Aπό την Ανθίππη Ζαννάρα, πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Χίου, ο παρακάτω προβληματισμός:
«ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ! Οι γυναίκες δεν είναι δοχεία αγαπητοί κύριοι! Μπορείτε, και καλά κάνετε όλοι και όλες όσοι και όσες θελετε να αποκτήσετε παιδιά, αλλά κι αυτό με την κυρία Αχτσιόγλου, να συνενώνονται απαξάπαντες σχεδόν εναντίον της, επειδή είναι γυναίκα, ΦΤΑΝΕΙ! ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ είμαι στον εν λόγω σχηματισμό, με πνίγει το αυτονόητο και προφανές!
Η κα Αχτσιόγλου έχει πολύ καλές σπουδές, έλαβε υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές και νομίζω από το ΙΚΥ -που δεν είναι παίξε γέλασε- διετέλεσε Υπουργός, είχε μια κατ’ αντικειμενική κρίση καλή διαδρομή, τόσο ατομικά όσο και συγκριτικά με άλλους συναδέλφους της και εκτιμώ ότι λογικά αυτή είναι που πρέπει να εκλεγεί.
Όσον αφορά τον εμφανίσιμο κ. Κασσελάκη, ασφαλώς οι πολίτες στην πλειοψηφία τους δεν έχουν θέματα με την προσωπική του επιλογή στα προσωπικά του, ούτε με εκείνον ούτε με καμία ή κανέναν. Αλλά εντάξει παιδιά, δηλαδή αυτό το προσωπικό τέλος πάντων, γιατί προτάσσεται ως το μείζον για τη χώρα, για εμάς όλους, την επιβίωση και την καθημερινότητά μας; Εάν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική, πράγματι, ας μην έχει την "ξύλινη γλώσσα" αλλά ας μην έχει και την... "αργκό" γιατί η Δικαιοσύνη ως τρίτος πυλώνας της Δημοκρατίας και με προβλήματα -που οι υποψιασμένοι τα γνωρίζουμε περισσότερο- δεν θα τα επιλύσει με το "ξεδόντιασμα" απο ένα εκτελεστικό, ΑΛΙΜΟΝΟ ΤΟΤΕ!
Είμαστε πάλι να ακροβατούμε στο Σύνταγμα, παιδιά! Και για να λύσει κάποιος τέτοια προβλήματα πρέπει -ας μη γελιόμαστε- να μελετήσει στη χώρα που θέλει να πολιτευθεί, να έχει σύνεση, να ακούει καλά και από εκείνους που ξέρουν και μάλιστα και πάλι με επιφύλαξη, δηλαδή να μπορεί να τα φιλτράρει και να αξιολογεί, δεν αρκούν δηλαδή τα προσωπικά βιώματα δια πατρός μιας άτυχης διακαιϊκής κρίσης -που βέβαια και πάλι δεν γνωρίζουμε το πώς και το διότι- αλλά σκεφτείτε αγαπητοί της Αριστεράς και όχι μόνο, πόσοι ευάλωτοι άνθρωποι ζουν την αδικία στην αξιοπρέπεια της σιωπής τους και δεν γύρισε αφτί να τους ακούσει και μάτι να τους κοιτάξει; Όσοι δουλεύουμε στη βιοπάλη μα και στη δικηγορία θα πω, ξέρουμε πολλούς τέτοιους συμπολίτες. Άντε, λοιπόν, παλληκάρια και μη θέλετε "οι γυναίκες να γίνονται σάντουιτς αναμεσίς στους "στρέιτ" και στους "γκέι", αυτό που λείπει είναι ο τζέντλεμαν στη ζωή και στην πολιτική κι ας έχει ό,τι σεξουαλικό προσανατολισμό θέλει. ΕΦΗ ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ το να εισαι ΓΥΝΑΙΚΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΠΟΛΙΤΗΣ,
Του Δημήτρη Φρεζούλη
