Ας απαντήσομε με ειλικρίνεια στο ερώτημα, πότε έγινε, πριν μια εβδομάδα, πριν ένα μήνα, γιατί έγινε, με τι ερώτημα και πιο αποτέλεσμα βγήκε;
Και όμως, αν έχουμε εδώ κοντή μνήμη σ’ αυτό, ποιός θυμάται ότι ο Αλέξης Τσίπρας, την άνοιξη του 2014, λίγο πριν τις Ευρωεκλογές, είχε αποκαλέσει ειρωνικά τον Πρόεδρο της Γαλλίας Φρ. Ολάντ, ναι αυτόν που λειτούργησε ως ο καλύτερος μάρτυρας υπεράσπισης της Ελλάδας, στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο, Ολανδρέου… έτσι για να του την σπάσει, επειδή ήταν γιαλαντζί αριστερός ενώ εκείνος ήταν… ορίτζιναλ;
Μπέρδεμα λοιπόν με τη μνήμη, ειδικά όταν τα γεγονότα είναι καταιγιστικά και οι Τράπεζες κλειστές, γιατί ενώ δικαιολογημένα όλοι βγάλαμε ένα αναστεναγμό ανακούφισης, μετά την Συμφωνία, εκτός απ’ τα στελέχη του τοπικού Σύριζα, που «ξεκατινιάζονται» ή facebbokιάζονται, για να κυριολεκτούμε, λες και νοιάζεται κανείς για τα σώψυχα τους, ή την μη ενηλικίωση τους από τα χαστούκια, που έδωσε η ζωή και ακόμα είμαστε στην αρχή, δεν έχουμε λοιπόν συνειδητοποιήσει, ότι Συμφωνία ακόμα δεν υπάρχει.
Αυτό που υπάρχει είναι ότι δεν φάγαμε την κλωτσιά, αλλά τα προαπαιτούμενα είναι πολλά και για διατυπωθεί πιο απλά ακόμα, Συμφωνία θα υπάρξει όταν δουλέψει πλήρως το Τραπεζικό σύστημα.
Μέχρι τότε καμιά οικονομία δεν ξεπάγωσε, χάνομε την καλοκαιρινή σεζόν, τα λουκέτα θέλουν απλά κλείδωμα και άντε γειά… και κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά, το αντίθετο μάλιστα όσο καθυστερούμε, ότι δεν θα κουρευτούν με την ψιλή… οι καταθέσεις.
Αρα λοιπόν πήραμε την ανάσα, αλλά το κεφάλι μας δεν βγήκε απ’ το νερό, οι άλλοι πιά δεν παίζουν άλλο με τα λεφτά τους, όσοι νομίζουν ότι θα αρπάζουμε πακέτα και μνημόνια στον αέρα, πρώτο, δεύτερο, τρίτο... ας ξαναδιαβάσουν τον μύθο του βέρου Ευρωπαίου… Αισώπου, με τον ψεύτη βοσκό.
Στο χέρι μας είναι τώρα να δούμε πόση αντοχή έχουμε στη βουτιά, γιατί σ’ αυτή τη φάση είμαστε. Ο Πρωθυπουργός είναι ο Αλέξης Τσίπρας, που μέχρι χθες έπαιζε την χώρα στα ζάρια, με ταβλαδόρο τον Βαρουφάκη, με ένα κ, μακάρι να γίνει σε μια νύχτα ο ηγέτης που για να μεταλλαχθεί κόντεψε να σκάσει τη χώρα του, ούτε οι άλλοι θα μεταλλαχθούν, αυτοί που έβγαλαν την περόνη απ’ την χειροβομβίδα και την έδωσαν του Αλέξη να παίξει έξι μήνες.
Κοντολογίς το πολιτικό προσωπικό είναι το ίδιο, ο Στρατός τους είναι εν αναμονή, άλλωστε ακόμα ούτε ένα δεκαπενθήμερο μισθού δεν έχασε και είδαμε όλοι ότι η πρώτη απεργία ήρθε από το Δημόσιο, που την Τετάρτη θα απεργήσει λες και το υπόλοιπο διάστημα κάνει υπερωρίες. Ο δρόμος λοιπόν είναι μακρύς και η ανάσα συγκεκριμένης διάρκειας.
Ο λαός λησμονεί γρήγορα, ειδικά ο Ελληνας από ιδιοσυγκρασία συγχωρεί και εύκολα, κανείς όμως δεν ανέχεται το ψέμα. Τα κρίσιμα λοιπόν τώρα αρχίζουν, θα πούν όλοι την αλήθεια στον λαό ή θα το ρίξουν εκεί που ξέρουν, στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία; Θα πούν πιά είναι η πραγματικότητα; Θα πεί ο Πρωθυπουργός τι ακριβώς εννοούσε ότι εκτός ευρώ και ευρωζώνης η χώρα θα σκάσει; Τώρα λοιπόν θα κριθούν όλοι, από την αλήθεια που θα πούν και από το θάρρος που θα έχουν να κάνουν μια Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και σοβαρότητας, να χειριστεί την Συμφωνία που θα ψηφίσουν στη Βουλή, για τα επόμενα τρία κρίσιμα χρόνια. Αλλιώς ας τολμήσουν το άλλο. Το μάθαμε που το μάθαμε το σπόρ, ας το ρίξουμε ως Ελληνες στη υπερβολή. Ας ξαναρωτήσουν τον λαό, αυτή τη φορά όχι με μαϊμουδιές, αλλά με πραγματικό Δημοψήφισμα «Θέλεις μια Κυβέρνηση τέτοιας μορφής να μας βγάλει από το τούνελ ή θες την δραχμή;» Και στο τέλος, τίποτα δεν είναι απίθανο, να διαλέξουμε την ανατίναξη, όμως προηγουμένως να ξέρουμε όλη την αλήθεια.
Υ.Γ. Κάτω από την «Μαύρη Ράχη» των Ψαρών βρέθηκε την Κυριακή ο Πάνος Καμένος, πως δεν πετάχτηκε μέχρι εκεί να… ανατιναχτεί. Εκτός αν του ‘πεσε βαριά η αστακομακαρονάδα.