Eίναι γεγονός ότι ο «Καλλικράτης», που συνένωσε ολόκληρες περιοχές και στέρησε από τους κατοίκους τους το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δικαιούνται, δημιούργησε πολλά προβλήματα. Το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στην πρωτεύουσα και τα χωριά έμειναν στα αζήτητα. Και όχι αδικαιολόγητα τα παράπονα ήταν και είναι στην ημερήσια διάταξη.
Έτσι πολλές περιοχές, με πρωτοβουλία των αρχόντων τους, προσπάθησαν, κατάφεραν και πέτυχαν να υπάρξει μια καλύτερη κατανομή και να μην εξαρτώνται από έναν και μοναδικό Δήμο. Και ειδικότερα τα νησιά.
Στον δικό μας, πολλές φορές κατά το παρελθόν συζητήθηκε, όχι όμως σε αυτοδιοικητικά επίπεδα, ότι για να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να χωριστεί σε τρεις, άντε σε δυο, Δήμους. Εκφράστηκαν και δικαιολογήθηκαν σχετικές απόψεις, αλλά έμειναν στο χαρτί ανεφάρμοστες και ποτέ δεν προτάθηκαν επίσημα στην κεντρική διοίκηση της Αθήνας. Αντίθετα στη Λέσβο και στη Σάμο, που είναι και μικρότερη, οι εισηγήσεις εισακούστηκαν και χωρίστηκαν σε περισσότερους από ένα Δήμους.
Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανατρέχοντας στο παρελθόν διαπιστώνουν πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα έστω και όταν υπήρχαν τοπικοί δήμαρχοι και τοπικά συμβούλια, με αρμοδιότητες όμως και όχι διακοσμητικά. Και έστω έπρεπε για πρακτικούς λόγους να περιοριστούν οι Δήμοι, όχι όμως και κοτζάμ Χίος να είναι ένας Δήμος! Και όπως ομολογείται από όλους τα χωριά να είναι ξεχασμένα και με κάποιες ασφαλτοστρώσεις να κλείνονται μάτια και στόματα.
Το θέμα είχε εγερθεί πολλές φορές στο παρελθόν αλλά, εν τω μεταξύ, βλέποντας και την παντελή αδιαφορία εκ μέρους όσων έπρεπε να κινήσουν τα νήματα, ξεχάστηκε. Και βρισκόμαστε και πάλι ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών να ψηφίζουμε για έναν Δήμο, επειδή έτσι, όπως φαίνεται, εξυπηρετεί και συμφέρει κάποιους. Για να έχουμε, και μάλιστα για τα επόμενα πέντε χρόνια, μία από τα ίδια…
Ίσως είναι ευκαιρία ενόψει των εκλογών οι υποψήφιοι δήμαρχοι να μας πουν ποια είναι η τοποθέτησή τους. Και αν είναι θετική να δεσμευτούν ότι αν εκλεγούν θα παλέψουν ώστε η Χίος να χωριστεί σε δύο ή τρεις Δήμους.
Αυτή η κατάσταση με την ουσιαστική παραμέληση των χωριών δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και άντε να κάνουμε πέντε χρόνια, όσο διαρκέσει η θητεία της νέας δημοτικής αρχής, ακόμα υπομονή. Όμως επιβάλλεται να δρομολογηθεί μια διαφορετική αντιμετώπιση όσον αφορά το μέλλον. Ιδού η κάλπη, ιδού και η δέσμευση!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
