
Τα πρόσφατα εγκαίνια του Κέντρου Έρευνας Μαστίχας στην Καλλιμασιά, όπως και το Μουσείο στο Πυργί, χωρίς αμφιβολία αποτέλεσαν σημεία αναφοράς για το παραδοσιακό προϊόν μας. Η Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου ήταν τυχερή γιατί, εκτός από τον πρώτο εμβληματικό πρόεδρό της, τον αείμνηστο Γιώργο Σταγκούλη, την υπηρέτησαν κατά καιρούς άξιοι διάδοχοί του. Και ναι μεν τα πιο παλιά χρόνια η μαστίχα ήταν παραγκωνισμένη, όμως στη συνέχεια, με δειλά βήματα στην αρχή, έκανε το μεγάλο εντυπωσιακό άλμα. Και αυτή η εξέλιξη δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Οφειλόταν στην αγάπη και στο πάθος των εκάστοτε διοικούντων που είχαν φρέσκες ιδέες για την ανάπτυξη και την ανάδειξή της. Και αυτό το άλμα ήταν τιτάνιο καθώς, όπως είναι γνωστό, η εκμετάλλευσή της όχι μόνο από την επιστημονική κοινότητα, αλλά και από πολλούς άλλους την απογείωσε. Και έφτασε στο σημερινό επίπεδο με μια παγκόσμια αποδοχή και με ρεκόρ παραγωγής, κάτι που ήταν και ζητούμενο.
Πάντως μια φορά κι έναν καιρό παρά το ότι η ωφέλειά της στην υγεία ομολογούταν από όλους, δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα για την προώθησή της στις διεθνείς αγορές. Θυμάμαι, όπως έλεγαν τουλάχιστον τότε, ότι στις δεκαετίες ‘50 και ‘60 οι αποθήκες της ήταν γεμάτες από μαστίχα που είχε κολλήσει. Και το 1963, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο γέρο Γεώργιος Παπανδρέου, «άνοιξε» τις αγορές και προς τις τότε σοσιαλιστικές χώρες. Και όπως είχα ακούσει οι εργάτες την έσπαγαν με αξίνες για να μπορεί να διατεθεί.
Πέρασαν βέβαια πολλά χρόνια από τότε και η Ενωση γνώρισε μια σπουδαία ανάπτυξη.
Η εξέλιξη της κοινωνίας και ο παράλληλος εκσυγχρονισμός, αλλά και η επιστήμη σταθερά ανέβαζαν τη μαστίχα στα ύψη. Η τιμή εκτοξεύθηκε προς ικανοποίηση και των μαστιχοπαραγωγών. Η αναγνώριση είναι παγκόσμια και πολλοί νέοι ασχολούνται με την καλλιέργειά της.
Για να φτάσουμε όμως μέχρι εδώ κάποιοι άνθρωποι, πρόεδροι και σύμβουλοι, πάλεψαν και στο τέλος δικαιώθηκαν. Από τη δεκαετία του ‘80 το ενδιαφέρον μεγάλωσε και έτσι είχαμε τα τόσο θετικά αποτελέσματα. Αν θυμάμαι καλά στην αρχή ήταν ο Μονιώδης και ακολούθησε ο Αριστείδης Μπελλές που έφερε τα κάτω πάνω και στην κυριολεξία έδωσε την ψυχή του όλη για τη μαστίχα και έκανε την αρχή για την απογείωση.
Ο Κώστας Γανιάρης προσπάθησε με αγάπη και σκληρή δουλειά, αλλά και με πρωτόγνωρους τρόπους. Και οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Ακολούθησε ο Ευθύμης Μονίαρος για λίγο, με τον ίδιο προσανατολισμό και ο σημερινός πρόεδρος Γιώργος Τούμπος, στις μέρες του οποίου φάνηκαν όλα όσα προηγήθηκαν και ο ίδιος συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος. Κα βέβαια κοντά σε όλους αυτούς το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Γιάνννη Μανδάλα που έδωσε ώθηση με πρωτοποριακές ενέργειες.
Μπράβο σε όλους, λοιπόν, με την ευχή η Ένωση να συνεχίζει να αναπτύσσεται και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Του Δημήτρη Φρεζούλη