
Όπως καθόμουν το βράδυ της Παρασκευής στο αίθριο του Ιδρύματος Μαρία Τσάκος, για την ομιλία του Παντελή Μπουκάλα, ένα ελαφρύ χτύπημα στην πλάτη με έκανε να στρέψω το κεφάλι μου… Και ποια εμφανίστηκε μπροστά μου; Η αγαπημένη Σοφία Καρασούλη που δεν ξέχασε και το φετινό προσκύνημα στη γενέθλια γη. Και αυτό το προσκύνημα της Σοφίας είναι ερωτικό γιατί η αγάπη και το πάθος της για το νησί υπερβαίνει τη λογική. Όπως το ίδιο το αγαπούσε ο πατέρας της και η μητέρα της, Πάνος και Πόπη. Κάθισε δίπλα μου και σε λίγο να και εμφανίζεται και η αγαπητή Αθηνά Ζαχαρού - Λουτράρη να συμπληρώνει την παρέα μας…
Αρχίσαμε την κουβέντα με το ένα και με το άλλο και πού καταλήξαμε μεταξύ άλλων; Στον… Δημοτικό Κήπο μας. Της Σοφίας της άρεσε πάντα να πίνει τον καφέ της στην καφετέρια του Κήπου, αλλά στη φετινή επίσκεψή της απογοητεύτηκε και αγανάκτησε από τα χάλια που αντίκρισε. Τι γίνεται ρε παιδιά στον Κήπο μας, μας ρώτησε και αμφότεροι κουνήσαμε με θλίψη τα κεφάλια μας. Σκέτη καταστροφή για να γίνει λέει πιο φαραωνικός; Ποιος ξέρει…
Θυμάμαι τη «γροθιά» που είχα φάει στο στομάχι όταν πριν λίγους μήνες είχα κατέβει στη Χώρα και είδα τις πλάκες του Κήπου μας σπασμένες, τη μια πάνω στην άλλη. Και όλους τους διαδρόμους ισοπεδωμένους. Και ναι μεν μιλούσαν για ανάπλαση του ομορφότερου χώρου στην καρδιά της πόλης, αλλά ποιος περίμενε ότι δεν θα έμενε πέτρα πάνω στην πέτρα στον πνεύμονα οξυγόνου του κέντρου μας; Και πιστεύω να μην ξεριζώθηκαν και τα βοτσαλωτά γύρω από το άγαλμα του Κανάρη γιατί αυτό κι αν είναι έγκλημα!
Και αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε και οι τρεις μαζί τι άσχημο είχε ο Κήπος και έπρεπε ντε και καλά να αναμορφωθεί. Μια χαρά ήταν αν εξαιρέσεις κάποιους χώρους προς τα δυτικά που θα μπορούσαν να τους περιποιηθούν, αλλά κανείς δεν έδωσε ποτέ την παραμικρή σημασία. Θα έπρεπε λοιπόν με χειρουργικές επεμβάσεις να διορθωθούν οι όποιες ατέλειες και όχι να ισοπεδωθεί ολόκληρος ο Κήπος. Και μάλιστα να παραμένει κλειστός, Κύριος οίδε πόσο διάστημα ακόμα -μπορεί και κάνα δυο χρόνια-, γιατί όποτε περνώ απ' έξω δεν βλέπω κανέναν να δουλεύει.
Αμέ τα πεζοδρόμια από το Εργατικό Κέντρο και προς Βορρά τι είχαν και τα ξήλωσαν; Μια χαρά ήταν κι αυτά. Και εκτός από το αισθητικό του πράγματος αναρωτιέσαι γιατί τέτοια σπατάλη. Άραγε περισσεύουν και δεν υπάρχουν άλλες πιο επείγουσες ανάγκες;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Η αναβάθμιση του Κήπου είχε σχεδιαστεί επί δημοτικής αρχής Βουρνού.