Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, αεροδρόμιο Χίου, 19:45 η ώρα. Πήγαμε με τη Φρόσω να καλωσορίσουμε τον γιο μας που ερχόταν από το Ηράκλειο. Αν θυμάστε, ήταν η ημέρα εκείνη που έριχνε καρεκλοπόδαρα και η βροχή ήταν καταρρακτώδης. Είχαμε το μεγαλύτερο ποσοστό βροχής. Σκέτος φόβος. Είχαμε και αγωνία αν προσγειωθεί το αεροπλάνο γιατί η μεσημεριανή πτήση είχε ακυρωθεί. Ευτυχώς ακούσαμε το βουητό της προσγείωσης του αεροπλάνου.
Όλα καλά λοιπόν με την άφιξη… Τι γινόταν όμως από 'δώ και 'μπρός; Οι επιβάτες έπρεπε να αποβιβαστούν και να κατευθυνθούν πεζοί μέχρι την αίθουσα αφίξεων. Φορτωμένοι τα μπαγάζια τους, τα παιδιά τους έβγαιναν από το αεροπλάνο και ήταν έρμαιοι της βροχής. Τα κύματα της βροχής τους μαστίγωναν, οι ριπές του αέρα ήταν ισχυρές, με δυσκολία περπατούσαν και βέβαια έσταζαν από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Και επιτέλους έφταναν στην αίθουσα να προστατευθούν.
Και βέβαια ήταν ίδια η ταλαιπωρία και για εκείνους που αναχωρούσαν. Και ναι μεν οι αφιχθέντες θα πήγαιναν στα σπίτια τους και θα άλλαζαν, αλλά οι αναχωρούντες θα ήταν υποχρεωμένοι να φοράνε τα βρεγμένα ρούχα τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Και Κύριος οίδε πότε θα έφταναν στα σπίτια τους στην Αθήνα…
Τι γίνεται λοιπόν όταν βρέχει στο αεροδρόμιό μας και πώς προστατεύονται οι επιβάτες; Απλά δεν γίνεται τίποτα και οι επιβάτες είναι απροστάτευτοι. Και φυσικά δεν βρέχει καθημερινά και τις ώρες άφιξης των αεροπλάνων, αλλά ελάτε που υπάρχουν και οι ώρες εκείνες που γίνεται ο «χαμός»…
Λέω τώρα, εγώ ο άσχετος… Δεν θα μπορούσε να προβλεφτεί μια φυσούνα ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων, δεν ξέρω τι, ώστε σε τέτοιες περιπτώσεις να προστατεύονται οι επιβάτες; Τουλάχιστον το χειμώνα με τις άγριες καιρικές συνθήκες (το χώρο «πιάνει» και ο βοριάς). Και αν είναι αντιαισθητικό ας αποσύρεται τους καλοκαιρινούς μήνες. Αν και αυτό το διάστημα καίει το λιοπύρι κάποιες μέρες.
Είμαι ο πλέον αναρμόδιος και μπορεί να έχω γράψει παραπάνω και ανοησίες, αλλά είναι μια κατάσταση που βίωσα και αναρωτήθηκα είναι δυνατόν να μην υπάρχει μέριμνα προστασίας; Μπορεί να απαντήσει κανείς αρμόδιος αν λέω βλακείες ή αλήθειες;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
