Αυτά, λοιπόν, με τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Με τις εκπλήξεις να διαδέχονται η μία την άλλη καθώς οι ανατροπές ήταν στη ημερήσια διάταξη το βράδυ της Κυριακής. Όχι μόνο στο Δήμο και στην Περιφέρειά μας αλλά ακόμα πιο εκκωφαντικά στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Οι έσχατοι έσονται πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι όπως έλεγε το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Και στην περίπτωση των πρόσφατων εκλογών ήταν κυριολεκτικό.
Αμέσως μετά τον πρώτο γύρο ήταν κοινό μυστικό ότι ο Μαλαφής θα τερμάτιζε πρώτος και σ' αυτό συνηγορούσαν πολλοί παράγοντες. Με πρώτο και κυριότερο τις ανακοινώσεις των δύο μειοψηφησάντων συνδυασμών ότι θα τον στήριζαν στο δεύτερο γύρο. Εξάλλου και η διαφορά από τον πρώτο, τον Κάρμαντζη, δεν ήταν και πολύ μεγάλη για να μην μπορεί να ανατραπεί. Είχε δημιουργηθεί και ένα σχετικό κλίμα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπου στεκόσουν κι όπου βρισκόσουν. Βέβαια εκείνο που εντυπωσίασε ήταν η μεγάλη διαφορά στα ποσοστά καθώς φάνηκε ότι ο Κάρμαντζης την πρώτη Κυριακή έπιασε ταβάνι και όσες προσπάθειες έκανε, τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του, δεν έπιασαν τόπο. Και φυσικά ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί είκοσι μονάδες διαφορά, όπως επίσης ούτε και ο Μαλαφής.
Κατά τη διάρκεια της τετραετίας που πέρασε ο Σταμάτης φάνταζε κυρίαρχος καθώς είχε και την εξουσία στα χέρια του. Αλλά και προεκλογικά ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να περιλάβει στο ψηφοδέλτιό του 300 άτομα. Κάτι που σήμαινε ότι όλους αυτούς, τους ακολουθούσαν και κάποιοι δικοί τους. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πρόβλεπαν ότι υπήρχε ενδεχόμενο να εκλεγεί και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή. Και ναι μεν τερμάτισε πρώτος αλλά εκφράστηκε στο τέλος μια υποβόσκουσα δυσαρέσκεια. Και η ολόθερμη στήριξη του Νότη Μηταράκη είχε αντίθετα αποτελέσματα. Έτσι δεν έμεινε τίποτα άλλο στον απερχόμενο δήμαρχο παρά μια πικρία, όπως ομολόγησε ο ίδιος, γιατί δεν εκτιμήθηκε το, κατά την άποψή του, έργο που επιτέλεσε και δικαιολογημένα. Ίσως όμως θα έπρεπε να προσέξει περισσότερο κατά την τετραετία και την συμπεριφορά του, που κάποιες φορές απέπνεε εγωισμό. Και η δήλωσή του ότι ελπίζει οι Χιώτες να μην το μετανιώσουν που δεν τον εξέλεξαν περιείχε τέτοια ίχνη. Και η μεγάλη δημοσιότητα μάλλον δεν τον ωφέλησε.
Ασφαλώς ο ίδιος θα κάνει την αποτίμηση και θα καταλάβει τι πήγε στραβά. Εκ των υστέρων, βέβαια, είναι πολύ αργά και τα πέντε χρόνια που θα ακολουθήσουν είναι πολλά. Και έτσι μετά από πολλά χρόνια επιτυχιών στην εκλογική διαδικασία ήρθε και η αποτυχία. Αυτά έχει η πολιτική…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
