«Πήγατε στο Λαογραφικό Μουσείο Καλλιμασιάς;». Η ερώτηση στους γνωστούς και φίλους που επισκέπτονται το νησί και σε ενδεχόμενη αρνητική απάντησή τους, τους λέω «μα δεν ξέρετε τι χάνετε»…
Τις προάλλες, που ήταν εδώ ο φίλος μου ο Φάνης με τη Στέλλα, φρόντισα ένα πρωινό να πάμε μια βόλτα. Έτσι όπως οδηγούσε ο Φάνης τα «’χασε» κάποια στιγμή όταν του είπα πως πρέπει να στρίψουμε αριστερά για να μπούμε στο δρομάκι που οδηγεί στο σχολείο, όπου και το Μουσείο. Γιατί δεν πρόσεξε τη μικροσκοπική πινακίδα που έγραφε Λαογραφικό Μουσείο και αναρωτήθηκε γιατί δεν έχει τοποθετηθεί μια μεγαλύτερη για να προσανατολίζονται καλύτερα οι επισκέπτες. Εγώ θα έλεγα δυο πινακίδες, μια καμιά 50αριά μέτρα πριν, στον κεντρικό δρόμο, και η δεύτερη 5-6 μέτρα πριν τη στροφή. Και όχι βέβαια πινακίδες μινιατούρες αλλά μεγάλες, δημοτικές, που θα προσδιορίζουν, όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις, τι ακολουθεί. Έτσι και οι οδηγοί θα είναι προϊδεασμένοι για να κάνουν μια στάση.
Πήγαμε, λοιπόν, μας περίμενε μια κοπελιά (είναι εκεί από τις 10.00 μέχρι τις 13.00) και ο καπ. Δημήτρης Μελαχροινούδης που ανέλαβε την ξενάγηση. Ενώ προς το τέλος να σου και ο Κολλιάρος, αφού πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις στο Μουσείο είναι. Περιττό να σας πω πόσο ενθουσιάστηκαν οι καλεσμένοι μου με όλα όσα είδαν, που δεν ήθελαν να ξεκολλήσουν. Και εκφράστηκαν με τα κολακευτικότερα λόγια για τα πλούσια εκθέματα.
Δεν θεωρώ σκόπιμο να γράψω για το πόσο πολύτιμο είναι το Λαογραφικό Μουσείο Καλλιμασιάς. Το έχω κάνει επανειλημμένα από τότε που ιδρύθηκε. Σύμφωνα με ομολογίες επισκεπτών ίσως είναι το καλύτερο της χώρας καθώς έδωσαν την ψυχή τους ο Γιάννης Κολλιάρος που μας συνάντησε αργότερα, ο Μελαχροινούδης και πολλοί άλλοι που τους εμπιστεύθηκαν και έφτιαξαν έναν πολύτιμο θησαυρό.
Έρχονται επισκέπτες; Ρώτησα την κοπελιά που είχε «βάρδια». Όχι τόσο πολλοί, μου απάντησε. Και πώς να το επισκεφτούν βέβαια, έτσι όπως είναι καταχωνιασμένο και κρυμμένο; Γι' αυτό έγραψα ότι ο Δήμος πρέπει να φροντίσει να τοποθετήσει δυο πινακίδες προσδιορισμού του Μουσείου. Και ίσως και τα τουριστικά πρακτορεία να το εντάξουν στα προγράμματά τους.
Είναι αμαρτία ένα τέτοιο μοναδικό Μουσείο να είναι ουσιαστικά στα αζήτητα. Αν είναι δυνατόν!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
