Μεγαλοβδομάδα…

Να ‘μαστε και στο Σαββάτο του Λαζάρου που τα κατάφερε με τη βοήθεια του Χριστού και αναστήθηκε και ποιος τη χάρη του τω καιρώ εκείνω. Και η Κυριακή των Βαΐων αύριο όταν επί πώλου όνου ο Χριστός μπήκε θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ. Και μάλιστα τον υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό, μετά κλάδων φοινίκων. Και, εις ανάμνηση εκείνης της υποδοχής από χτες κυρίες στις ενοριακές αίθουσες φτιάχνουν σταυρούς και σταυρουδάκια που θα μοιραστούν αύριο στις εκκλησίες. Μαζί με τους σταυρούς και μυρσινιές με τις οποίες, όταν ήμασταν μικροί, μας «έδερναν» οι πιο μεγάλοι για να μην μας πιάνει η «ψαρή» (ακαμωσιά).
Βαγιανή Κυριακή, λοιπόν, αύριο και από τη Δευτέρα Mεγάλη Εβδομάδα από και τι άλλο μπορείς να γράψεις παρά για το μακρινό παρελθόν, που θυμόμαστε όλοι με αγάπη. Όχι τόσο γιατί ήμασταν παιδιά, αλλά γιατί η ζωή μας τέτοιες μέρες έπαιρνε και είχε άλλο νόημα. Αυτό το νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν, όλοι το κάνουμε πάντοτε τέτοιες μέρες και μάλιστα πολλές φορές χωρίς να το επιδιώκουμε. Έρχονται «χύμα» στο μυαλό μας κάποια πράγματα και καταστάσεις και όχι μόνο δεν τα διώχνουμε, αλλά χαιρόμαστε που κάθε χρόνο μας «θυμούνται» και δεν μας «ξεχνούνε»...
Και από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις... Είναι τόσα πολλά που «χάνεσαι». Δεν ξέρεις σε ποιο πρέπει να σταθείς και ποιο να αφήσεις. Προσπαθείς να τα «στριμώξεις» όλα, αλλά δεν τα καταφέρνεις. Από όλα όσα λάβαιναν χώρα μέσα στο σπίτι μέχρι εκείνα που είχαν σχέση με την εκκλησία και το τελετουργικό των ακολουθιών της, που έχουμε την αίσθηση ότι ήταν πιο γλυκές και πιο κατανυκτικές. Πώς να ξεχάσεις τα ωραία εκείνα χρόνια, που μπορεί να μην ήταν και τόσο ωραία στην καθημερινότητα, αλλά σαν τέτοια έχουν μείνει στο μυαλό μας;
Αχ, πώς περνούν τα χρόνια και για πότε μεγαλώσαμε και παραμεγαλώσαμε και φτάνουμε σήμερα στο σημείο να προσπαθούμε να ξαναφέρουμε πίσω εκείνα τα πρώτα ξένοιαστα παιδικά. Το κακό βέβαια θα ήταν μεγαλύτερο αν δεν είχαμε βιώσει και εκείνες τις όμορφες στιγμές. Τις ξαναθυμόμαστε και παρηγορούμαστε, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε και διαφορετικά. Ευτυχώς τα συρταράκια του μυαλού μας δεν έχουν πιάσει αράχνες, παρά το ότι νιοι ήμασταν και γεράσαμε.

 

Υ.Γ.: Το φωτογρφικό στιγμιότυπο από την κατασκευή σταυρών στο υπόγειο της ενοριακής αίθουσας του Αγ. Ευστρατίου.