλη, δεν θα… ξανατολμήσω να κάνω ταξίδι 1.000 (χιλίων!) και πλέον χιλιομέτρων, παρά τη βοήθεια που είχα ως οδηγός (ο γιος μου οδηγεί… άριστα) και τους καλούς δρόμους που διέσχισα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (εκτός εθνικών οδών).
Πάμε λοιπόν στην περιγραφή του ταξιδιού, το οποίο πράγματι θα μου μείνει αξέχαστο, το οποίο ταξίδι έγινε μετά από τα 2-3 χρόνια «καραντίνας»(!) λόγω κορωνοϊού, με εξαίρεση τις ολιγοήμερες διακοπές μας (πού αλλού;) στην πατρίδα μας τη Χίο!...
Ξεκινήσαμε λοιπόν το Σάββατο 3/6/2023[1], γύρω στις 10 π.μ., μετά από έναν καλό ύπνο, ελαφρύ πρόγευμα και τον απαραίτητο καφέ! Οι αποσκευές μας ήταν λίγες, για τρεις διανυκτερεύσεις σε ένα καλό (όχι πολυτελείας!) ξενοδοχείο! Προορισμός: Πέρδικα – Πηγές του Αχέροντα[2]. Στο αυτοκίνητο (ένα τύπου τζιπ επιβατικό) είμεθα 4 άτομα. Εγώ, η σύζυγός μου, και τα δύο νεώτερα παιδιά μου (κόρη και γιος). Κατεύθυνση: προς Κόρινθο διαμέσου του Ισθμού, όπου ακολουθώντας την Ολυμπία Οδό στο επάνω μέρος (βόρειο) της Πελοποννήσου θα φθάναμε στο Ρίο, από εκεί διαμέσου της γέφυρας στο Αντίρριο (κλπ. ακολουθεί περιγραφή).
Ξεκινήσαμε λοιπόν γύρω στις 10 π.μ. και ακολουθώντας ένα κομμάτι της Εγνατίας Οδού, αφού περάσαμε Ελευσίνα και Μέγαρα (χωρίς στάση), φθάσαμε στον Ισθμό, όπου κάναμε μια μικρή στάση για να τον… θαυμάσουμε! Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, κάποιοι ξεκίνησαν να φτιάχνουν τον Ισθμό αλλά τον άφησαν… στη μέση (τέλειωσαν τα χρήματα;). Τον Ισθμό τελικώς τον αποπεράτωσε ο… γνωστός Α. Συγγρός, όπως αποπεράτωσε και το Καλλιμάρμαρο Στάδιο, που κι αυτό είχε μείνει ημιτελές λόγω ελλείψεως χρημάτων!
Εδώ πρέπει να διευκρινίσω ότι οι δρόμοι, από ό,τι διαπίστωσα, συντηρούνται από εταιρείες στις οποίες το Κράτος έχει εκχωρήσει την ευθύνη με το… αζημίωτο, δηλαδή τα διόδια τα οποία πληρώνομε κάθε τόσο, πηγαίνουν για τη διατήρησή τους και πιθανώς για τις προσθήκες (βελτιώσεις) τους, διότι οι τουαλέτες που βρήκαμε και χρησιμοποιήσαμε κατά τη διαδρομή ήταν… ευρωπαϊκών προδιαγραφών και στους τρεις μεγάλους δρόμους (εταιρείες), δηλαδή στην Εγνατία, στην Ολυμπία και στην Ιωνία Οδό!
Συνεχίζω λοιπόν! Βρισκόμαστε επί της Πελοποννήσου πλέον. Περνάμε Κιάτο, Ξυλόκαστρο, Διακοπτό, Αίγιο3] και φθάνομε στο Ρίο. Από εδώ ξεκινάει η γέφυρα που ενώνει την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα (Αντίρριο) και αξίζει να αφιερώσομε λίγα λόγια γι’αυτό το ΚΟΣΜΗΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ που δεν βρίσκεται αλλού σε όλο τον κόσμο, και αυτό σας το διαβεβαιώνει κάποιος που γύρισε όλο τον κόσμο (εκτός της Αυστραλίας)!
Τα στοιχεία (τις πληροφορίες) που γράφω μου τα παραχώρησε η εταιρεία με την επωνυμία ΓΕΦΥΡΑ, διαμέσου του υπαλλήλου της Κ.Γ. (απόρρητα προσωπικά δεδομένα) τον οποίο θερμά ευχαριστώ! Γράφει λοιπόν το ενημερωτικό το οποίο συμβουλεύομαι, το «όνειρο» του Χαρίλαου Τρικούπη, ο οποίος σε ομιλία του στις 29 Μαρτίου του 1889 είπε τα εξής[4]: «Η γραμμή του Αντιρρίου εις ην πάντες θέλομεν καταλήξει έχει υπερτάτην εμπορικήν, αλλά και στρατηγικήν σημασίαν διότι η συγκοινωνία Πελοποννήσου και Στερεάς, δια Ρίου-Αντιρρίου, σχεδόν δυνάμεθα ειπείν ότι δεν είναι θαλάσσια. Υπάρχουν μάλιστα και οι προτείνοντες όπως γεφυρωθεί το στενόν.»
Και συνεχίζω την αντιγραφή: «Αυτό που μετουσίωσε σε πολιτικό όραμα στις 29 Μαρτίου 1889 ο Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης, ολοκληρώθηκε και γιορτάσθηκε στις 7 Αυγούστου του 2004 υπό τους ήχους της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη και το φως των πυροτεχνημάτων. Την επομένη η Ολυμπιακή Φλόγα διήλθε μέσω της γέφυρας ταξιδεύοντας προς την Αθήνα. Τα εγκαίνια και η παράδοση στην κυκλοφορία έλαβαν χώρα λίγες μέρες αργότερα, στις 12 Αυγούστου, παραμονή της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.»
Ακολούθως το ενημερωτικό αναφέρεται στη σημασία του έργου[5], στο κόστος (770 εκατομμύρια ευρώ) και στα τεχνικά χαρακτηριστικά του (πάντα αντιγράφω): «Η γέφυρα λοιπόν του Ρίου-Αντιρρίου αποτελείται από μία καλωδιακή γέφυρα μήκους 2.252 μ. με τρία κεντρικά ανοίγματα των 560 μ., και δύο πλευρικά των 286 μ., δύο γέφυρες πρόσβασης στα δύο άκρα της με μήκη 380 μ. στην πλευρά του Ρίου και 228 μ. στην πλευρά του Αντιρρίου. Το καλωδιακό τμήμα της αναρτάται από 4 πυλώνες από σκυρόδεμα, ενώ το ύψος τους πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας φθάνει τα 160 μ.» (!!!) (τα θαυμαστικά δικά μου).
Ακολούθως το έντυπο που κρατώ περιγράφει τους πυλώνες (διάμετρος 90 μ. έκαστος) και τα θεμέλιά της σε βάθος 50-65 μ., το κατάστρωμά της γέφυρας, και άλλες λεπτομέρειες που θα κουράσουν τον αναγνώστη, και καταλήγει ότι: «από άποψη συνθηκών κατασκευής η γέφυρα είναι μοναδική στον κόσμο εξαιτίας του εξαιρετικού συνδυασμού του μεγάλου βάθους, των στρωμάτων ιλύος του εδάφους θεμελίωσης, της υψηλής σεισμικότητας της περιοχής και της πιθανότητας τεκτονικών μετακινήσεων. Η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου έχει το μεγαλύτερο μήκος καλωδιακού φορέα στον κόσμο και τα θεμέλιά της είναι τα μεγαλύτερα που κατασκευάστηκαν ποτέ για θεμελίωση γέφυρας».
Και το έντυπο που κρατάω καταλήγει: «Η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου είναι το μεγαλύτερο τεχνικό έργο όλων των εποχών στην Ελλάδα.» κλπ. κλπ. (σ.σ.: Ο Χαρίλαος Τρικούπης του οποίου το όνομα ως γνωστόν φέρει η γέφυρα, ήταν ένας φωτισμένος πολιτικός που διετέλεσε και Πρωθυπουργός, και ο οποίος διαχειρίσθηκε πάρα πολλά χρήματα… άνευ… σκανδάλων!... Και το «Δρομοκαΐτειο»[6] την εποχή του έγινε!... Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του!...).
Και συνεχίζομε το οδοιπορικό. Με μια μικρή στάση στη Ναύπακτο (ξεκούραση, φάγαμε κάτι πρόχειρο) συνεχίζομε για ώρες τη διαδρομή μας, αφήνοντας το Αγρίνιο, την Αμφιλοχία, την Άρτα, την Πάργα, με κατάληξη ένα θαυμάσιο μέρος έξω από την Πέρδικα που δεν το γράφει ο χάρτης, με την… επωνυμία «Καραβοστάσι». Το μέρος αυτό, που απέναντί του κείται το νοτιότερο μέρος της Κερκύρας (Ακρωτήριο Κάβος) φιλοξενεί 3-4 ξενοδοχεία μεταξύ των οποίων και το δικό μας, με λογικές τιμές και πολύ καλή εξυπηρέτηση. Ίσως τα ξενοδοχεία αυτά παρά την εξαιρετική τους ποιότητα κρατάνε χαμηλές τιμές, λόγω… αποστάσεως από το Κέντρο!...
Στο ξενοδοχείο μας κοιμηθήκαμε 3 βράδια! Κυριακή και Δευτέρα γυρίζαμε τα αξιοθέατα με πρώτο και καλύτερο αξιοθέατο βέβαια τον Αχέροντα (πηγές και εκβολές)! Το τοπίο δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί σε χαρτί, ο δε κόσμος (τουρίστες και σχολεία) εκατοντάδες. Βέβαια γυρίζοντας στο άγνωστο, από κακή πληροφόρηση των ηλεκτρονικών μας, κάποια στιγμή… χαθήκαμε στην πλαγιά κάποιου βουνού!... Ευτυχώς, διατηρώντας την ψυχραιμία μας, η μικρή περιπετειούλα μας είχε αίσιο τέλος!...
Αγαπητοί Αναγνώστες, παρά τον… μακάβριο τίτλο του κειμένου μου, και παρά το ότι γράφω ότι… δεν θα ξαναταξιδέψω, νομίζω ότι δεν μπορώ να καθίσω… ήσυχος! Και δεν εννοώ ταξίδι μέχρι την πατρίδα μου τη Χίο, την οποία σύντομα θα επισκεφθώ!... «Έχει ο Θεός» και για πιο μακρινά ταξίδια. Βέβαια, είμαι και τυχερός (και αρκετά καλός οδηγός, αφού πηγαινοερχόμουν στο Λονδίνο οδηγώντας). Το μόνο δυστύχημα που είχαμε στα χίλια χιλιόμετρα που διανύσαμε, ήταν ότι κάποια στιγμή καθώς τρέχαμε πατήσαμε… ένα φίδι! Και μη σας φανεί παράξενο αν γράφω ότι το λυπήθηκα. Δεν μου έφταιγε σε τίποτα! Απλώς διέσχιζε το δρόμο! «Η κακιά η ώρα» που λένε!...
Αδέλφια, κάντε το σταυρό σας προτού καθίσετε στο τιμόνι!...
Ευχαριστώ. «Εις το επανειδείν»!
Υ.Γ.: Άσχετο μεν με την περιπέτειά μου, χρήσιμο δε για τις νέες γενεές: Ο Γ. Βιζυηνός του οποίου τον τίτλο χρησιμοποιώ ελαφρώς παραλλαγμένο, πέθανε στο «Δρομοκαΐτειο» ΨΝΑ με ψυχοσωματική νόσο (σύφιλη, της οποίας επιπλοκή είναι τα νοητικά και νευρολογικά επακόλουθα). Δεν είχε συμπληρώσει 50 χρόνια ζωής!... Λεπτομέρειες για τη ζωή του γράφει ο εκλεκτός φιλόλογος και φίλος, Ισίδωρος Πρώιος, στο «Χιακό Βήμα» του Μαΐου του 2023, το οποίο μου αποστέλλει ανελλιπώς ο κ. Ισίδωρος Γ. Γιαννακής από ετών, τιμής ένεκεν (όπως αναφέρει) και τον οποίο ευχαριστώ, διότι εκδόσεις είναι αυτές, κρατούν τη Χίο μας ζωντανή!...
[1] Εκμεταλλευτήκαμε το 3ήμερο της Πεντηκοστής-Αγ. Πνεύματος!
[2] Ποταμός των Νομών Θεσπρωτίας και Πρέβεζας, μέσω του οποίου, κατά τη μυθολογία, μεταφέρονταν οι ψυχές στον Άδη (Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη).
[3] Δεν περιγράφω τη διαδρομή διότι είναι γνωστή και δεν είναι αυτός ο σκοπός του παρόντος κειμένου!... Τονίζω μόνο τα σχετικώς άγνωστα και τα ιστορικά!...
[4] Το ενημερωτικό που κρατάω στα χέρια μου, δεν αναφέρει προς ποιους και πού ομιλούσε ο Χ. Τρικούπης. Ο κ. Κ.Γ. μου υπεσχέθη ότι θα προσπαθήσει να βρει κάποιο σχετικό βιβλίο που υπήρχε στο παρελθόν!...
[5] Όπως ήδη προανέφερα, αποφεύγω τις λεπτομέρειες και επιμένω στις βασικές πληροφορίες!...
[6] Δεν επιμένω σε κάποιες λεπτομέρειες, διότι γίνομαι κουραστικός.