Στη δεύτερη εβδομάδα χωρίς καραντίνα, με τα θέματα της επικαιρότητας να ξεφεύγουν λίγο από τον κορωνοϊό, παρά το ότι αυτός ο τελευταίος κυριαρχεί… Και, εδώ που τα λέμε, μας κούρασε αρκετά αυτή η συνεχόμενη αναφορά στον κορωνοϊό. Μέχρι ειδικές εκπομπές καθιερώθηκαν στα κανάλια, υποτίθεται για την ενημέρωσή μας. Και είχαμε και καθημερινά την έννοια να δούμε τι λέει ο Τσιόδρας, ο Χαρδαλιάς και οι υπόλοιποι. Και πόσοι άλλοι δεν παρέλασαν από τα κανάλια με αφορμή τον ιό. Ο ένας με το μακρύ και ο άλλος με το κοντό του. Άλλοι χρήσιμοι και άλλοι άχρηστοι. Και όλοι αυτοί μας έκαναν ένα κεφάλι καζάνι…
Και, με όλη αυτή την κρίση των τελευταίων δύο μηνών, κοντέψαμε να ξεχάσουμε πως υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να «τρέξουν»… Πάντως η πρώτη εβδομάδα και αυτή που διανύουμε, όπως ήταν επόμενο, σημαδεύτηκε από το ζωντάνεμα της πόλης, άσχετα ότι τα μαγαζιά όπου γίνονταν οι συνάξεις είναι κλειστά. Προχτές η πλατεία ήταν, που λέει ο λόγος, γεμάτη, έστω και αν δεν υπήρχαν τραπέζια και καθίσματα…
Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος βγήκε, γιατί είχε και άλλες υποχρεώσεις να εκπληρώσει και εκεί που παρατηρήθηκε, όχι συνωστισμός αλλά μεγάλη ουρά, ήταν έξω από τις τράπεζες. Σε άλλες τηρουμένων των αποστάσεων και σε άλλες με το σχετικό συγχρωτισμό. Πάντως οι περισσότεροι φορούσαν μάσκα και κάποιοι και γάντια… Τώρα περιμένουμε η… αγουρίδα να γίνει μέλι.
Πάντως μας έλειψαν πολλά όλο αυτό το διάστημα. Και τα πεθυμήσαμε, αλλά με τον κορωνοϊό να καιροφυλακτεί κάναμε τα πικρά, γλυκά… Τώρα, όπως όλα δείχνουν, θα αρχίσουμε να επανερχόμαστε στην κανονικότητα… Αργά, βέβαια, αλλά και όποιος βιάζεται σκοντάφτει, που λέει και η παροιμία…
Λέτε να προβληματιστούμε όσον αφορά την προσαρμογή μας; Δεν το πιστεύω αφού, όσα χρόνια ζούμε, άλλοι πιο πολλά κι άλλοι πιο λίγα, είχαμε συνηθίσει σε ένα τρόπο ζωής που αρχές του Μάρτη διακόπηκε απότομα… Έτσι θα τα βάλουμε πάλι «κάτω» και θα αρχίσουμε να μπαίνουμε στους παλιούς ρυθμούς…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
