Αυτό αναρωτιέμαι τις τελευταίες ημέρες μετά τη συνέντευξη που μου έδωσε ο νευροχειρουργός του Νοσοκομείου μας, Δημήτρης Δρόσος. Ένας γιατρός που είναι ο μοναδικός αυτής της ειδικότητας στο νησί και όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει. Ότι εξαρτιόμαστε αποκλειστικά από εκείνον. Και πρέπει να τον διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού και θα το δικαιολογήσω παρακάτω γιατί. Και το ερώτημα, για το πόσο θα αντέξει ακόμα, ήρθε αυτόματα στο μυαλό μου, όταν μου είπε πως επειδή στο τμήμα αυτό, που έστησε ο ίδιος και με τη συνδρομή της διοίκησης, είναι ένας και μοναδικός. Δεν υπάρχει, με λίγα λόγια, κανείς, ας το πούμε βοηθός, να μοιράζεται λίγο το βάρος, έστω και με έμμεσο τρόπο. Για σκεφτείτε ότι ο κ. Δρόσος είναι σε επιφυλακή 24 ώρες την ημέρα 30 μέρες το μήνα! Ποιος μπορεί να αντέξει μια τέτοια κατάσταση, να είναι στην τσίτα επί 24ώρου βάσεως και μάλιστα ακόμα και τις βραδινές και νυχτερινές ώρες; Και να ‘ταν μόνο αυτό; Τις προάλλες που είχε ανάγκη μια διάγνωσή του ο Σταμάτης Ζουμίδης μου έλεγε ότι, παρόλο που ο γιατρός ήταν σε άδεια (ούτε σε αυτήν μπορεί να ηρεμήσει!), ο Δρόσος φρόντισε, και μάλιστα τρεις φορές, να κοιτάξει το πρόβλημα. Νομίζω ότι τα λόγια περιττεύουν…
Και να ‘ταν μόνο ο Σταμάτης. Δεν υπάρχει Χιώτης και Χιώτισσα που να μην έχουν να πουν ένα καλό λόγο για τον σεμνό, ταπεινό και άριστο επιστήμονα. Όπου κι αν πεις το όνομά του ακούς τα κολακευτικότερα σχόλια. Και να πεις ότι ο Δρόσος είναι δημοσιοσχεσίτης; Το αντίθετο μάλιστα. Ένας χαμηλών τόνων γιατρός με αγάπη για την ειδικότητά του που ήταν όνειρο ζωής. Αλλά να επαναλάβω, για μια ακόμα φορά, κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες πόσο θα αντέξει;
Υποθέτω πως η διοίκηση του Νοσοκομείου γνωρίζει το πρόβλημα αυτής της έλλειψης και θέλω να πιστεύω ότι, αν δεν το έχει κάνει ήδη, θα φροντίσει για την προκήρυξη μιας ακόμα θέσης. Το ερώτημα είναι αν θα ανταποκριθεί κανείς, αλλά αυτό θα φανεί. Πάντως θα είναι εγκληματική αμέλεια αν ο Δρόσος, κάποια στιγμή, απογοητευμένος και αγανακτισμένος τα βροντήξει κάτω και βάλει στραβά στραβά το καπελάκι του και την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Και θα είναι και απόλυτα δικαιολογημένος. Και δεν πρέπει να τον χάσουμε για κανένα λόγο. Είναι πολύτιμος και επιβάλλεται να τον κρατήσουμε στο Νοσοκομείο με κάθε τρόπο.
Ας ελπίσουμε μόνο ότι θα κάνει υπομονή και ότι η διοίκηση θα προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για να μη τον χάσουμε! Θα είναι ασυγχώρητη.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
