Την περασμένη εβδομάδα είχαμε την πρώτη «κόντρα» μεταξύ του τέως και του νυν δημάρχου Σταμάτη Κάρμαντζη και Γιάννη Μαλαφή. Ξέρετε, δα, ότι ήρθαν σε «δυο λόγια». Κάτι είπε ο Μαλαφής, ο Κάρμαντζης σήκωσε το γάντι και η συνέχεια ήταν να ανταλλάσουν ο καθένας τα δικά του σχόλια με εκατέρωθεν πυρά.
Και με την ευκαιρία θα έλεγα ότι πολύ νωρίς άρχισε η διαπάλη στο δημοτικό συμβούλιο και δεν είναι ό,τι πιο ευχάριστο. Αν σκεφτούμε ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές πρέπει να περάσουν πέντε ολόκληρα χρόνια, τίποτα καλό δεν προοιωνίζει. Άσχετα με το τι ήθελε ο καθένας, οι δημοτικές εκλογές έγιναν, βγήκαν και τα αποτελέσματα και ο λαός επέλεξε ποιος θέλει να είναι δήμαρχος. Ανεξάρτητα τι μεσολάβησε στο δεύτερο γύρο. Και είναι γνωστό βέβαια ότι ο συνδυασμός του Κώστα Τριαντάφυλλου (Συμμαχία Αξιών) προέτρεψε τους ψηφοφόρους του, και μάλιστα φανερά και με πλήρη δημοσιότητα, να επιλέξουν τον Μαλαφή. Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε αυτή η προτροπή; Άγνωστο. Και ένα ερώτημα είναι αν και πόσο επηρεάστηκε το εκλογικό σώμα που είχε προτιμήσει τον Τριαντάφυλλο. Και ήταν ηλίου φαεινότερο ότι θα είχαμε αυτή την εξέλιξη, καθώς και στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση είχαμε τη μονομαχία Κάρμαντζη - Τριαντάφυλλου με νικητή τον πρώτο.
Στις πρόσφατες εκλογές, ναι μεν είχε προηγηθεί στον πρώτο γύρο ο Κάρμαντζης, αλλά πολλοί ισχυρίστηκαν ότι είχε πιάσει ταβάνι, κατά το κοινώς λεγόμενο. Πολλές ερμηνείες δόθηκαν και έχω την εντύπωση ότι δεν είχαν σχέση με το έργο που ήταν σε εξέλιξη αλλά για συμπεριφορές που μπορεί να ήταν καλοπροαίρετες αλλά δεν επιβραβεύτηκαν. Κάτι που φάνηκε από το αποτέλεσμα.
Ο Σταμάτης παρέμεινε στη μάχιμη πολιτική, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, αποδεχόμενος το ρόλο του ως αξιωματική, αν και δεν είναι δόκιμος ο όρος, αντιπολίτευση. Και από τις δηλώσεις του, τη βραδιά των εκλογών, είχε φανεί ότι θα ασκούσε μια αντικειμενική αντιπολίτευση. Όμως να που πρόσφατα βγήκε από αριστερά. Εντάξει, μπορεί να προκλήθηκε, και ο Μαλαφής έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός, αλλά έπρεπε να του δώσει μια περίοδο χάριτος όπως σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Ζητούμενο για εμάς τους δημότες είναι αν μπορούν να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν για το καλό του Δήμου και νομίζω πως θα εκτιμηθεί αυτή η προσπάθεια ακόμα και αν προέρχεται από την αντιπολίτευση που επενδύει στο μέλλον.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Παντελής Θαλασσινός: Τι θα ήμασταν χωρίς τα μουσικά σχολεία; Μια κοινωνία γεμάτη με απομονωμένα ταλέντα, μονόχνωτες μουσικές συμπεριφορές και μονοδρομικές κατευθύνσεις στο κλασικό αποστειρωμένο ρεπερτόριο που δεν ανακαλύπτεις ποτέ τον εαυτό σου τις ρίζες σου, και τον πλούτο της «ανάσας» σου, να αυτοσχεδιάσεις να συνθέσεις και να ονειρευτείς. Συγχαρητήρια Δημήτρη για το άρθρο σου!
