Δεν ξέρω αναλυτικά τι έκαναν οι απερχόμενοι αντιδήμαρχοι την τετραετία, αλλά οφείλω να σταθώ σε έναν που πραγματικά τα έδωσε όλα. Έγραφα τις προάλλες ότι η μέχρι τότε πορεία του στα κοινά εκτιμήθηκε, όσον αφορά τον Παντελή Μουχλή, αλλά δεν έγινε το ίδιο με άλλους. Οι οποίοι μάλιστα είχαν αποδείξει στην πράξη ότι άξιζαν και με το παραπάνω να ψηφιστούν, αλλά η προσφορά τους δεν εκτιμήθηκε. Έπαιξαν ρόλο άλλες σκοπιμότητες και τους άφησαν εκτός νυμφώνος…
Σήμερα λοιπόν θα γράψω για τον περί ου ο λόγος αντιδήμαρχο για τον οποίο δεν ήταν σωστό και θεμιτό να γράψω την προεκλογική περίοδο. Και αυτός είναι ο Παναγιώτης Μανδάλας, του οποίου τη διαδρομή παρακολουθούσα καθ' ότι και συγχωριανός, αλλά και γιατί βίωσα κάποιες στιγμές από κοντά τον αγώνα που έδινε ώστε να διορθώνονται κάποια πράγματα. Βέβαια κάποιοι θα διαφωνήσουν, με όλα όσα θα γράψω, αλλά καταθέτω την προσωπική εμπειρία μου. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν είναι άγιος και αν έκανε και κάτι υπογείως δεν το ξέρω.
Ίσως ήταν ο μοναδικός ο οποίος, πού τον έχανες πού τον εύρισκες, τριγυρνούσε στα χωριά της αρμοδιότητάς του και έλυνε προβλήματα. Όποιος ήθελε κάτι στον Μανδάλα απευθυνόταν. Ερχόταν καμιά φορά να πιούμε καφέ και το τηλέφωνό του δεν έπαυε να κουδουνίζει. Και με το ακουστικό στο αφτί άκουγε, σημείωνε, έδινε εντολές για αποκατάσταση όλων όσα του μεταφέρονταν.
Προσωπικά πολλές φορές, ακόμα και για ψύλλου πήδημα που λέει ο λόγος, απευθυνόμουν σε εκείνον για αποκατάσταση βλαβών ή για οτιδήποτε αφορούσε την καθημερινότητά μας. Αγόγγυστα, άκουγε με προσοχή και επενέβαινε και μάλιστα αποτελεσματικά.
Ο Παναγιώτης Μανδάλας είχε μια λατρεία κι ένα πάθος για όλα όσα του είχε αναθέσει ο δήμαρχος και ήταν πάρα πολλά. Ήταν ένας αντιδήμαρχος της προσφοράς και πάντα του έβγαζα το καπέλο. Και δεν ήμουν μόνο εγώ. Ήταν και πολλοί άλλοι, άσχετα με ιδεολογικές διαφορές, γιατί το έργο που επιτελούσε ακόμα και στην Πολιτική Προστασία, στη διαδικασία του φωτισμού και λοιπά μιλούσε από μόνο του και δεν χρειαζόταν διαφήμιση. Σίγουρα, όπως όλοι μας, θα έχει και τα κουσούρια του κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να εκμεταλλεύθηκε. Όμως το πάθος του για την αποστολή του ήταν φοβερό.
Και ναι μεν ο συνδυασμός του Κάρμαντζη, στον οποίο συμμετείχε, δεν πήγε καλά, όμως προσωπικά περίμενα ότι όλα όσα είχε κάνει θα εκτιμούνταν και θα εκλεγόταν δημοτικός σύμβουλος, έστω της αξιωματικής μειοψηφίας. Γιατί έστω και από αυτό το πόστο θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποτελεσματική λειτουργία του Δήμου.
Αυτός όμως είναι ο κόσμος, αυτή είναι η πολιτική, αλλά Παναγιώτη να είσαι ικανοποιημένος, τουλάχιστον ηθικά, ότι επιτέλεσες άψογα τα καθήκοντά σου και έγραψες κι εσύ τη μικρή ιστορία σου.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
