Φεύγει λοιπόν απόψε ο παλιός ο χρόνος… Όπως έφυγαν και πολλοί άλλοι από τον καιρό που γεννηθήκαμε μέχρι σήμερα. Έρχονται και παρέρχονται οι χρόνοι, εμείς τους βιώνουμε από την πρώτη μέχρι την τελευταία ημέρα τους, άλλοτε με χαρές και άλλοτε με λύπες. Άλλοτε καλοδιάθετοι και άλλοτε κακοδιάθετοι. Άλλοτε ευχαριστημένοι και άλλοτε δυσαρεστημένοι…
Αν η ζυγαριά γέρνει προς τα πρώτα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι. Πού να κάθεσαι όμως και να βάζεις σε αυτή τη ζυγαριά τα μεν και τα δε. Δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση. Γι' αυτό, ίσως, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να πάρουμε ένα σφουγγάρι να τα σβήσουμε όλα και να προσδοκούμε ότι όλα θα έρθουν καλύτερα τον καινούργιο χρόνο.
Το λέει άλλωστε και το γνωστό πρωτοχρονιάτικο τραγουδάκι… “Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γλεντήσουμε παιδιά…”. Τώρα γιατί πρέπει να γλεντήσουμε που θα βαρύνουν κι άλλο οι ώμοι μας; Και μάλιστα με την απειλή του κορωνοϊού! Ας μην αρχίσουμε όμως να βάζουμε το ένα ερώτημα μετά το άλλο, μέρα που είναι… Ας αφήσουμε τη φαντασία μας να ταξιδέψει στο παρελθόν… Ας ξαναγίνουμε παιδιά. Ας ετοιμαστούμε με τα καραβάκια και τις τραμπούκες μας να βγούμε να τα πούμε. Ας θυμηθούμε το κλίμα κάποιας άλλης Πρωτοχρονιάς των παιδικών χρόνων μας…
Και αφού τα κάνουμε όλα αυτά, ας γυρίσουμε και στη σημερινή πεζή πραγματικότητα και ας τη ζήσουμε όπως μας προσφέρεται. Στο χέρι μας είναι να της δώσουμε μία άλλη χροιά. Θέλει βέβαια μία προσπάθεια αλλά μπορούμε να τη δούμε με ένα άλλο μάτι, με μία άλλη διάθεση, με όμορφα συναισθήματα. Καλά να περάσουμε απόψε και αύριο. Καλή πρωτοχρονιά να περάσουμε!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
