Τετ, 08/05/2024 - 11:13
Για μια ακόμη χρονιά αναστήθηκε ο Χριστός, πέρασε και το Πάσχα και ξαναμπήκαμε από σήμερα στο «λούκι». Για μια ακόμη φορά ζήσαμε το βράδυ της Ανάστασης μια «πολεμική» ατμόσφαιρα και πήραμε μια γεύση εκρήξεων, που μας παρέπεμπαν στην Ουκρανία και στη Γάζα, ευτυχώς όμως, στην περίπτωσή μας, χωρίς αθώα θύματα. Είχαμε βέβαια ένα αθώο θύμα, τον 16χρονο που έφυγε από τη ζωή μετά από τροχαίο ατύχημα. Και ήταν και συνεπιβάτης. Χρόνια είχαμε να κλάψουμε ένα νέο παλληκάρι να φεύγει τόσο άδοξα. Κι πώς να παρηγορηθεί η χαροκαμένη μάννα…
Πάντως οι περισσότεροι το πρωί της Κυριακής ανάψανε τα κάρβουνα για τον πασχαλινό οβελία, καθίσανε γύρω απ’ αυτόν και προσπαθήσανε με φιλότιμες προσπάθειες να τον ψήσουνε. Θυμηθήκανε και τον Αθανάσιο Διάκο, που τον σούβλισαν οι Τούρκοι, γρήγορα όμως τον ξεχάσανε, γιατί θα τους κοβόταν και η όρεξη. Και βέβαια ο καθένας από την παρέα, είτε σχετικός είτε άσχετος, έβαλε τις γνώσεις του στο ψήσιμο που, τελικά, δεν είναι και τόσο εύκολο, όπως μου έλεγε φίλος. Αποδεικνύεται ότι έχει κι αυτό τα δικά του μυστικά, μιας και σαν νησιώτες δεν μεγαλώσαμε με τις απαραίτητες γνώσεις, ούτε με ένα τέτοιο έθιμο, ώστε να μπορούμε να τον ψήνουμε σωστά. Μας προέκυψε τώρα τελευταία και επόμενο είναι να έχουμε ελάχιστη ιδέα. Ο καθένας, άλλος με το μακρύ του κι άλλος με το κοντό του, με ένα ποτηράκι στο χέρι, προσπαθήσανε να βάλουνε το δικό τους «λιθαράκι» για να μη μείνουνε νηστικοί μέρα που ξημέρωσε. Και υποθέτουμε ότι η όλη επιχείρηση είχε και την πλάκα της… Πάντως, για μια ακόμη φορά όλοι σχεδόν το «παίξανε» ειδικοί, τρομάρα τους.
Με τούτα και με άλλα, τελικά τον φάγανε, έστω και αν δεν είχε ψηθεί καλά, αφού καιροφυλακτούσε και η σχάρα για να τον ψήσουνε ακόμα καλύτερα. Καλά λοιπόν περάσαμε και του χρόνου να είμαστε καλά και κάποιοι με περισσότερες γνώσεις. Άλλωστε γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
