Ευαισθητοποίησε το χτεσινό χρονογράφημα για τα χάλια στη Δημοτική Πινακοθήκη μας και είχαμε πολλές αντιδράσεις αλλά και προτάσεις. Κάποιες από αυτές που ίσως πρέπει να λάβει υπόψη της η νέα δημοτική αρχή:
***Αντώνης Τσατσαρώνης: Η Πινακοθήκη μετατράπηκε το 2015 σε φωτοθήκη... Και έκτοτε τα υπόγεια κάτω έμειναν ερμητικά κλειστά με 150 καλλιτέχνες να σφαντούν και με 10 έργα μονάχα του Γιαλούρη στους τοίχους... στο δώμα Γιαλούρη... Τα δε πάνελ έκτοτε εξαφανισμένα... Προσωπικά κατ’ επανάληψη έχω γράψει, ειδικά στην Αλήθεια, για την κατάντια της.
***Μιχαήλ Βαρλάς: Στον κύκλο ζωής μιας πινακοθήκης δεν εμπλέκονται αντιδήμαρχοι και πολίτες αλλά επίσης συντηρητές, αρχιτέκτονες, μηχανικοί, μουσειολόγοι, ιστορικοί, ιστορικοί τέχνης κ.λπ. κ.λπ. Για τη δική μας Πινακοθήκη ταιριάζει το όλα του λωλού λωλά. Οψόμεθα με τους νέους. Πρόσφατα έμαθα ότι υπάρχει πρόγραμμα ψηφιοποίησης. Πριν το βούδι το σκοινί αλλά ας είναι...
***Βαγγέλης Χαρίτος: Η ψηφιοποίηση δεν είναι πανάκεια. Εξυπηρετεί συγκεκριμένες ανάγκες. Αντί δηλαδή να έχουν ένα αρχείο με καρτέλες και εκτυπωμένες φωτογραφίες, το έχουν σε ένα ψηφιακό αρχείο. Η ψηφιοποίηση είναι ένας τρόπος να γνωρίζουν τι υπάρχει και να ξέρουν τα χαρακτηριστικά του απολεσθέντος σε περίπτωση κλοπής. Αν οι πίνακες ή τα σχέδια έχουν σαπίσει, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Με τα σημερινά δεδομένα ένα κτήριο για να χρησιμοποιηθεί ως πινακοθήκη, πρέπει να πληροί τόσο στην έκθεση όσο και στην αποθήκευση συγκεκριμένες περιβαλλοντικές συνθήκες (θερμοκρασίας, σχετικής υγρασίας, φωτισμού κ.λπ) . Το υπόγειο των πρώην λουτρών είναι σίγουρα ακατάλληλο ως αποθηκευτικός χώρος, επειδή αν υποθέσουμε ότι γίνονται έργα που θα σταματήσουν την υγρασία στους τοίχους, σίγουρα δεν θα μπορέσουν να αποτρέψουν τον κίνδυνο πλημμύρας, όπως συνέβη το 2010. Θα είχε ενδιαφέρον αυτοψία συντηρητή για την κατάσταση που βρίσκονται οι πίνακες μετά από τόσα χρόνια. Όσον αφορά τον εκθεσιακό χώρο, πρέπει να μετρηθούν οι περιβαλλοντικοί παράγοντες αν είναι κατάλληλος για τη χρήση αυτή. Αν αποδειχθεί ότι δεν είναι, θα πρέπει να αναζητηθεί δημοτικό ακίνητο που να πληροί τις συνθήκες ασφαλούς φύλαξης και έκθεσης.
***Ανθίππη Ζαννάρα: Κατ' αρχάς θέλει έναν άνθρωπο ειδικό που να στήσει τα έργα αναδεικνύοντάς τα, ενδεχομένως μουσειολόγος ή κατι τέτοιο. Δεν γνωρίζω αν φθάνει η επιφάνεια για να φιλοξενήσει ξεχωριστά ως θεματική τον αείμνηστο Νίκο Γιαλούρη, που άλλη δημοτική αρχή, θα τον είχε φθάσει σ’ ένα επίπεδο Θεόφιλου Μυτιλήνης. Εδώ, δυστυχώς, ο Δήμος Χίου τον άφησε να ξεχασθεί. Μια αφετηρία για τον νέο δήμαρχο σε αυτά, θα μπορούσε να ήταν ο εορτασμός από τον θάνατό του έτσι ώστε να υπάρξει εκκίνηση και πάλι για τον ΝΙΚΟ! Επίσης μια επιγραφή στο σπίτι του και ότι έζησε εκεί και μια ονοματοδοσία σε δρόμο ίσως και αυτόν του σπιτιού του ή κάποιας παρόδου εκεί. Θα μπορούσε να συνδυάσει εκθέσεις με την ονομασία "Γιαλούρεια" και φυσικά πρέπει να αξιοποιηθεί και το εικαστικό κεφάλαιο του Γιώργου Ζυμαράκη που έφυγε πρόσφατα! Προφανώς και άλλοι, ίσως κάποιο ρόλο δημιουργικό να μπορούν έχουν, το Ναυτικό Μουσείο με μια σχετική θεματική των καϊκιών ή και η Βιβλιοθήκη Κοραή σε συνεργασίες ανάδειξης!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Αντώνης Τσατσαρώνης: Η πρώτη φωτο δείχνει την πινακοθήκη όπως ήταν μέχρι το 2015 επί αντιδημαρχίας Στεφάνου που ήμουν εκεί... Η δεύτερη δείχνει όπως έγινε μετά...
