Έτσι την Κυριακή ψηφίσαμε, βάλαμε τα κόμματα που προτιμήσαμε στη Βουλή, ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση και τώρα ξεκινάει η καινούργια τετραετία. Αυτά όλο στο προσκήνιο γιατί υπάρχει και παρασκήνιο. Όλα φάνηκαν να εξελίχθηκαν όμορφα και ωραία και αψεγάδιαστα και καμαρώσαμε για τη δημοκρατία μας.
Εκτός όμως από αυτά που βλέπουμε στο προσκήνιο υπάρχουν και πολλά άλλα που συνέβησαν προεκλογικά στο παρασκήνιο. Στην αδυσώπητη μάχη της ψήφου και του σταυρού. Κανείς βέβαια από τα κόμματα και τους υποψηφίους δεν ομολογεί και δεν παραδέχεται ότι έβαλε το χεράκι του, όχι μόνο ο ίδιος αλλά και οι γνωστοί και φίλοι του, για να πείσουν κάποιους να τους ψηφίσουν. Θυμάμαι με όποιον υποψήφιο μιλούσα πιο παλιά κοκορευόταν πως δεν κούνησε ούτε το μικρό δαχτυλάκι του και όλοι οι ψηφοφόροι έπεσαν στην αγκαλιά του ουρανοκατέβατοι. «Δεν είπα σε άνθρωπο ψήφισέ με», ήταν η μόνιμη και μόνη επωδός τους ανεξάρτητα τι είχε γίνει στην πραγματικότητα. Όλοι ήταν τόσο άριστοι που ο κόσμος τους επιβράβευε με την ψήφο του…
Λοιπόν, δεν υπάρχει κανείς ή σχεδόν κανείς, για να μην είμαι απόλυτος, που δεν πλησιάζει και δεν ψιθυρίζει σε κάποιους να τον προτιμήσουν. Και θα έλεγα ότι σ’ αυτή την περίπτωση ουδείς ψόγος. Από τη στιγμή που αποφασίζεις να εκθέσεις τον εαυτό σου στην κρίση των άλλων, λογικό είναι να προσπαθήσεις να επηρεάσεις κάποιους να σε ψηφίσουν. Κι εδώ που τα λέμε από τα μεγάλα κόμματα, τα λεγόμενα εξουσίας, που έχουν πιθανότητες εκλογής βουλευτή, ας πούμε ότι είναι δικαιολογημένα.
Υπάρχουν όμως και τα αδικαιολόγητα που συμβαίνουν στο παρασκήνιο. Παλιά θυμάμαι ότι μοιράζονταν ακόμα και φακελάκια με φράγκα προκειμένου να κερδηθούν κυρίως σταυροί. Αφήστε πια οι υποσχέσεις για ρουσφέτια που είχαν σχέση με προσλήψεις που ήταν διακαής πόθος όλων. Δεν ξέρω αν κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις μέρες μας, αλλά και τι κάνει νιάου - νιάου στο κεραμίδια; Εκείνο που ξέρω είναι ότι κάποιοι εκβιάζονται και απειλούνται. Α, σου έκανα αυτό το χατίρι (πρόσληψη ή άλλο) φρόντισε την πορεία σου. Έχεις υποχρέωση απέναντί μου γιατί αύριο μεθαύριο θα με ξαναχρειαστείς. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις με κάποιους που εξαρτώνται από κάποιους άλλους στον ιδιωτικό τομέα, να απειλούνται ακόμα και με απολύσεις…
Κάπως έτσι κυλούν οι προεκλογικές περίοδοι, δυστυχώς, με εκβιασμούς και απειλές και αυτός που έχει ανάγκη, όπως ο πνιγμένος, από τα μαλλιά του πιάνεται. Βέβαια κανείς δεν είναι μαζί του μέσα στο παραβάν για να διαπιστώσει τι ψήφισε τελικά, αφού τώρα πια σημαδεμένα ψηφοδέλτια δεν πρέπει να υπάρχουν. Όμως και μόνο ο φόβος και η απελπισία είναι αρκετοί.
Πάντως υποτίθεται ότι ψηφίζουμε δημοκρατικά και πως είμαστε όλοι ίσοι μπροστά στην κάλπη. Πολύ θα το θέλαμε, αλλά…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
