Λοιπόν, χτες το πρωί κατέβηκα στη Χώρα, γιατί έπρεπε να κατέβω. Και ήταν η πρώτη φορά από το Σάββατο που επιβλήθηκε το απαγορευτικό. Στο προηγούμενο δεν βγήκα καθόλου από το σπίτι, μιας και, εκτός από το γενικό απαγορευτικό, μας είχαν «επιβάλει» αντίστοιχο και τα παιδιά μας που είχαν αναλάβει τις όποιες υποχρεώσεις και ανάγκες μας. Είναι γνωστό άλλωστε ότι σε εκείνο το πρώτο ήμασταν πιο πειθαρχημένοι και πιο υπάκουοι, καθώς ήταν αφενός το πρώτο και αφετέρου δεν ξέραμε τι μπορεί να μας ξημερώσει. Παρόλο ότι δεν είχαμε κρούσματα και η κατάσταση ήταν απόλυτα ελεγχόμενη. Κάναμε, βέβαια, και τότε τις πονηριές μας, αλλά, ας πούμε, με ιδιαίτερη προσοχή…
Και ενώ τον Μάρτη και Απρίλη ήμασταν πιο συνετοί τώρα είμαστε πιο ζωηροί. Έτσι κατέβηκα στη Χώρα να πάω να πάρω τα μηνιαία φάρμακα από το φαρμακείο μου, να βάλω μια κάρτα στο κινητό μου, να πάω να διορθώσω τα γυαλιά μου και να πάω και από του Παληού, για το καινούργιο βιβλίο μου για τον Βαρβασιακό…
Μάλιστα αποφάσισα να μην αφήσω το αυτοκίνητό μου στο πάρκινγκ της Φάρκαινας, για να μην μπω στο λεωφορείο γιατί ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια… Πήγα, λοιπόν, μέχρι τον Ναυτικό Όμιλο, άφησα το αυτοκίνητο και έβαλα τα πόδια στους ώμους να πάω στο κέντρο, κάνοντας και την καθημερινή άθλησή μου… Εξυπακούεται ότι είχα συμπληρώσει και τις σχετικές δηλώσεις, ευτυχώς όχι μετανοίας, και άρχισα να περπατώ στο εσωτερικό πεζοδρόμιο της προκυμαίας γιατί στο εξωτερικό σε έπαιρνε ο αέρας.
Κλειστές οι καφετέριες και τα λοιπά μαγαζιά, μαζεμένες οι καρέκλες και τα τραπέζια, απόντες οι θαμώνες, άντε να συνάντησα 2 - 3 βιαστικούς ανθρώπους. Και ενώ η απουσία πεζών ήταν αισθητή η κίνηση στο δρόμο ήταν υπερβολική. Αυτοκίνητα και μηχανάκια πηγαινοέρχονταν και αναρωτιόμουν πού πήγαιναν όλοι αυτοί…
Έξω από την τράπεζα της προκυμαίας περίμεναν 4 - 5 υπομονετικά φορώντας τις μάσκες τους και παραπάνω κάποιοι άλλοι να πάρουν το κουλούρι και τον καφέ τους… Στάθηκα και χάζεψα και το «Μύκονος» που έμπαινε εκείνη την ώρα στο λιμάνι. Ερημιά στο φαρμακείο, ερημιά και στον ΟΤΕ που πήγα για την κάρτα. Ακόμα και στην Τράπεζα της πλατείας, κάτι πρωτοφανές! Άνθρωπος δε νογούσε και στην πλατεία Βουνακίου, ενώ τα τραπέζια και οι καρέκλες ήταν οι δε πάνω στα μεν… Και έξω από το Βυζαντινό Μουσείο ήταν στημένοι και 2-3 αστυνομικοί για τους σχετικούς ελέγχους με ιδιαίτερη προτίμηση στα αυτοκίνητα που περνούσαν…
Άδεια από κόσμο και η Απλωταριά… Αραιά και πού έβλεπες κανέναν ξεχασμένο ενώ τα ρολά των μαγαζιών ήταν κατεβασμένα. Και όσα ήταν ανοικτά, έρημα… Μοναδική ζωντάνια στην αυλή του 11ου Δημοτικού… Αδεια και τα πεζοδρόμια κατά την επιστροφή στο αυτοκίνητο…
Μια άσχημη, ασυνήθιστη και δυσάρεστη εικόνα όπου και αν γύριζες να δεις, αφού αντίκριζες μια νέκρα εκκωφαντική, μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα καταθλιπτική. Που θα γίνει χειρότερη από απόψε, αφού θα έχουμε και απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 9 το βράδυ… Του κορωνοϊού επακόλουθα.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
