Χίος, 14-11-2025
Σήμερα το βράδυ βρέθηκα στο βιβλιοπωλείον “Η Πυξίδα”, όπου ο Σταύρος ο Λυγερός παρουσίασε το καινούργιο του βιβλίο, το οποίο αναφέρεται, ξανά, στο καυτό θέμα της Ουκρανίας, για το οποίο, λόγω της ντόπιας προπαγάνδας, ο λαός δεν γνωρίζει πολλά πράγματα, αν και τον αφορά άμεσα! Ακόμα και η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), που διαλύει τον αγροτικό τομέα της Ευρώπης, έγινε σκόπιμα και για χάρη των πολυεθνικών, που έχουν αγοράσει την αγροτική γη της Ουκρανίας, με στόχο να μάς ταΐζουν, αυτοί, όλους μας. Monsanto, καταλαβαίνετε…
Για την ακρίβεια, ο λαός γνωρίζει και παπαγαλίζει ό,τι τον ταΐζει το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο με τη γνωστή λίστα Πέτσα, δηλαδή την χειραγώγηση των ΜΜΕ, κυβερνά τη χώρα με επικοινωνιακά κόλπα, σε τέτοιο βαθμό, ώστε τους ακούς και νομίζεις, ότι μιλούν για κάποια άλλη χώρα και όχι για την Ελλάδα και φυσικά όχι για μένα, που ζω χωρίς σύνταξη και ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι μου κοντεύοντας τα ογδόντα..
Το βιβλίο του Λυγερού είναι καλό, διότι βασίζεται στα γεγονότα και κυρίως στην καλή μνήμη των γεγονότων, την οποία μνήμη η κυβέρνηση προσπαθεί να την αποδομήσει και, ως σε ένα βαθμό, το καταφέρνει. Έτσι, συνεχίζει να στέλνει όπλα στην Ουκρανία, ανεξέλεγκτα, αφοπλίζοντας π.χ. τα ελληνικά νησιά, ξεχνώντας την Μικρασιατική μας Καταστροφή, λόγω της συμμετοχής της πατρίδας μας στον πόλεμο των Δυτικών εναντίον της Ρωσίας, στην Κριμαία, στην αρχή του 20ου αιώνα.
Ο ηγεμόνας μπορεί να κάνει ό,τι του γουστάρει, μόνο όταν οι υποτακτικοί του έχουν μνήμη χρυσόψαρου, όπως αυτήν που διαθέτουν τα επιτυχημένα μέλη του αποτυχημένου κοινωνικού μας συστήματος.
Αυτή η αντίφαση έχει γενικευθεί και κοινωνικοποιηθεί, κάνοντας τους αριθμούς να ευημερούν εις βάρος των φτωχών χρυσόψαρων, των οποίων ο αγώνας για επιβίωση καταναλώνει, σκόπιμα, όλη τους την ενέργεια και διάθεση για αντίσταση, με αποτέλεσμα να κλείνει ο κύκλος της αντίφασης, η οποία, έτσι, αναπαράγει άνετα τον εαυτό της, σε τέτοιο βαθμό, που καμία Κοβέσι, κανένας Λυγερός ή Θανάσης (σε μικρότερη κλίμακα), μπορούν να ξυπνήσουν την Ωραία Κοιμωμένη Ελλάδα. Υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αρκετό να θυμηθεί κανείς π.χ. τον Μητσοτάκη να ομιλεί με πάθος για την Πράσινη μετάβαση, λέγοντας ότι “η Ελλάδα δεν θα προβεί ΠΟΤΕ σε εξορύξεις υδρογονανθράκων στις Ελληνικές θάλασσες”, ενώ σήμερα, που μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης, με τον πρόεδρο Τραμπ να εξευτελίζει, μία προς μία, όλες τις ηγεσίες και τις οικονομίες της αχάριστης γερμανικής Ευρώπης, οι διάφοροι μητσοτάκηδες, ποντάροντας στην κοινωνική αμνησία, μας κάνουν το μαύρο άσπρο και το ΟΧΙ, ναι, ισχυριζόμενοι ότι δεν τους φτύνει ο πλανητάρχης, αλλά απλώς βρέχει. Έτσι, γεμάτος ροχάλες, αυτός που μιλούσε για τραμπισμό, καυχιέται τώρα ότι οι λεόντειες συμφωνίες για την εκμετάλλευση των ελληνικών υδρογονανθράκων από τα αμερικανικά μεγαθήρια, οφείλονται αποκλειστικά στη δική του επιτυχημένη τάχα οικονομική πολιτική…ενώ η αλήθεια είναι ότι θα πάρουμε τα ψίχουλα.
Βρίσκει ανθρώπους με μνήμη χρυσόψαρου και τα κάνει, όμως τα ψέματα γεννούν τις αντιφάσεις.
Η γενικευμένη αντίφαση, επειδή ακριβώς έχει κοινωνικοποιηθεί, επηρεάζει τα πάντα στη ζωή μας. Είναι υπεύθυνη για το έγκλημα των Τεμπών, τη μαφία του ΟΠΕΚΕΠΕ, τη συνεχιζόμενη ισχύ της προδοσίας των Πρεσπών, αν και οι Σλάβοι μάς δίνουν καθημερινά εκατοντάδες λόγους και ευκαιρίες για να την ακυρώσουμε.
Η αντίφαση έχει γίνει πια τρόπος ζωής και είναι υπεύθυνη για την κατάντια του εκπαιδευτικού μας συστήματος, την διαπλοκή και τη διαφθορά, τη “δικαιοσύνη”, την εγκληματικότητα νέων, γέρων, μεταναστών, ακόμα και παιδιών, σε τροχιά απανθρωποίησης.
Είναι πανταχού παρούσα, αλλάζοντας κλίμακα και μορφή. Ήταν και στην “Πυξίδα”, όπου ο Λυγερός άρχισε να εξιστορεί τον τρόπο και τον λόγο, για τον οποίο η Ρωσία του Πούτιν αναγκάστηκε να επέμβει στην Ουκρανία. Ανέλυσε λεπτομερώς την κοινωνική της δομή, με τους ρώσους κατοίκους της στα ανατολικά, την επανάσταση τους το 2014, η οποία κατέληξε στη συμφωνία του Μινσκ για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων, και άλλα πολλά που μπορείτε να διαβάσετε στα βιβλία του Λυγερού, αλλά και σε δικά μου άρθρα δημοσιευμένα εδώ στη Χίο, όπως π.χ. στο άρθρο “Το καλό της Πατρίδας” στην “Αλήθεια”.
Ο Λυγερός μίλησε επίσης για τη ρωσική οικονομία, η οποία πάει πολύ καλά σύμφωνα με το Διεθνές νομισματικό ταμείο, παρ’ όλες τις δυτικές κυρώσεις, του Ευρωπαϊκού ΝΑΤΟ κυρίως, και όχι των ΗΠΑ, διότι κατά τη δική μου γνώμη, οι ΗΠΑ, το μόνο που ήθελαν ήταν η διακοπή της ροής του φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου προς την ευεργετηθείσα αλλά αχάριστη γερμανική Ευρώπη (βλέπε το άρθρο του Κοττάκη για αυτό το θέμα) στον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ μας. Είχε προηγηθεί η επίθεση της διεφθαρμένης SIEMENS, της NOVARTIS και της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, ενάντια στην αμερικανική οικονομία. Στο δια ταύτα, ο Λυγερός, μάς είπε το αυτονόητο! Ότι δηλαδή η Ελλάδα, σαν μέλος της (τουρκόφιλης, λέγω εγώ) Ευρώπης, θα μπορούσε να καταγγείλει την “εισβολή” της Ρωσίας και να εφαρμόσει, ίσως, τα ευρωπαϊκά μέτρα εναντίον της, όμως δεν ήταν ανάγκη να κηρύξει τον πόλεμο στη Ρωσία με την αποστολή όπλων, για να σκοτώσουν Ρώσους, διότι περί αυτού πρόκειται και μάλιστα, όπως είπε και ο Λυγερός, αυτό δεν το ζήτησε κανείς από την ελληνική κυβέρνηση, ούτε καν το ΝΑΤΟ. Ο Μητσοτάκης, μόνος του, βρήκε την πόρτα ανοιχτή και μπήκε… Λένε ότι, ο Μητσοτάκης ήθελε με αυτόν τον τρόπο, να γίνει μπαϊντενότερος του προέδρου Μπάϊντεν, ο οποίος οργάνωσε αυτόν τον πόλεμο ενάντια στην αχάριστη Ευρώπη και ο Μητσοτάκης απλώς το παρεξήγησε, νομίζοντας ότι εχθρός των ΗΠΑ ήταν η Ρωσία, ενώ η Ρωσία ήταν μια παράπλευρη απώλεια. Εχθρός των ΗΠΑ είναι η Ε.Ε. Γι’ αυτό τρώμε τόσο ξύλο…
Σ’ αυτό το πνεύμα, έχω προβλέψει ότι αν η γερμανική Ευρώπη το παρατραβήξει, τότε η Αμερική και η Ρωσία, μαζί, όπως τότε στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα της συμπεριφερθούν όπως της αξίζει…
Τέλος πάντων, όσο ο Λυγερός μιλούσε αποδομώντας τον κυβερνητικό σανό που μάς ταΐζουν, εγώ παρατηρούσα τα επιτυχημένα μέλη του αποτυχημένου κοινωνικού μας συστήματος, τα οποία τον είχαν από κοντά, να μορφάζουν, προσπαθώντας να κρύψουν τη δυσφορία και τη διαφωνία τους, χωρίς όμως να γίνουν κακοί με τον φιλοξενούμενο, ούτε όμως και με τον Μητσοτάκη, ο οποίος κρατάει το μαχαίρι και το πεπόνι και μοιράζει φετούλες Δεξιά και Αριστερά. Το λέω, διότι έχω ακούσει κάποιους από αυτούς τους κυρίους να λένε, δημοσίως, το αντίθετο από αυτό που πρεσβεύει ο Λυγερός (κι εγώ), υπηρετώντας την κυρίαρχη άποψη, γέννημα θρέμμα της λίστας Πέτσα, δηλαδή της κυβέρνησης, η οποία έχει δαιμονοποιήσει τη Ρωσία και τον Πούτιν, αδιαφορώντας για την επικείμενη μεταπολεμική εποχή και ξεχνώντας την ιστορική αλήθεια, ότι δηλαδή η Ελλάδα χρωστάει την ύπαρξή της ως ανεξάρτητο κράτος, στη Ρωσία! Η τιμωρία μας θα είναι αυτονόητη, λόγω αχαριστίας και βλακείας.
Οι σοβαροί πρόεδροι που αγαπούν την πατρίδα τους, δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου κε. Μητσοτάκη και πρέπει να σκέφτονται πριν μιλήσουν, διότι σέρνουν πίσω τους μια ολόκληρη χώρα και έναν ολόκληρο λαό, που πληρώνει ήδη τα σπασμένα, τις αντιφάσεις και τα λάθη σου.Τι θα πει π.χ. τραμπισμός, μια λέξη την οποία ξεστόμιζες συνεχώς, όχι μόνο πριν τις αμερικανικές εκλογές, κατά τη διάρκειά τους, αλλά και αφού είχε ήδη εκλεγεί ο πρόεδρος Τραμπ. Αυτά δεν ξεχνιούνται και ασφαλώς πληρώνονται εδώ και τώρα. Έτσι, οι αντιφάσεις αυτών που μας κυβερνούν, περνώντας μέσα από τα ΜΜΕ, Γιάννη, κοινωνικοποιούνται, γενικεύονται και ο λαός που τις τρώει στην μάπα, χάνει τον μπούσουλα, μέχρι την επόμενη αντίφαση και το επόμενο ψέμα, με το οποίο ο ηγεμόνας θα προσπαθεί να μπαλώσει, τα ξαναμπαλωμένα, διότι μόνο αυτό ξέρει να κάνει: μπαλώματα μέχρι την επόμενη Κύπρο και την επόμενη Μικρασιατική Καταστροφή, διότι μόνο κάτι “αντιπαθητικοί” τύποι σαν τον Όρμπαν, έχουν αληθινά πολιτική σκέψη και όραμα για το καλό της πατρίδας τους.
Άνθρωποι χωρίς μυαλό, είναι νησιά χωρίς ανθρώπους, δέσποτα.
Υ.Γ. Είναι γνωστό (το είπε και ο Λυγερός), ότι τον Ζελένσκι τον κρατάνε στο χέρι και τον εκβιάζουν οι νεοναζί του Αζόφ, και ο Θεός ξέρει ποιον άλλον κρατούν στο χέρι, και απ’ ό,τι ξέρω, αυτοί οι Αζοφίτες κουβαλούσαν νατοϊκά όπλα (δικά μας όπλα) στη Συρία, σε συνεργασία με την ISIS, για την ανατροπή του ρωσόφιλου Άσαντ. Πόσους ελληνορθόδοξους σκοτώσανε αυτά τα όπλα; Και καλά, οι Ρώσοι είναι κακοί..οι ελληνορθόδοξοι τι ρόλο παίζουμε; Του χρυσόψαρου; Έχουμε μπλέξει με εντελώς αρρωστημένα, διεφθαρμένα άτομα.