16 χρόνια μένουμε μόνιμα, χειμώνα - καλοκαίρι, στο λιμανάκι της Αγίας Ερμιόνης, αλλά το κακό που βιώσαμε χτες δεν το είχαμε ξαναζήσει… Ίσως, όμως να μη θυμόμαστε κιόλας. Καλά, δεν είχαμε χαλασμό κόσμου, όμως η ένταση των στοιχείων της φύσης, μας φάνηκε ότι ξεπέρασε κάθε προηγούμενο… Και ναι μεν μια αλήθεια είναι ότι τέτοια φαινόμενα δεν μπορείς να τα «μετρήσεις», όμως μπορείς να αντιληφθείς αν έχουν ξεπεράσει τα όποια όρια, αν υπάρχουν όρια. Και χωρίς να το καταλαβαίνεις αισθάνεσαι ένα σφίξιμο στην καρδιά και ένα μικρό φόβο όταν βλέπεις και ακούς να γίνεται χαμός…
Είχαμε ξαπλώσει λίγο χτες το μεσημέρι, έτσι για να ισιώσουμε που λένε, όταν η νοτιά που είχε ξεκινήσει από το πρωί άρχισε να αγριεύει σιγά - σιγά… Ακούγαμε το βουητό της θάλασσας να μας ξεκουφαίνει σε συνδυασμό με το αντίστοιχο του αγέρα… Στο μισάωρο πάνω το «γύρισε» σε σορόκο και μέσα στο λιμανάκι οι βάρκες άρχισαν να χοροπηδάνε τρελά… Για να το ξαναγυρίσει σε δυτικό, σε λίγο, και να μη θεριεύουν μόνο τα κύματα που πηδούσαν το λιμενοβραχίονα αλλά ακόμα και μέσα στο λιμενικό καταφύγιο να κυκλοφορούν τρελαμένα άσπρα «προβατάκια»…
Και καπάκι ήρθε και η βροχή, δυνατή και άγρια κι αυτή, που άρχισε να μαστιγώνει αλύπητα τα πάντα. Το λιμανάκι και η περιοχή του στο έλεος της καταιγίδας με τη σκοτεινιά να σε πλακώνει και να αναρωτιέσαι τι άλλο θα ακολουθήσει… Και τα αυτοκίνητα, όσων είχαν αφήσει μέσα στο λιμανάκι τα πλεούμενά τους, να πηγαινοέρχονται για να δουν πόσο ασφαλή είναι. Πάντως η βροχή λειτούργησε εκτονωτικά, όπως πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, με την ένταση να αρχίζει να υποχωρεί αργά αλλά σταθερά…
Και, βέβαια, σε τέτοιες περιπτώσεις είσαι παραδομένος στα στοιχεία της φύσης που εκείνα κάνουν κουμάντο και δεν λογαριάζουν τίποτα και κανέναν. Και αυτά τα στοιχεία, εκατομμύρια χρόνια, είναι παρόντα και εμφανίζονται τους χειμωνιάτικους μήνες. Μόνο που αγριεύουν όσο περνούν τα χρόνια. Το περιβάλλον υποφέρει, η κλιματική αλλαγή είναι δεδομένη, οι «μεγάλοι» της γης αδιαφορούν και «γαία πυρί μειχθήτω» που έλεγαν και οι αρχαίοι μας… Γιατί, τι νομίζετε… Όλα αυτά τα ακραία φαινόμενα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια πού οφείλονται; Στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος που γεννά τέρατα και σημεία καταστροφικά… Ό,τι δεν κατάφερε η ίδια η γη, που τόσα χρόνια καταφέρνει και επιβιώνει, θα το καταφέρει ο άνθρωπος με τις αλόγιστες συμπεριφορές του! Έλεος!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
