Eυθεία κριτική στην υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, άσκησε η Έλενα Ακρίτα σε άρθρο της με τίτλο «Το σεξ και η Ιερά Σύνοδος», ως προς τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών στο σχολείο (κάποια αποσπάσματα θα δημοσιεύσω αύριο), αλλά σκέφτηκα, εν τω μεταξύ, πώς διαπαιδαγωγήθηκε η δική μου γενιά. Και όχι μόνο η δική μου αλλά και οι προγενέστερες…
Τω καιρώ εκείνω, λοιπόν, τις δεκαετίες ‘50 και ‘60, η μεγάλη πλειοψηφία μας είχε άγρια μεσάνυχτα από τέτοια διαπαιδαγώγηση. Ελάχιστοι ήταν οι φωτισμένοι, ας πούμε, πατεράδες που έπαιρναν τους εφήβους και τους πήγαιναν σε μπουρδέλο για μια πρώτη εμπειρία. Και κάθονταν και στο δωμάτιο αναμονής μέχρι να… ολοκληρώσουν.
Γενικά το σεξ, και ό,τι είχε σχέση μ’ αυτό, ήταν απαγορευμένο δια ροπάλου και αυστηρώς ακατάλληλο δι' ανηλίκους. Έτσι έλεγε η εκκλησία και οι παπάδες και ποιος μπορούσε να έχει αντίρρηση… Θα έπεφτε φωτιά από τον ουρανό να τον κάψει. Μάλιστα, θυμάμαι, όταν πηγαίναμε στο δημοτικό και ερχόταν κανένας παπάς εξομολόγος η αγαπημένη του ερώτηση ήταν αν «παίζουμε» με το... πουλί μας. Και τι πιο φυσιολογικό, φυσικά, να παίζεις το πουλί σου σε μια παιδική και εφηβική ηλικία, αφού η φύση είναι φύση και δεν τιθασεύεται… Και τι μας έλεγαν να κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση; Να παίρνουμε μία… καρφίτσα και να το τσιμπάμε!
Απαγορευμένο, λοιπόν, ό,τι είχε σχέση με το σεξ και, επειδή είπα και παραπάνω, η αντίσταση είναι δύσκολη έως αδύνατη, ο,τιδήποτε μάθαμε το μάθαμε στραβά κι ανάποδα… Και τρυπώναμε μέσα στα σινεμά, όταν παιζόταν καμιά ταινία αυστηρώς ακατάλληλη, και βλέπαμε τις ερωτικές περιπτύξεις των πρωταγωνιστών και μαθαίναμε τι έπρεπε να κάνουμε κι εμείς… Ήταν όμως αυτό «διδασκαλία»; Αν είναι δυνατόν… Και όμως! Ακόμα και από το σπίτι κανείς δεν τολμούσε να μας πει δυο λόγια… Γιατί και για τους γονείς εκείνης της εποχής, ό,τι είχε σχέση με το σεξ ήταν αμαρτία και απαγορευμένο…
Όμως πώς τα «έψαλλε» η Ακρίτα στην Κεραμέως γι' αυτό το θέμα, στην αυριανή ανάρτηση.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
