«Εγώ θα είμαι πάντα με την πλέμπα, δεν έχουμε ανάγκη τους VIP». Αυτή ήταν μια δήλωση του Στέφανου Κασσελάκη μετά την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αναρωτιέμαι τι δουλειά έχει ένας εκατομμυριούχος με την πλέμπα;
Άραγε είσαι με την πλέμπα όταν δεν ξέρεις τι έχεις, όταν αγοράζεις πολυτελέστατα διαμερίσματα στο Κολωνάκι (1,7 εκατομμυρίων ευρώ), έχεις βίλα πολυτελείας με πισίνα στις Σπέτσες και ένα αμφισβητούμενο πόθεν έσχες; Αυτό σημαίνει πλέμπα και ισχυρίζεσαι ότι θα είσαι κι εσύ με αυτή τη συνομοταξία ανθρώπων; Τι σημαίνει όμως πλέμπα; Έτσι αποκαλούνται τα φτωχότερα μέλη της κοινωνίας. Που αναλαμβάνει να σώσει ο Στέφανος; Αν αυτή η τοποθέτηση δεν είναι λαϊκισμός, τότε τι είναι;
Είχα γράψει και πιο παλιά ότι η όλη βιοτή του Κασσελάκη μόνο με αριστερές συμπεριφορές δεν έμοιαζε. Όμως, όπως φαίνεται, μεγάλη μερίδα του λαού, ακόμα και εκείνων που υποτίθεται πως είναι αριστεροί, αρέσκεται σε αυτού του είδους τις πρακτικές. Η πολιτική μπαίνει σε δεύτερη, για να μην πω σε τελευταία και προτεραιότητα έχει η εμφάνιση του αρχηγού, τα ωραία λόγια, οι αγκαλιές και τα φιλιά, τα χτυπήματα στην πλάτη. Αυτά έχουν «πέραση» σήμερα και αυτά ενθουσιάζουν κάποιους ανθρώπους.
Δικαίωμα του Στέφανου ήταν να σηκωθεί να φύγει. Όμως αναρωτιέμαι με ποιο σκεπτικό μαζεύτηκε τόσος κόσμος στο Γκάζι και στη συνέχεια στον Ταύρο και πόσο ευαίσθητοι ήταν οι βουλευτές που τον ακολούθησαν, ως προς τα δημοκρατικά αισθήματά τους. Και εκείνοι που απαιτούσαν από τους πρώτους «διδάξαντες» (Αχτσιόγλου κ.λπ.) να παραδώσουν τις έδρες τους, τώρα τις διατηρούν.
Τι να πω… Κρίμα για το πολιτικό μας σύστημα, καταγγέλλοντας και εκείνους που τα έκαναν «θάλασσα» με το συνέδριο με τις μεθοδεύσεις τους. Η απορία μου είναι τι να καταλάβει ο Κασσελάκης για το τι σημαίνει πλέμπα με μια τέτοια πολυτέλεια στη ζωή του; Μην ξεχάσουμε και τη σημασία της λέξης!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
