Xτες θυμήθηκα την προδικτατορική «Αυγή» και, «καπάκι», τι μου ήρθε στο μυαλό; Και ο μεταδικτατορικός «Ριζοσπάστης», που εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του ‘74, αμέσως μετά τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Μετά τη μεταπολίτευση το παράνομο, ακόμα, ΚΚΕ είχε εκδώσει την «Ελεύθερη Ελλάδα». Μάλιστα είχαμε μπερδευτεί τότε, ποια έπρεπε… να διαβάζουμε. Την «Αυγή» ή την «Ελεύθερη Ελλάδα»; Από την πρώτη στιγμή βέβαια φάνηκε ποιο κόμμα εκπροσωπούσε η κάθε μία. Ήταν όμως μια οδυνηρή εμπειρία, μετά από τη διάσπαση του κόμματος το 1968… Μια διάσπαση που την πληρώνει μέχρι σήμερα η Αριστερά.
Θυμάμαι όταν πρωτοκυκλοφόρησε ο «Ριζοσπάστης» μετά από χρόνια παρανομίας. Ήταν το γεγονός της ημέρας. Είχα φτάσει στην Αθήνα από την Κρήτη, όπου υπηρετούσα τη θητεία μου, και είχε εξαφανιστεί από τα περίπτερα και από τους πάγκους των εφημεριδοπωλών. Το πρώτο φύλλο ήταν και συλλεκτικό. Θυμάμαι ότι αργά το απόγευμα βρήκα ένα…
Επιστρέφοντας στην Κρήτη τον αγόραζα με… στρατηγικό σχέδιο, όντας με τα ναυτικά ρούχα, αφού υπήρχε και ο κίνδυνος του καρατζόβα. Σύμμαχος και ο συνοικιακός περιπτεράς, που μου τον δίπλωνε να μην φαίνεται ο τίτλος και βρω κανένα μπελά. Χρόνια δύσκολα, αλλά και όμορφα, όταν νομίζαμε ότι από τη μια στιγμή στην άλλη μπορούσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο…
Την επανάσταση βέβαια δεν την κάναμε τότε και μείναμε με το «Ριζοσπάστη» στο χέρι που έφτασε λίγο καιρό αργότερα σε ζηλευτά ύψη κυκλοφορίας για να πάρει στη συνέχεια την κάτω βόλτα. Άλλαξαν τόσα πολλά από τότε… Τον «πρόδωσα» κι εγώ και ρίχνω μια ματιά, πια, αραιά και πού, αν πέσει στα χέρια μου… Βλέπετε, εν τω μεταξύ, άλλαξαν όμως και πολλά άλλα. Παραμένει πάντως όλα αυτά τα χρόνια στις επάλξεις του αγώνα και της διεκδίκησης και καλά κάνει.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
