Η πρωτοβουλία για ένα αντιρατσιστικό φεστιβάλ ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια από κάποιους που ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι με ό,τι είχε σχέση με τις πολλές μορφές ρατσισμού που βιώνουμε και στην καθημερινότητά μας. Ήταν τότε που είχαν αρχίσει να φτάνουν στο νησί οι πρώτοι πρόσφυγες από τον πόλεμο στη Συρία και στο Αφγανιστάν και μαζί μ’ αυτούς και κάποιοι μετανάστες. Άνθρωποι βασανισμένοι και ταλαιπωρημένοι που εγκατέλειπαν τα σπίτια και τις πατρίδες τους για να σώσουν τουλάχιστον τη ζωή τους. Και όλοι θυμόμαστε τη συγκινητική υποδοχή και ανταπόκριση για βοήθεια όλου του χιώτικου λαού που πραγματικά ήταν εντυπωσιακή…
Στη συνέχεια έκλεισαν τα σύνορα με την Ευρώπη, άρχισε να συσσωρεύεται πολύς κόσμος, κάποιοι δυσανασχετούσαν, κάποιοι τρίτοι ζητούσαν να αδειάσει το νησί. Η Σούδα και η ΒΙΑΛ έμειναν στην ιστορία, είχαμε σταδιακή αποχώρηση προσφύγων και μεταναστών, όμως πολλοί ήταν εκείνοι που αναζητούσαν πλεύση προς την ελευθερία. Τα σύνορα άρχισαν να φυλάσσονται συστηματικά, οι ροές μειώθηκαν, αλλά σύμφωνα και με ξένους παρατηρητές οφειλόταν και σε καταδικαστέες μεθόδους αποτροπής. Μετά είχαμε την επιμονή Μηταράκη για την υπερδομή, την αντίσταση του χιώτικου λαού που πάλεψε με τα ΜΑΤ, την υπουργική υποχώρηση.
Τώρα διανύουμε μια ήσυχη περίοδο και μετά από τρία χρόνια κορωνοϊού το Φεστιβάλ επανέρχεται. Στη σκιά βέβαια του πρόσφατου πολύνεκρου ναυαγίου στην Πύλο, που απέδειξε για μια φορά ακόμα ότι κάποιες ζωές δεν αξίζουν τίποτα. Τα πρώτα είχαν γίνει στον δημοτικό Κήπο με μεγάλη επιτυχία και οι οργανωτές -παιδιά ιδιαίτερα ευαίσθητα απέναντισε κάθε είδους ρατσισμό- θα μοιραστούν μαζί μας τις ανησυχίες, τις αγωνίες, τους προβληματισμούς τους για ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό θέμα. Στον αύλειο χώρο της Φιλαρμονικής του Δήμου θα στηθεί για δυο μέρες (Παρασκευή και Σάββατο) από τις 6 το απόγευμα ένα ειρηνικό, αλληλέγγυο «πανηγύρι» με πολλές εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους. Ένα «πανηγύρι» με στόχο την αγάπη και την αλληλεγγύη σε κάθε άνθρωπο που ενδεχομένως αντιμετωπίζει συμπεριφορές που δεν έχουν καμία σχέση με την αποδοχή, την κατανόηση και τη συγκατάβαση.
Ας δώσουμε το παρών για να αισθανθούμε κι εμείς άνθρωποι χωρίς προκαταλήψεις και με αγάπη για τον πλησίον μας, όποιος κι αν είναι αυτός.
***Το παρακάτω από την οργανωτική ομάδα: Η ζοφερή καθημερινότητα που βιώνουμε στα νησιά του βορείου Αιγαίου, με ανθρώπους να «εξαφανίζονται» εξαιτίας της νομιμιμοποιημένης πλέον πρακτικής των επαναπροωθήσεων (pushback), με τον εθνικισμό και το ρατσισμό συχνά να κυριαρχούν στο δημόσιο διάλογο, με τις διακρίσεις όχι μόνο απέναντι στην ξένη, τον αλλόθρησκο ή εκείνη με διαφορετικό χρώμα δέρματος, αλλά και απέναντι σε όποιον επιλέγει τη σεξουαλική του ταυτότητα ή όποια χαρακτηρίζεται ως άτομο με αναπηρία.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
