Τις προάλλες που είχα την ονομαστική γιορτή μου σκέφτηκα πόσο διαφορετικές ήταν αυτές οι συγκεκριμένες γιορτές κάποια χρόνια, όχι και πολλά, πριν και πώς είναι σήμερα… Κατ΄ αρχάς δε χρειάζεται να δεις τον άλλον καταπρόσωπο για να του εκφράσεις τις ευχές σου. Τη «δουλειά» αυτή την έχουν «αναλάβει» τα μηνύματα στα κινητά και στο διαδίκτυο. Και μάλιστα τα περισσότερα είναι και ομαδικά. Όπως έχω καταλάβει -γιατί με τα ηλεκτρονικά δεν τα πάνω και καλά- γράφεις ένα μήνυμα και το στέλνεις ομαδικά, σε πολλούς αποδέκτες… Δηλαδή «μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια»…
Τώρα πια αυτός είναι ο κυριότερος τρόπος για να εκφράσεις ευχές… Αόριστα, άχρωμα και άοσμα. Εκσυγχρονιστήκαμε και σ’ αυτόν τον τομέα.
Και κάποιοι νεότεροι ίσως θα αναρωτηθούν πώς γινόταν αυτή η διαδικασία όχι και τόσο παλιά… Άντε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Επειδή δεν υπήρχαν τότε κινητά και διαδίκτυο συνήθως οι ευχές εκφράζονταν είτε στην εκκλησία όπου πήγαινε ο εορτάζων είτε στη συνάντησή του με κάποιους στο δρόμο, είτε με ένα τηλεφώνημα, από τότε που μπήκαν τα σταθερά τηλέφωνα. Και ποια ήταν η συνηθισμένη απάντηση των εορταζόντων ή των στενών συγγενών τους; «Περάστε κι από το σπίτι»…
Και τι σήμαινε αυτό; Ότι τους περιμένουν να πάνε να χαιρετήσουν στο σπίτι, το οποίο ήταν ανοικτό σε επισκέψεις τουλάχιστον επί διήμερο και σε άλλες περιπτώσεις και επί τριήμερο. Και οι επισκέψεις ξεκινούσαν από το απόγευμα και σταματούσαν αργά το βράδυ. Και ο εορτάζων να είναι καθισμένος σε μια καρέκλα στη σάλα του σπιτιού και η σύζυγος να σερβίρει το λικέρ, το σοκολατάκι και ό,τι άλλο είχε ετοιμάσει. Από κάποια στιγμή αντικαταστάθηκε και το βερμούτ από το ουίσκι. Και η μια επίσκεψη τελείωνε και η άλλη άρχιζε. Και να κάθεσαι εκεί, βιδωμένος στην καρέκλα σου, να δέχεσαι αγκαλιές και φιλιά από τους πιο γνωστούς και να μην μπορείς να ξεκολλήσεις αφού είχες την τιμητική σου και εσένα έρχονταν να χαιρετήσουν…
Και ξέρετε… Παλιά δεν είχαμε τα λεγόμενα, σήμερα, καθιστικά στο σπίτι αλλά τις σάλες που προορίζονταν ακριβώς γι' αυτές τις γιορτές και όλο τον υπόλοιπο χρόνο παρέμειναν κλειστές.
Τώρα έκοψε αυτού του είδους ο χαιρετισμός, κανείς δεν μας λέει «περάστε από το σπίτι», οι σάλες «αχρηστεύθηκαν» και κάποιοι κερνούν τους φίλους τους σε εξοχικά κέντρα. Ήταν όμως κι αυτού του είδους ο χαιρετισμός μια παράδοση που την καταβρόχθισε η εξέλιξη… Και ησύχασαν και οι νοικοκυρές.
