Πρόσφατα πήγα στο Νοσοκομείο μας για τι άλλο; Για δυο προβλήματα υγείας. Και τι διαπίστωσα για μια φορά ακόμα; Ότι είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια οι υπηρεσίες στο Νοσοκομείο μας, ιατρικές και νοσηλευτικές, έχουν αναβαθμιστεί σε σχέση τόσο με το κοντινό, όσο και με το πιο μακρινό παρελθόν… Υπάρχουν, βέβαια, ακόμα ελλείψεις, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με τις αντίστοιχες παλιών ετών. Με λίγα λόγια νομίζω ότι η εμπιστοσύνη όλων μας, προς το νοσηλευτικό ίδρυμά μας, είναι σε πολύ καλό επίπεδο, άσχετα ότι υπάρχουν και οι άτυχες στιγμές ή εκείνες που δεν μπορούν να προβλεφθούν με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται.
Η τελευταία εμπειρία μου με το Νοσοκομείο ήταν προχθές. Και για μια ακόμα φορά, όπως και στο παρελθόν, διαπίστωσα οι γιατροί πόσο ανθρώπινα αντιμετωπίζουν τους ασθενείς. Με πόση υπομονή προσεγγίζουν τα προβλήματα. Πραγματικά είναι εντυπωσιακό πώς μας κατατοπίζουν και μας εμπνέουν εμπιστοσύνη. Μια εμπιστοσύνη που είναι αναγκαία και απαραίτητη στη σχέση γιατρού και ασθενή. Και κοντά σε αυτούς και το νοσηλευτικό προσωπικό, από ό,τι μου λένε φίλοι που νοσηλεύτηκαν πρόσφατα. Ποιον να πιάσεις και ποιον να αφήσεις…;
Είναι ευλογία να σε αντιμετωπίζουν οι γιατροί του Νοσοκομείου με κατανόηση, ευγένεια, αλληλεγγύη και αγάπη, όταν βρίσκεσαι σε αδύναμη θέση. Είναι ζητούμενο και μακάρι να μην τους χρειαζόμαστε, ελάτε όμως που εξαρτιόμαστε από εκείνους σε πολλές περιπτώσεις… Και δεν πρέπει να είναι αυστηροί και απρόσωποι! Οφείλουν να μας προσέχουν και αυτό κάνουν. Και είμαστε τυχεροί που έχουμε όλους αυτούς τους γιατρούς και μπράβο τους για την ευαισθησία που δείχνουν.
Θα αναφέρω την τελευταία εμπειρία μου και γιατρούς που επισκέφτηκα. Στην αρχή πήγα στον Δημήτρη Σίσκο και μου άρεσε που ακούραστα μου εξήγησε όλα όσα αφορούν τα αγγεία των κάτω άκρων. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα κατάλαβα όλα καθώς εξηγούσε τα προηγούμενα με υπομονή. Βλέπετε οι ιατρικοί όροι δεν είναι κατανοητοί κάποιες φορές, αλλά γενικά κατάλαβα μέσες άκρες και ησύχασα. Και τι άλλο μου άρεσε; Ο αυθορμητισμός του. Δεύτερη επίσκεψη στον Δημήτρη Δρόσο, για τον οποίο έχω γράψει τα καλύτερα πιο παλιά. Τα μυοσκελετικά προβλήματά μου δεν ησυχάζουν. Ευγενικός, καταδεκτικός και ευαίσθητος έχει καθιερωθεί στη συνείδησή μας και όλοι του βγάζουν το καπέλο. Τρίτη επίσκεψη στον Σπύρο Γανιάρη, τον παλαίμαχο, που δεν κουράζεται να είναι πάντα άψογος και να αναγνωρίζεται από όλους η μεγάλη προσφορά του όλα αυτά τα χρόνια. Μάλιστα ενώ είναι έτοιμος για να συνταξιοδοτηθεί, παραμένει γιατί έτσι το αισθάνεται και μπράβο του.
Πριν λίγες μέρες είχα επισκεφτεί και την οφθαλμίατρο Έμυ Ζερβούδη με το χαμόγελο πάντα στα χείλη της παρά την κούραση της ημέρας. Τα δίνει όλα πάντα. Α, ναι… Πριν κάποιες μέρες είχα επισκεφτεί και τον γαστρεντερολόγο, Γιάννη Γκλώτσο. Εξαιρετικός κι ανθρώπινος και αυτός.
Αυτά από την τελευταία επίσκεψη μου στο Νοσοκομείο μας για να μην παρεξηγηθώ, ότι αγνόησα κάποιους. Και μακάρι να μην χρειαστεί να ξαναπάω για να γράψω και για άλλους, τους οποίους έχω επαινέσει πιο παλιά.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
