Πολυδιαφημίστηκε η αίθουσα αφίξεων του αεροδρομίου μας και μάλιστα ο Νότης Μηταράκης ισχυρίστηκε ότι η κατά ένα μικρό ποσοστό αύξηση των αφίξεων, σε σχέση με τον περασμένο Ιούνιο, οφειλόταν εν μέρει και σε αυτό. Λέτε και όσοι ήθελαν να έρθουν στη Χίο περίμεναν να γίνει η συγκεκριμένη αίθουσα. Αστεία πράγματα δηλαδή…
Λοιπόν, χτες το απόγευμα ήρθε οικογενειακώς ο γιος μου από την Κρήτη για ολιγοήμερες διακοπές. Ε, και, όπως καταλαβαίνετε πήγαμε να τον υποδεχτούμε. Και έτσι πήρα μια γεύση από τον εξωτερικό χώρο και από την αίθουσα υποδοχής των αφίξεων.
Δεν έχω ιδέα από σχέδια και όλα όσα έχουν σχέση με ό,τι αφορά τις οικοδομικές εργασίες. Να το διευκρινίσω για να μην παρεξηγηθώ. Ένα απλό μυαλό έχω. Πήγαμε νωρίτερα να περιμένουμε το αεροπλάνο και καθίσαμε έξω από τις αφίξεις. Πέντε ή έξι όλα κι όλα καθίσματα και όσοι ήρθαν μετά από εμάς την έβγαλαν στο όρθιο. Κι εκεί που καθίσαμε τι βλέπαμε μπροστά μας; Έναν τοίχο περίπου 1,50 μέτρου που μας εμπόδιζε να δούμε έξω. Μόνο ουρανό βλέπαμε… Και αναρωτήθηκα: Σε τι χρησιμεύει ένας τόσο υψηλός τοίχος που δεν σε αφήνει να ρίξεις μια ματιά στην αυλή του αεροδρομίου; Ποιο ήταν το σκεπτικό εκείνου που τον σχεδίασε; Κατά μήκος του τοίχου, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, υπάρχει ράμπα 30 (15+15) μέτρων περίπου. Και αναρωτήθηκα ξανά γιατί ντε και καλά πρέπει οι επιβάτες που αναχωρούν και όσοι έχουν δυσκολία στην κίνηση και έρχονται, να διανύουν αυτή την απόσταση ενώ θα μπορούσε αυτή η ράμπα να γίνει στην είσοδο αναχωρήσεων και στην έξοδο αφίξεων;
Τροχοδρόμησε λοιπόν το αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τους υπόλοιπους σε έναν μικρό προθάλαμο όπου υπήρχαν δυο καρέκλες. Μετά τον προθάλαμο υπάρχει μια τεράστια αίθουσα υποδοχής και αναμονής αλλά απαγορευόταν η είσοδος. Οι επιβάτες βγήκαν από το αεροπλάνο, κατευθύνθηκαν προς το λουρί των αποσκευών, αλλά εμείς μείναμε αμανάτι απ' έξω να περιμένουμε. Καμία βοήθεια από εκείνους που τους υποδέχονταν.
Και αναρωτιέμαι και πάλι: Τι στο καλό εξυπηρετεί αυτή η μεγάλη αίθουσα από τη στιγμή που είναι απαγορευμένη η είσοδος;
Είμαι παράξενος, περίεργος; Μπορεί. Δεν μου αρέσει να γκρινιάζω αλλά βρε άνθρωποι του Θεού έχω άδικο με τις παραπάνω καλόπιστες παρατηρήσεις;
Για τις αναχωρήσεις, όταν φεύγουν τα παιδιά.
