Κυριακή μεσημέρι, θυμάμαι, παρά το ότι σταμάτησε να χιονίζει, οι δρόμοι είχαν «γυαλώσει» και ήταν επικίνδυνο να μετακινηθεί αυτοκίνητο... Πώς λοιπόν ο Παντελής ο Χαρίτος θα έφερνε έξω την ταινία;
Θυμάμαι ότι κατέβηκα το μεσημέρι στο σινεμά και περίμενα με υπομονή αλλά και με αγωνία. Το αυτοκινητάκι βέβαια δεν ήρθε το μεσημέρι αλλά παρ’ όλα αυτά η τελευταία ελπίδα μας, δεν είχε χαθεί... Μέχρι το απόγευμα στις 5, που είχαμε προαναγγείλει την προβολή, κάτι μπορούσε να γίνει!
Από τις 3.30 το μεσημέρι βρέθηκα και πάλι στο σινεμά, με το βλέμμα στραμμένο κατά του Άι Στράτη τη μεριά, μήπως και εμφανιστεί το περιπόθητο αυτοκινητάκι που θα μας έφερνε τον Ξανθόπουλο...
Εν τω μεταξύ, είχε αρχίσει και μαζευόταν και ο κόσμος που δεν μπορούσε να «χωνέψει» ότι δεν θα δει την «Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου». Πήγε 4.30, πήγε 5 αλλά αυτοκινητάκι πουθενά. Είχαμε υπομονή να περιμένουμε μέχρι τις... 7, οπότε πια απογοητευθήκαμε και πήγε ο καθένας στο σπίτι του...
Δευτέρα, οι δρόμοι ξεπάγωσαν και κατέβηκα στη Χώρα πηγαίνοντας μια και δυο στο «RΕX» να βρω τoυς Χαρίτο και Χιονά. Κι εγώ δεν ξέρω πόσα και ποια επιχειρήματα επιστράτευσα να τoυς πείσω να μην στείλουν την ίδια μέρα την ταινία πίσω στην Αθήνα... Μόνο που δεν γονάτισα μπροστά τoυς, αλλά τελικά τoυς έπεισα, λέγοντάς τoυς ότι θα κάνουμε ρεκόρ εισιτηρίων...
Έτσι το απόγευμα της Δευτέρας εκείνης, ήρθε το αυτοκινητάκι με την ταινία του Ξανθόπουλου, γυρίσαμε και το χωριό αναγγέλλοντας ότι η προβολή θα γίνει το βράδυ και πραγματικά το βράδυ είχαμε κοσμοσυρροή και στις δύο προβολές! Έγινε ένας μικρός «χαμός»...
«Πατείς με πατώ σε» έτρεξαν όλοι να δουν την «Οδύσσεια», αφού η ταινία πέρασε από μια πραγματική οδύσσεια και, βεβαίως, ως συνήθως σ’ αυτές τις ταινίες του Ξανθόπουλου, το δάκρυ έτρεξε για μια ακόμη φορά κορόμηλο.
Με τον τρόπο αυτό τελείωσε και η δική μου... οδύσσεια, αφού τελικά ο στόχος επετεύχθη και μάλιστα απόλυτα, αποδεικνύοντας και στην πράξη, ότι ο «επιμένων νικά» και ήταν... νίκη που είδαμε εκείνη τη χειμωνιάτικη Δευτέρα τον Ξανθόπουλο και την «Οδύσσειά» του!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Από το βιβλίο μου «Σινεμά της Χίου, από το χτες στο σήμερα» (εκδόσεις Άλφα Πι).
