Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων κατάφερε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πρέπει διαχρονικά να υπηρετούν οι αγώνες, την εκεχειρία. Κατάφερε να μας διχάσει, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον πλανήτη.
Χάθηκε το νόημα στη μετάφραση των Γάλλων.
Σίγουρα αυτό που έμεινε λιγότερο από όλα στη μνήμη μας ήταν η παρέλαση των αθλητών. Ευρηματική η παρέλαση στο Σηκουάνα, αλλά τόσο βαρετή, μια σειρά από καραβάκια να μεταφέρουν σαν τουρίστες τους αθλητές.
Αντίθετα, θα θυμόμαστε όλοι έναν αχταρμά εικόνων και ήχων που δεν έχουν καμιά σχέση με τον Ολυμπισμό. «Μυστικός δείπνος» με drag queens και τον... Διόνυσο σε πιατέλα, τα Minions (!!!!) να κλέβουν τη Μόνα Λίζα από το Λούβρο, η Μαρία Αντουανέτα να κρατά το κομμένο της κεφάλι άδοντας, ένας απίθανος τύπος χωρίς πρόσωπο να τρέχει στις στέγες του Παρισιού με την Ολυμπιακή δάδα, η Lady Gaga σαν τραγουδίστρια του Moulin Rouge, κάθε λογής ράπερ να τραγουδούν ό,τι τους κατέβει και μια απίστευτη ευκαιρία για τους Γάλλους σχεδιαστές μόδας να προβληθούν στη πασαρέλα των Ολυμπιακών.
Αλλά αλήθεια, πόση Ελλάδα άφησαν οι Γάλλοι να χωρέσει σ’ αυτήν την τελετή; Οι σημαιοφόροι μας δεν φάνηκαν καθόλου, απλά δεν τους πήρε η κάμερα μέσα από το καραβάκι. Κάτω από τη σημαία των Ολυμπιακών Αγώνων, που παρεμπιπτόντως τοποθετήθηκε ανάποδα, ακούσαμε τον ύμνο, αλλά και τον καθιερωμένο όρκο των αθλητών. Δεν έγινε όμως στα ελληνικά, όπως σε άλλες Ολυμπιάδες.
Επίσης δεν ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος, όπως πάντα συμβαίνει πριν τον εθνικό ύμνο της χώρας που φιλοξενεί τους αγώνες.
Συμπέρασμα: Απογοητεύτηκα. Και αν δεν ήταν η υπέροχη Céline Dion να κλείνει την τελετή με τον «ύμνο στην αγάπη», θα έλεγα ότι η βραδιά θα ήταν τελείως χαμένη.
Γιώργος Καλούπης
Καθηγητής Γαλλικής Γλώσσας