Η Δευτέρα θα είναι αφιερωμένη στον Γεώργη Διλμπόη με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου «Γεώργης Διλμπόης ο ασυμβίβαστος» που θα παρουσιαστεί στο αίθριο του Ιδρύματος Μαρία Τσάκος στις 8 το βράδυ.
Η πρώτη δημοσιογραφική συνάντησή μου μαζί του έγινε το 1990, καθώς μετά από μια ευδόκιμη υπηρεσία στο νησί υπηρέτησε σε σχολεία της Αθήνας αλλά και από άλλες θέσεις το εκπαιδευτικό σύστημα. Ήταν μια συνάντηση που προκάλεσα για τις ανάγκες μιας συνέντευξης όπου θα γινόταν μια απόπειρα καταγραφής του οδοιπορικού του ποιητή. Για την εφημερίδα «Αλήθεια». Μια συνάντηση που ήταν αρκετή για να αναπτυχθεί μια άδολη και ειλικρινής φιλία μεταξύ μας που συνεχίστηκε μέχρι το φευγιό του.
Και αυτά τα χρόνια της φιλίας με τον Γεώργη Διλμπόη μπορώ να πω πως ήταν ό,τι πιο θαυμάσιο και εξαιρετικό βίωσα από άποψης παρεών από τότε που γεννήθηκα. Κάθε συνάντηση μαζί του ήταν ομορφιά, γνώση, χαρά, διάθεση, διασκέδαση. Μαζί του βίωνες τη ζωή στην πραγματική διάστασή της, είτε έπινες καφέ με την παρέα του, είτε ούζο, είτε κρασί. Ήταν από τις συναντήσεις που ήθελες να μην τελειώσουν ποτέ.
Από τότε, πολλά χρόνια πριν, όποτε βρισκόταν στη Χίο χαιρόμουν την παρέα και τη φιλία του. Πρώτα, κάποιες φορές, στην Αθήνα απαγγέλλοντας ποιήματα στο διαμέρισμά του… Μετά πηγαίνοντας στο μοναστήρι των Αγίων Πατέρων να συναντήσουμε τον Νίκο Θεοδοσίου και τον Αμβρόσιο… Στη συνέχεια, πολλές φορές, στο ταπεινό αλλά και υπερήφανο σπιτάκι στο Βαρβάσι. Άλλοτε, τα πρωινά, απολαμβάνοντας το καφεδάκι μας. Κάποια μεσημέρια και βράδια με καλή παρέα πίνοντας το ουζάκι μας. Και όλα τα παραπάνω με την απαραίτητη συνοδεία της αγωνίας, της ανησυχίας, του προβληματισμού μας αλλά και μιας χαρούμενης περιρρέουσας ατμόσφαιρας με το ανάλογο κέφι.
Ένα ακόμα βιβλίο; Θα έλεγα ένα «άλλο» βιβλίο. Ένα βιβλίο που έχει σχέση με έναν άνθρωπο που γράφει βιβλία. Που υπηρέτησε με συνέπεια τα γράμματα αλλά και την εκπαίδευση. Έναν άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του όλη όχι μόνο να γράφει βιβλία αλλά και να παρακινεί και άλλους να γράφουν, αλλά και να διαβάζουν!
Ο Γεώργης Διλμπόης, ο Μικρασιάτης, ο καθηγητής, ο θεολόγος, ο ποιητής, ο λογοτέχνης, διαφωνούσε κάθετα με την έκδοση ενός βιβλίου αναφοράς στον εαυτό του, αλλά νομίζω πως η όλη μέχρι σήμερα βιωτή του το δικαιούταν. Μια βιωτή που σημαδεύτηκε από όλα τα διδάγματα της χριστιανικής θρησκείας αλλά και από την αγάπη για ό,τι είχε σχέση με τα γράμματα και τον άνθρωπο. Μια σχέση ερωτική, που είχε ως καταστάλαγμα όχι μόνο μια πληθώρα βιβλίων από τον ίδιο, αλλά, το πιο σημαντικό, την συνεχόμενη ανάπτυξη σε ό,τι είχε σχέση με το πνεύμα και τον πολιτισμό. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει αυτό το βιβλίο καθώς «έφυγε» για τη γειτονιά των αγγέλων στις 15 Φεβρουαρίου 2025 σε ηλικία 93 ετών.
