Η ιδέα έπεσε στο τραπέζι, μεταξύ τυρού και αχλαδίου που λένε, στο καθιερωμένο ούζο το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης… Και επειδή οι αποτελούντες την παρέα αυτοσαρκάζονται και… «ανισόρροποι» δεν χρειαζόταν και πολύ να συμφωνήσουν. Το ούζο αυτής της βδομάδας να μετατεθεί την Τετάρτη και να συνδυαστεί και με μια… εκδρομή. Και τι έλεγε η πρόταση; Προσκύνημα στο μοναστήρι του Αγίου Μάρκου και στη συνέχεια τσιμπούσι στον Ανάβατο. Ενθουσιάστηκαν όλοι και δεν έβλεπαν την ώρα να έρθει η Τετάρτη. Αποσπερίς συνεννοηθήκαμε με πόσα αυτοκίνητα θα πάμε και ποιος θα πάει με ποιον και έτοιμοι χτες το πρωί φύγαμε από τη Χώρα με κατεύθυνση το Προβάτειο.
Στο «μπαλκόνι» του μοναστηριού σταθήκαμε και απολαύσαμε το «πιάτο» της πόλης που είναι υπέροχο από τόσο ψηλά, ο Γιάννης με τον Ηλία φορτώθηκαν τις προμήθειες που σκέφτηκε ο πρώτος και να ΄μαστε να χτυπάμε το κουδούνι της Μονής καμιά δωδεκαριά μαντράχαλοι. Βλέπετε στην καθιερωμένη παρέα προστέθηκαν κι άλλοι που τους άρεσε η ιδέα.
Πρώτη στάση στον πρόναο να ανάψουμε τα κεράκια μας και να προσκυνήσουμε και δεύτερη μέσα στην εκκλησία. Σε λίγη ώρα μας καλωσόριζε ο νεαρός μοναχός Νικόδημος, θρονιαστήκαμε σε καρέκλες που υππηρχαν στο χώρο και ήμασταν εν αναμονή του Γέροντα. Του Γέροντα Γαβριήλ που συμπλήρωσε πενήντα χρόνια στο μοναστήρι και που κατέφτασε στηριζόμενος σε δύο μπαστούνια. Κάθισε στη θέση του καλώντας και τον χαμογελαστό Νικόδημο κοντά του και εμείς απέναντί τους σαν μαθητές. Και βέβαια άρχισε η συζήτηση, αρχικά με τον πατέρα Γαβριήλ να εκθέτει τα θεολογικά του και τη ζωή στο μοναστήρι, να καμαρώνει για τον Νικόδημο καθώς είναι μοναχός χρυσάφι, αλλά και απαντώντας σε ερωτήσεις που είχαν σχέση με το μοναχικό βίο. Ε, κουβέντα στην κουβέντα η συζήτηση ξέφυγε και λίγο, όσον αφορά κάποιες θεολογικές θεωρίες, με ένα δικό μας να υποστηρίζει την άποψή του και τον Σταμάτη να «δαγκώνεται», αλλά και τον Γέροντα να μην σηκώνει μύγα στο σπαθί του.
Και αφού ολοκληρώθηκε η σύναξη, στην έξοδο του ναού να σου ο Νικόδημος με ποτηράκια με σούμα, λουκουμάκια και συκαλάκια. Και άντε να αντισταθείς στον πειρασμό. Ξαναστρωθήκαμε κάτω, ήρθε κι ο Στράτος φέρνοντας λουκουμάδες να μας γλυκάνει και ξανά κουβέντα αλλά και με αμφισβήτηση, με τον Γαβριήλ να υποστηρίζει δυναμικά την πίστη του αλλά και να θυμάται τα νιάτα του.
Ε, καιρός ήταν να φύγουμε με τον αμφισβητία να τα «βρίσκει» με καλή διάθεση με τον Γέροντα, με την ευχή του και με τις ευχαριστίες όλων μας.
Και πού αλλού μπορούσαμε να καταλήξουμε μετά; Πού αλλού παρά στο «Καστροχώρι», την εξαιρετική ταβέρνα του Αναβάτου των Γιώργη και Νίκης Δέλιου, για την καθιερωμένη ουζοποσία. Με καλή διάθεση, με πολύ κέφι, με χαμόγελα, με τη σχετική πλάκα. Με ό,τι κάνει μια καλή παρέα για να περνά απολαυστικά κάτι τέτοιες μοναδικές στιγμές. Συμπέρασμα; Περάσαμε όμορφα στην εκδρομή μας και αν σας δοθεί η ευκαιρία να την κάνετε κι εσείς!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
