«Τρέξαμε», κάποιες στιγμές αγχωθήκαμε κιόλας, ξοδευτήκαμε, χαρήκαμε, ευχαριστηθήκαμε, αλλά όπως πάντα ήρθε και το τέλος…
Ακόμα ένα Πάσχα ανήκει στο παρελθόν και γράφτηκε στη γενική και οικογενειακή ιστορία του καθενός από εμάς. Από σήμερα ξαναμπαίνουμε στο «λούκι» της καθημερινότητας περιμένοντας κάποια άλλη «στάση» που θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά των γιορτών και στη συνέχεια κάποια άλλη και πάει λέγοντας.
Ορισμένοι από εμάς ξεκουραστήκαμε και λίγο, καταφέραμε και χαλαρώσαμε, κάναμε ό,τι αγαπούσαμε, αλλά η συνέχεια θα είναι και πάλι στα ίδια και επί τα αυτά.
Που ευτυχώς τα έχουμε, όμως πια μάθει καλά και απ' έξω κι ανακατωτά. Αυτή όμως είναι η ζωή μας και έτσι υποχρεωνόμαστε να την πορευόμαστε. Και ευτυχώς που υπάρχουν αραιά και που κι αυτές οι ανάσες και έτσι ξεφεύγουμε από τα καθιερωμένα. Και θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι αυτά τα διαλείμματα είναι καλά, αναγκαία και απαραίτητα, αφού μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε.
Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα «ανοίγουν και τα σπίτια μας, αφού όλο και κάποιον δικό μας που έχει ξενιτευτεί περιμένουμε. Και βέβαια είναι ό,τι πιο όμορφο και ξεχωριστό να βρισκόμαστε και πάλι, όλοι μαζί, όπως μια φορά κι έναν καιρό, να ζούμε αυτή τη διαφορετική οικογενειακή ατμόσφαιρα που παίρνει το σπίτι και αγάλλονται οι καρδιές μας, έστω και για λίγο, έστω και με ημερομηνία λήξης.
Είναι πικρός φυσικά, όπως πάντα ο αποχωρισμός, αλλά λες, τουλάχιστον ας έχουμε την υγειά μας περιμένοντας τον επόμενο «σταθμό». Μόνο που τα «βαγόνια» μας δεν είναι ακατάλυτα και κάποια στιγμή πάνε για απόσυρση…
Και του χρόνου να είμαστε καλά.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
